تعیین آلودگی با باکتریهایی که باعث بیماری لایم میشوند
Lyme Disease Tests
آزمایشات بیماری لایم
آزمایشات بیماری لایم
هنگامی که علائم بیماری لایم را نشان میدهید، بهویژه هنگامیکه در منطقهای زندگی میکنید و یا اخیرا به منطقهای که کنههای پاسیاه بومی آنجا هستند و مشکوک هستید که کنه شما را نیش زده است.
نمونه خون گرفته شده از ورید بازو؛ گاهی نمونه مایع مغزی نخاعی (CSF)
ندارد
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
آزمایشات بیماری لایم برای تعیین آلودگی فرد دارای علائم و نشانهها توسط باکتری بورلیبرگدوفری یا بورلیا مایونی استفاده میشود. آزمایشات آنتیبادیهایی تولید شده توسط سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت را تشخیص میدهند.
آزمایش آزمایشگاه دو نوع مختلف آنتیبادی، IgM و IgG را شناسایی میکند.
- آنتیبادیهای بورلیا IgM (ایمونوگلوبولین M) معمولا در حدود دو تا سه هفته پس از مواجهه در خون قابل تشخیص هستند. سطح IgM در حدود شش هفته به حداکثر غلظت افزایش مییابد و سپس شروع به کاهش میکند.
- آنتیبادی IgG (ایمونوگلوبولین G) تا چند هفته پس از مواجهه قابلتشخیص نیست، در حدود 4 تا 6 ماه به حداکثر خود افزایش مییابد و ممکن است چندین سال باقی بماند.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) توصیه میکنند که دو روش مختلف برای شناسایی این آنتیبادیها و تایید تشخیص بیماری لایم مورد استفاده قرار گیرد. آزمایش اولیه بسیار حساس است بهطوریکه بسیاری از موارد بیماری لایم را تشخیص میدهد. با اینحال، در حالی که فرد مبتلا به بیماری لایم نیست اما دارای بیماری دیگری مانند سفلیس یا اختلال خودایمنی مانند لوپوس است نیز ممکن است مثبت باشد. بنابراین، اگر نتیجه تست اولیه مثبت باشد، آزمایش دومی که از روش متفاوتی استفاده میکند برای تایید یافتهها استفاده میشود. نمودار زیر مراحل توصیه شده را نشان میدهد:
تشخیص بیماری لایم گاهی اوقات ممکن است چالشبرانگیز باشد. اگر فردی کنه را از پوست خود برداشته و نیش خورده باشد و در منطقهای از کشور زندگی میکند که بیماری لایم در آنجا شایع است، یا به آنجا سفر کرده است، زمان بروز عفونت بالقوه را میتوان بهدقت تخمین زد. با اینحال، کنه بهاندازهی سر سنجاق است و ممکن است متوجه گزش نشود. بثورات مشخص در هر کسی ایجاد نمیشود و علائمی که فرد دارد ممکن است در مراحل اولیه بیماری غیراختصاصی و شبیه به آنفلوآنزا باشد، با درد مفصلی که منجر به آرتریت مزمن میشود و یا علائم عصبی که چند ماه بعد ظاهر میشود، ایجاد میشود.
آزمایش خون آنتیبادیهای باکتری، آزمایش ترجیحی تشخیص بیماری لایم است. با اینحال، اگر فرد علائم سیستم عصبی مرکزی مانند مننژیت داشته باشد، ممکن است گاهی اوقات IgM، IgG و آزمایش وسترن بلاتینگ بر روی مایع مغزی نخاعی (CSF) انجام شود.
در موارد خاص، ممکن است آزمایش واکنش زنجیرهای پلیمریزاسیون (PCR) بر روی نمونه انجام شود، زیرا این روش برای تشخیص عفونت با بورلیا حساستر است. با اینحال، این روش پاکسازی FDA پاک یا آزمایش تاییدی نیست و بهطور گستردهای در دسترس نیست. CDC در حال حاضر آزمایش PCR برای تشخیص بیماری لایم را توصیه نمیکند.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
آزمایشات بیماری لایم در صورتی که فرد دارای علائم و نشانههایی از بروز عفونت با بورلیا است و در منطقهای زندگی میکند که کنههای سیاه در آنجا شایع است یا به آن مناطق سفر کرده است، خصوصا در مواردیکه فرد بهتازگی دچار گزش کنه شده است.
