Parvovirus B19

اسامی دیگر

Parvovirus

Parvo B19

اسم متعارف

Parvovirus B19

تاریخ آخرین بازبینیدر مورخه

July 10, 2017.

تاریخ آخرین اصلاحدر مورخه June 7, 2018.

آزمایش در یک نگاه

علت انجام آزمایش؟

برای تعیین ابتلا به عفونت پاروو وایروس B19 یا تعیین خطر عوارض ناشی از این عفونت ویروسی؛ اگر جنین در معرض خطر ابتلا به پاروو وایروس B19 از مادری باشد که آلوده به عفونت شده یا در معرض آن قرار گرفته است

زمان انجام آزمایش؟

زمانیکه یک زن باردار دارای عفونت پاروو وایروس B19 بوده یا در معرض ارتباط با کسی بوده که حامل این عفونت است؛ زمانیکه یک شخص (بویژه شخصی که سیستم ایمنی وی در خطر باشد)، مبتلا به کم خونی پایدار یا شدید باشد

نمونه مورد نیاز

نمونه خونی گرفته شده از سیاهرگ بازو برای آزمایش آنتی بادی ویروس B19؛ برای تشخیص خود ویروس، نمونه آزمایشی می تواند نمونه خون یا در موارد نادر، مغز استخوان باشد؛ در موارد خاص، خون ناف جنین یا مایع آمنیوتیک برای آزمایش عفونت ویروس B19 در جنین گرفته می شود.

آمادگی‌های لازم پیش از نمونه‌گیری

نیاز نیست.

نتایج آزمایش خود را می‌توانید در وب‌سایت آزمایشگاه یا در پورتال بیمار مشاهده کنید. در حال حاضر شما در وب‌سایت LabTests هستید که احتمالا به منظور دریافت اطلاعاتی در مورد آزمایش‌هایی که انجام داده‌اید، از طریق وب‌سایت آزمایشگاه خود به این وب‌سایت وارد شده‌اید. البته برای مشاهده‌ی نتایج آزمایش‌های خود، لازم است تا دوباره به وب‌سایت آزمایشگاه خود مراجعه کرده و یا با پزشک خود تماس بگیرید.

این وب‌سایت یک وب‌سایت آموزشی برای بیمار است و اطلاعاتی را در مورد آزمایش‌ها به بیمار ارائه می‌دهد. مطالب موجود در این سایت، که توسط متخصصین آزمایشگاهی و دیگر متخصصین حوزه‌ی پزشکی بررسی شده است، توضیحات کلی درباره تفسیرهای احتمالی نتایج آزمایش‌های ذکر شده در سایت می‌باشد. به عنوان مثال در صورت مقادیر بالا یا پایین نتایج آزمایش‌ها، اطلاعاتی در مورد وضعیت احتمالی سلامتی یا بیماری در اختیار پزشک قرار می‌گیرد.

محدوده‌ی مرجع این آزمایش را می‌توانید در برگه‌ی جواب آزمایش خود مشاهده نمایید. محدوده‌های مرجع، معمولا در سمت راست برگه‌ی آزمایش درج می‌شوند.

اگر به برگه‌ی جواب‌دهی دسترسی ندارید، برای دریافت محدوده‌ی مرجع، می‌توانید با پزشک خود یا با آزمایشگاهی که آزمایش را آن‌جا انجام داده‌اید، تماس بگیرید.

جهت تفسیر نتایج تست‌های آزمایشگاهی، می‌بایست این نتایج نسبت به محدوده‌ی مرجع مقایسه شوند. محدوده‌ی مرجع، نتایج مورد انتظار در یک فرد سالم می‌باشد. گاهی اوقات، به این محدوده، محدوده‌ی نرمال نیز گفته می‌شود. با مقایسه‌ی نتایج آزمایش خود با محدوده‌ی مرجع، می‌توان از غیرطبیعی بودن نتایج آزمایش خود نسبت به محدوده‌ی مورد انتظار آگاه شد. مقادیری که خارج از محدوده‌ی مورد انتظار هستند؛ می‌توانند سرنخ‌هایی برای شناسایی شرایط و بیماری‌های احتمالی باشند.

اگر‌چه در چند دهه‌ی گذشته، صحت تست‌های آزمایشگاهی به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است؛ اما به علت تفاوت در تجهیزات، معرف‌های شیمیایی و تکنیک‌ها، ممکن است بین آزمایشگاه‌های مختلف تفاوت‌هایی در نتایج آزمایش‌ها دیده شود و وجود محدوده‌‌های مرجع متفاوت در این سایت نیز به همین علت می‌باشد. این مهم است که بدانید، جهت مقایسه‌ی نتایج آزمایش خود با نتایج مورد انتظار، حتما از محدوده‌ی مرجعی که توسط آزمایشگاه انجام دهنده‌ی آزمایش شما ارائه شده است استفاده نمایید.

جهت اطلاعات بیشتر، به قسمت محدوده‌ی مرجع و تفسیر آن‌ها رجوع کنید.

