در هر مراجعه پیش از تولد برای سه ماهه های اول، دوم و سوم، از خانم مورد نظر درخواست می گردد که یک نمونه ادرار را تحویل بدهد که معمولاً در مطب پزشک با استفاده از تست نوار کاغذی برای غربالگری وجود گلوکز (قند) و یا پروتئین مورد آزمایش قرار می گیرد. با وجود آنکه مقادیر کم قند و پروتئین در ادرار عموماً وجود دارند، مقادیر بالا می توانند مشکلی را نشان داده و نیاز به آزمایش بیشتر باشد.

پروتئین

مقادیر بالای پروتئین در ادرار یک علامت هشداردهنده است. ممکن است نشاندهنده آسیب یا بیماری کلیوی یا افزایش لحظه ای در اثر بعنوان مثال یک عفونت، دارو یا استرس احساسی یا فیزیکی باشد. نمونه هایی از آزمایشات بیشتر که ممکن است به منظور کمک به تعیین علت انجام گیرد شامل تست پروتئین 24 ساعته ادرار، تجزیه شیمیایی کامل ادرار یا کشت ادرار (جهت شناسایی هر گونه باکتری یا مخمر موجود) می باشند.

چیزی که طی سه ماهه دوم و سوم اهمیت دارد، پره اکلمپسی است (گاهی اوقات توکسمی یا پرفشاری خون القا شده با بارداری نامیده می شود)، یک اختلال که با فشار خون بالا و مقادیر زیاد پروتئین در ادرار شناخته شده که تقریباً در 8% همه بارداری ها اتفاق می افتد. نشانه ها از قبیل تورم، افزایش وزن ناگهانی، سردرد و تغییرات در بینایی هستند. ریسک فاکتورها شامل اول بارداری، باردار بودن همزمان بیش از یک بچه، سن (نوجوانان و زنان بالای 40 سال)، آمریکایی های آفریقایی تبار و داشتن بیماری های زمینه ای مانند دیابت، پرفشاری خون یا بیماری کلیوی هستند. این عارضه میتواند منجر به کاهش هوا و تغذیه دریافتی کودک از طریق جفت شده و باعث کاهش وزن هنگام تولد یا سایر عوارض گردد. هرچند اگر این عارضه از طریق بررسی منظم فشار خون و سطوح پروتئین ادرار تشخیص داده شود، مشکلات سلامت مادر و کودک بعلت پره اکلمپسی قابل مدیریت هستند.

قند

مقدار بالای قند در ادرار ممکن است علامتی از دیابت تشخیص داده نشده بوده که از قبل مادر به آن مبتلا بوده یا دیابت بارداری، شکلی از دیابت که میتواند هنگام بارداری اتفاق بیفتد. آزمایش ادرار مثبت معمولاً با یک تست قند خون تأئیدی پیگیری شده که این نیز به صورت منظم طی سه ماهه دوم (بین هفته های 24 و 28 بارداری) به منظور غربالگری برای دیابت بارداری مورد استفاده قرار می گیرد.

سازمان های بسیاری از جمله کارگروه خدمات پیشگیرانه (USPSTF)، انجمن بیماری های عفونی آمریکا (IDSA)، آکادمی پزشکان خانواده (AAFP) و کالج متخصصین زنان و زایمان آمریکا (ACOG) توصیه می کنند که زنان باردار بین هفته های 12 و 16 بارداری یا اگر از آن دوره گذشته است، در اولین مراجعه برای ویزیت پیش از تولد، با استفاده از یک کشت ادرار برای باکتری های ادرار بدون نشانه غربالگری شوند (ACOG اولین مراجعه پیش از تولد و تکرار آن را در سه ماهه سوم توصیه می کند).

باکتری های ادرار بدون نشانه زمانی تشخیص داده می شوند که مقادیر چشمگیر باکتری ها در کشت ادرار پیدا شوند اما بیمار ممکن است هیچ نشانه ای مرتبط با عفونت مجاری ادراری مانند درد یا نیاز فوری به دفع ادرار را تجربه نکند. این عارضه تقریباً در 2 تا 10 درصد بانوان باردار در آمریکا رخ داده و می تواند منجر به عفونت کلیه جدی تر همچنین افزایش خطر زایمان زودرس و کاهش وزن هنگام تولد شود. درمان با آنتی بیوتیک های مناسب توصیه می شود.

گروه B استرپتوکوک (GBS) باکتری هایی هستند که بعنوان بخشی از فلور نرمال واژن و نواحی گوارشی حدود 25% زنان وجود دارند. این از گروه A استرپتوکوک شناخته شده تر که باعث گلودرد می گردد، متفاوت می باشد.

GBS معمولاً مشکلی ایجاد نمی کند، بجز در مواردی که هنگام زایمان در واژن وجود داشته باشد. در این مورد، می تواند برای عفونی کردن زهدان، مایع آمنیوتیک، دستگاه ادراری و هر شکافی که طی عمل سزارین ایجاد می شود، انتشار پیدا کند. در هنگام زایمان، هنگامی که بچه از کانال زایمان عبور می کند، باکتری ها ممکن است استنشاق یا بلعیده شوند.

نوزادان آلوده ممکن است طی 6 ساعت پس از تولد یا در سن 2 ماهگی، نشانه هایی را نشان دهند. در صورت عدم درمان، بچه ممکن است مبتلا به سپتیک، سینه پهلو شده، دچار نقص شنوایی یا بینایی گشته و درجات مختلفی از ناتوانی های فیزیکی یا یادگیری را ایجاد کند.