برخی علائم و نشانههای اولیه بیماری لایم عبارتند از:
- بثورات مشخصی از "چشمگاوی" از محل نیش گسترش مییابد
- تب، لرز
- سردرد
- خستگی
- درد عضلانی و مفصلی
- تورم غدد لنفاوی
اگر بیماری درمان نشده باقی بماند، بیماری لایم ممکن است باعث:
- درد متناوب مفاصل و عضلات
- سفتی گردن و سردرد شدید (مننژیت)
- ضعف صورت و فلج (فلج بل)
- ضعف و درد در بازوها و پاها
- آرتریت متناوب با درد و تورم مفصلی، بهویژه در مفاصل بزرگتر مثل زانو
- سرگیجه یا تنگی نفس
- درد، بیحسی یا سوزش ناگهانی در دست یا پا
- از دست دادن حافظه، تمرکز دشوار و تغییرات در الگوهای خواب
- به ندرت، التهاب چشم یا مشکلات قلب مانند ضربان نامنظم قلب
آزمایشهای ایمنی آنزیم (EIA) یا ایمونوفلورسانس (IFA) در ابتدا انجام میشوند. زمانیکه اولین آزمایشات مثبت یا نامشخص باشد آزمایشات غربالگری غرب بهعنوان آزمایش پیگیری انجام میشود.
اگر تست اولیه منفی باشد، اما شک به بیماری لایم بالا باشد، آزمایش ممکن است پس از چند هفته تکرار شود.
هنگامی که فرد علائم معمول یا سابقه نیش حشرات را نداشته باشد و در منطقهای که بیماری لایم شایع است قرار نگرفته باشد، ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی ممکن است علل دیگر علائم شخص را قبل از شک به بیماری و آزمایش بیماری لایم، رد کند.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
افراد بالغ سالم که به باکتریهای بورلیا آلوده نشدهاند، هیچگونه آنتیبادی ندارند.
اگر فرد دارای علائم و نشانه باشد و آزمایشهای اولیه EIA یا IFA و وسترن بلاتینگ مثبت است، احتمال دارد که این فرد بیماری لایم داشته باشد.
اگر کسی تنها آزمایش آنتیبادی IgM مثبت داشته باشد اما IgG و وسترن بلاتینگ بالغ منفی باشد، ممکن است عفونت بسیار جدید یا نتیجه مثبت کاذب داشته باشد.
اگر نتیجهی IgM قابل تشخیص نباشد، اما آزمایشهای IgG و وسترن بلاتینگ مثبت است، احتمال دارد که فرد مورد آزمایش یا در مرحلهی بعدی عفونت باشد یا در برخی موارد در گذشته عفونت داشته باشد.
اگر تمام آزمایشها منفی باشند، یا علائم فرد بهعلت دیگری است یا سطح آنتیبادی برای تشخیص در آن زمان بسیار کم است؛ برای تأیید یا رد عفونت ممکن است لازم باشد 2 تا 3 هفته بعد مجددا آزمایش شود.
اگر IgM و وسترن بلاتینگ منفی، اما IgG مثبت باشد، یا فرد از بیماری لایم بهبود یافته است یا بهدلیل آنتیبادیهای واکنشی متقاطع است و علائم ناشی از علت دیگری است.
جدول زیر خلاصهای است از نتایجی که ممکن است با آزمایشات آنتیبادی بیماری لایم دیده شود.
آنتیبادی IgM آنتیبادی IgG وسترن بلاتینگ تفسیر احتمالی مثبت مثبت مثبت در صورت همراهی با علائم و نشانههای دیگر احتمال بیماری لایم مثبت منفی منفی عفونت زودهنگام یا آزمایش IgM مثبت با توجه به آنتیبادیهای واکنشی متقاطع منفی مثبت مثبت عفونت اخیر یا قبلی منفی منفی (معمولا انجام نمیشود اگر IgM و IgG منفی هستند) عدم وجود عفونت؛ علائم ممکن است بهعلت دیگری باشد یا سطح آنتیبادی برای تشخیص بسیار کم است منفی مثبت منفی بیمار از عفونت قبلی یا آزمایش IgG غلط مثبت با توجه به آنتیبادیهای واکنشی متقاطع بهبود یافته است اگر تست PCR انجام شود و نتیجه مثبت باشد، عفونت بورلیا را نشان میدهد. اگر نتیجه آزمایش PCR منفی باشد، هیچ عفونتی وجود ندارد یا سطح DNA برای تشخیص بسیار کم است.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
هنگامی که کسی بیماری لایم داشته باشد، بهطور معمول مقدار قابل تشخیص آنتیبادیهای IgG بورلیا را در خون خود برای بقیه عمر خود دارد.
بورلیا متعلق به نوعی از باکتریها به نام اسپیروک است. سایر بیماری های اسپیروکی مانند سفلیس و لپتوسپیروز ممکن است نتایج مثبت کاذب را ایجاد کند، همچنین می تواند بیماریهای دیگری مانند عفونت HIV، مونونوکلئوز و انواع اختلالات خود ایمنی را ایجاد کند.
-
کجا می توانم اطلاعات بیشتری درباره درمان بیماری لایم کسب کنم؟
اکثر افراد مبتلا به بیماری لایم با آنتیبیوتیک درمان میشوند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد درمان بیماری لایم، صفحه درمان بیماری لایم را در وب سایت مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری مشاهده کنید.
-
آیا میتوانم کاری برای محافظت از خودم در برابر آلودگی انجام دهم ؟بله اگر در جنگل یا باغ در مناطق آلوده به کنه قرار داشته باشید، از تماس با خاک، برگها و پوشش گیاهان جلوگیری کنید. کفش جلو بسته و لباسهای رنگی بپوشید و از دافع حشرات حاوی 20 تا 30 درصد دیت یا پرمترین استفاده کنید. لباسها و پوست خود را بررسی کنید و بیدرنگ کنهها را نابود کنید. حیوانات مانند سگ، گربه، اسب و گاو نیز میتوانند حامل کنه باشند. اغلب سر، گردن، گوش و بین انگشتان پای حیوان خانگی خود را بررسی کنید. از یک دافع کنه که توسط دامپزشک تجویز شده است استفاده کنید.
-
اگر بثوراتی نداشته باشم چگونه میتوانم علائم را تشخیص دهم ؟
در بیش از 75٪ افراد آلوده این بثورات بهنظر میرسد. این خارش ممکن است "چشم گاوی" باشد، اما ممکن است خفیف یا قرمز باشد و ممکن است با پیچک سمی، گزش عنکبوت یا عفونت قارچی اشتباه گرفته شود. ممکن است بین چند روز تا چند هفته پس از گزش ظاهر شود و به سرعت ناپدید میشود. در صورت امکان، از بثورات برای نشان دادن به ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی تصویری بگیرید؛ زیرا ممکن است قبل از زمان ملاقات، بثورات برطرف شده باشد.
سایر علائم بیماری لایم عبارتند از خستگی، تب و لرز، سردرد، درد عضلات و مفصل و غدد لنفاوی متورم. در صورت وجود هر یک از این علائم، و عدم اطلاع از چگونگی ابتلا با ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی خود مشورت کنید.
-
اگر هیچ نشانهای نداشته باشم باید برای بیماری لایم مورد آزمایش قرار بگیرم؟
آزمایش افرادی که علائمی ندارند توصیه نمیشود؛ این آزمایشها در صورت انجام، بیشترین احتمال جواب مثبت کاذب را دارند. این درست است حتی زمانی که کنه شخصی را نیش میزند که بهعنوان کنه پاسیاه شناخته شده است. همهی کنهها آلوده نیستند و حتی آنهایی که با بورلیا آلودهاند، معمولا بین 24 تا 72 ساعت از زمان نیش کنه به فرد برای انتقال باکتری طول میکشد. اگر کنه سریعا برداشته شود، خطر ابتلا به بیماری لایم کاهش مییابد. کسانی که نیش زده میشوند یا علائم ایجاد میکنند یا نگرانی دارند باید با ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی خود صحبت کنند.
-
سندرم پس از درمان بیماری لایم چیست؟در درصد کمی از افرادی که با دوره 2-4 هفتهای توصیه شده از آنتیبیوتیکها برای بیماری لایم درمان شدهاند، علائم شامل خستگی و درد مفاصل و عضلات، گاهی اوقات بیش از 6 ماه به طول میانجامد که "سندرم پس از درمان" بیماری لایم (PTLDS) نامگذاری شده است. برای درک بهتر علت این سندرم تحقیقات در حال انجام است. افراد باید آگاه باشند که اگر علائم آنها بعد از درمان ادامه یابد، باید با ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی خود برای دریافت راهحلهایی برای مدیریت این علائم تماس بگیرند.
-
آیا میتوان کنهها رابرای بیماری لایم مورد آزمایش قرار داد؟بله، برخی از سازمانهای بهداشت عمومی و محلی، آزمایش کنهها و همچنین شناسایی انواعی که موجب بیماری لایم میشوند را ارائه میدهند. شما میتوانید با بخش بهداشت خود بررسی کنید که آیا این پیشنهادات را ارائه می دهد. با اینحال، تست کنه ممکن است به چند دلیل مفید نباشد. اگرچه یک کنه برای بیماری لایم مثبت باشد به این معنی نیست که آن را به شما منتقل میکند. اگر منفی باشد، ممکن است اطمینان نادرستی به شما بدهد، زیرا شما ممکن است با کنه متفاوتی که آلوده شده است گزیده شوید. و اگر شما آلوده شده باشید، و ممکن است قبل از اینکه نتیجه کنه را دریافت کنید، علائم ایجاد شود. اگر بیمار هستید نباید منتظر نتایج آن باشید و باید با ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی خود مشورت کنید.