برای سنجش عالی خانم بارداری که کودک خود را در هنگام زایمان عفونی می کند، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) توصیه می کند که همه زنان باردار بین هفته های 35 و 37 بارداری، برای GBS غربالگری گردند. نمونه های نواحی وازن یا مقعدی مادر جمع آوری شده و طی 24 تا 48 ساعت آزمایشگاه می تواند مشخص کند که آیا باکتری های گروه B استرپتوکوک موجود هستند. اگر باکتری ها موجود بوده یا اگر بیمار پیش از تکمیل آزمایش زایمان نماید، توصیه می شود که طی زایمان آنتی بیوتیک هایی را به صورت تزریق درون وریدی دریافت نماید.

ممکن است که در کل دوره بارداری باکتری های GBS به صورت متناوب موجود باشند (گاهی باشند گاهی نباشند). با توجه به این موضوع، آزمایش GBS در اوایل دوره بارداری در مشخص کردن اینکه آیا این باکتری ها در هنگام زایمان موجود خواهند بود مفید نبوده و خطر سرایت آن به کودک در هنگام زایمان وجود دارد. آزمایش فقط در آخر حاملگی، بین هفته های 35 و 37، مؤثر است. همینطور، اثبات نشده که درمان با آنتی بیوتیک های خوراکی پیش از زایمان در پیشگیری از عفونت های GBS مؤثر باشد.

شمارش کامل خون (CBC) نوعی آزمایش است که سلول های در گردش خون را ارزیابی می کند. خون از سه نوع سلول تشکیل شده که در مایعی با عنوان پلاسما غوطه ور هستند؛ سلول های قرمز (RBC)، سلول های سفید (WBC) و پلاکت ها (PLTs). برای شناسایی و پیشیگری از مشکلات، ممکن است پیش از بارداری، در آغاز بارداری (در صورت امکان) و یک یا چند مرتبه در طول بارداری، یک CBC صورت گیرد. به منظور جستجو برای تغییراتی که می توانند نشان دهنده یک مشکل سلامتی باشند، اولین نتایج پایه می توانند با مقادیر بعدی مورد مقایسه قرار گیرند.

• سلول های قرمز خون حاوی هموگلوبین، پروتئینی هستند که رنگ قرمز آن را ایجاد می کنند. به اکسیژن موجود در ریه های شما متصل شده، آن را در سرتاسر بدن منتقل کرده و در سلول ها و بافت ها منتشر می کند. در زمان بارداری، هموگلوبین مادر باید برای تأمین نیازهای هر دوی جنین و خود او، به اندازه کافی اکسیژن منتقل نماید. اگر آن خانم دارای RBC و یا هموگلوبین کافی نباشد، گفته می شود که به کم خونی مبتلاست.

  بسیاری از زنان باردار درجاتی از کم خونی را تجربه می کنند. در حالیکه کم خونی ملایم می تواند احساس خستگی و ضعف ایجاد کند، موارد شدیدتر آن می تواند باعث شود که جنین برای حمایت از تکامل طبیعی، اکسیژن بسیار کمی دریافت نماید.

  همه بانوان در هنگام زایمان مقادیر کمی خون از دست می دهند. اگرچه به طور کلی مشکلزا نمی باشد، حتی مقدار کمی از اتلاف خون میتواند برای یک خانم مبتلا به کم خونی مضر باشد. ممکن است که پزشک برای سنجش اثر احتمالی اتلاف خون مورد انتظار بخواهد که سطح هموگلوبین موجود در خون یک زن باردار را بداند.

• سلول های سفید خون از بدن در برابر عفونت ها حفاظت کرده و همچنین سایر عملکردهای ایمنی نیز دارند. ارزیابی WBC یک خانم در هنگام بارداری می تواند در شناسایی عفونت ها کمک کند بطوریکه پیش از ایجاد مشکلات قابل ملاحظه برای سلامت مادر و کودک، ممکن است درمان و برطرف گردند.
• پلاکت ها، قطعات سلولی خاصی در خون هستند که در تشکیل لخته های خونی جهت توقف خونریزی کمک می کنند. زنانی که دارای تعداد پلاکت پائین می باشند یا دارای پلاکت هایی هستند که برای تشکیل لخته خون به درستی عمل نمی کنند، در معرض خونریزی تهدید کننده زندگی در هنگام زایمان می باشند. برای کمک به تعیین گزینه های درمانی اگر مشکل پلاکت شناسایی شود، آزمایشات تکمیلی ممکن است لازم شوند.

بارداری سبب تغییرات نرمال در عملکرد بسیاری از غدد درون ریز می گردد، اما اثری قابل ملاحظه بر غده تیروئید داشته که هورمون هایی مانند تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) را ایجاد کرده که برای تکامل سالم جنین بعلاوه مادر حیاتی می باشند.

زنانی که دارای بیماری های تیروئید شناخته شده می باشند در صورت باردار شدن، نیاز به نظارت دقیق خواهند داشت. پزشک ممکن است در تمام دوره بارداری از آزمایشات هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) جهت نظارت بر عملکرد تیروئید استفاده کند. TSH توسط هیپوفیز، غده ای کوچک در مغز، در پاسخ به سطوح پائین T4 یا T3 تولید می شود. افزایش سطوخ TSH در زنانی که از جایگزین هورمون تیروئید استفاده می کنند به معنی نیاز برای افزایش دوز جایگزین هورمون آنها می باشد.

برخی متخصصین با غربالگری زنان باردار طی سه ماهه اول (یا حتی پیش از بارداری) برای سطوح بالای TSH موافق هستند حتی اگر دارای پیشینه بیماری تیروئید نباشند. به این علت که درصد زیادی از بیماران ممکن است دارای یک اختلال زمینه ای تیروئید باشند که محتمل دانسته نشده و مسائلی را طی بارداری به وجود می آورد. هرچند، بیشتر دستورالعمل ها لزوم این را توصیه نمی کنند.