هدف از آزمایش؟

پاروو وایروس B19، ویروسی است که منجر به یک بیماری رایج کودکی (که بیماری پنجم یا عفونت التهاب پوستی نامیده می شود) می شود. این ویروس در مایع سیستم تنفسی در طی یک عفونت یافت می شود و به راحتی از طریق تماس فیزیکی نزدیک قابل انتقال است. پاروو وایروس می تواند از زن باردار به جنین نیز منتقل شود و از طریق قرارگیری در معرض خون و مواد خونی انتقال یابد.
در آمریکا، در حدود 50 درصد افراد بالغ و 85 درصد از افراد مسن همانند کودکان آلوده به پاروو وایروس B19 شده اند. این عفونت معمولا دارای دوره نهفتگی از چند روز تا 2 الی 3 هفته بوده، برای مدت کوتاهی فعال است و سپس رفع می شود.
برای بیشتر افراد، عفونت پاروو وایروس B19 غیر قابل تشخیص از بیماری هایی است که در مدت زمان کوتاهی توسعه یافته و سپس مرتفع می شوند. بیشتر افراد آلوده به ویروس فاقد علائم بوده یا دارای علائم شبه-آنفولانزا مثل خستگی، تب جزئی، سردرد یا درد در ناحیه شکم هستند و بسیاری از آنها ممکن است از عفونت خود بی خبر باشند. بیشتر افراد هیچ گونه علائم و نشانه یا مشکلات سلامتی را تجربه نمی کنند و زمانیکه عفونت اولیه از بین رفت، فرد نسبت به آن ایمن شده و مجددا مبتلا به این عفونت نخواهد شد.
برخی از کودکان آلوده به عفونت علائمی مثل جوش های قرمز و سرخی پوست در قسمت گونه های خود و نیز جوش هایی در ناحیه بالاتنه خود خواهند داشت. این جوش ها ممکن است برای مدت چند هفته ظاهر شود و از بین برود و مجددا با قرارگیری در معرض گرما و نیز استرس ظاهر شوند و وضعیت آنها تشدید یابد. تا زمانی که این جوش ها ظاهر نشوند، کودک مبتلا به عفونت فرض نمی شود. پاروو وایروس را گاها بیماری پنجم می نامند زیرا این پنجمین بیماری از شش بیماری رایج کودکی است که می تواند موجب ایجاد جوش های پوستی شود.
در موارد نادر، برخی از افراد بالغ مبتلا به عفونت شده و ممکن است سندرم دستکش و جوراب (gloves and socks syndrome) را توسعه دهند که دارای التهاب دردناک در مفاصل و قرمزی دست ها و پاها هست که عموما تا مچ دست و قوزک پا ادامه پیدا می کند. این وضعیت اغلب در طی چند هفته مرتفع می شود. علائم التهاب مفاصل نیز ممکن است در افراد بالغ و کودکان رخ دهد اما همانند سندرم دستکش در طی چند هفته از بین خواهد رفت. با این حال برخی از موارد شدید مرتبط با آرتروز و حتی توسعه التهاب مفصل می باشند.
پاروووایروس B19 می تواند موجب مشکلات عمده سلامت در سه دسته از بیماران شود:
-افراد دارای کم خونی ناشی از کمبود آهن یا وضعیتی که بر طول عمر گلبول های قرمز خون تاثیرگذار باشد مثل کم خونی سلول داسی شکل یا تالاسمی، می تواند موجب گسترش کم خونی حاد شدید در طی عفونت B19 شود. پاروو وایروس B19 سلولهای مغز استخوان را که تبدیل به گلبول قرمز می شوند، هدف قرار می دهد و موجب مختل شدن تولید گلبول های قرمز جدید می شود که می تواند افراد دارای اختلالات خونی را بطور جدی تحت تأثیر قرار دهد.
-زنانی که در طی بارداری آلوده به عفونت می شوند، می توانند عفونت را به نوزاد خود انتقال دهند. بسیاری از جنین ها در شرایط خوبی خواهند بود اما درصد کمی مبتلا به کم خونی شدید و برخی نیز دارای التهاب و عفونت عضله قلبی خواهند شد. این وضعیت ها می تواند موجب سقط جنین، نارسایی شدید قلبی در جنین، تجمع مایعات در بدن (hydrops fetalis) و گاها مرگ جنین شود. بیشترین خطر برای عوارض جنینی در طی سه ماهه دوم بارداری است.
-در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف و در معرض خطر، عفونت پاروو وایروس B19 می تواند موجب کم خونی مزمن و درمان سخت آن شود. این شامل افراد مبتلا به ایدز، افراد دارای پیوند عضو یا پیوند مغز استخوان و افراد تحت درمان شیمی درمانی برای درمان سرطان خواهد بود.
آزمایش پاروو وایروس B19 معمولا برای غربالگری عمومی استفاده نشده و در بسیاری از موارد عفونت ضروری نیست زیرا علائم متعادل بوده و محدود به زمان خواهند بود. این آزمایش اغلب برای تشخیص آلودگی به عفونت درخواست می شود و این صرفا در شرایطی است که فرد در معرض ریسک عوارض باشد. این آزمایش را همچنین گاها می توان برای تعیین قرارگیری در معرض ویروس استفاده می شود. آزمایش شامل اندازه گیری آنتی بادی ها (پروتئین های تولید شده در پاسخ به پاروو وایروس B19) یا تشخیص ماده ژنتیکی خود ویروس (DNA) در طی دوره فعال عفونت است.

سوالات رایج

این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟

آزمایش ویروس B19 عموما برای افراد دارای عفونت های با سطح متوسط و ساده به کار نمی رود. این آزمایش عموما برای تشخیص عفونت رایج یا تعیین ایمنی در افرادی که در معرض خطر عوارض آن هستند (مثل افراد دارای کم خونی سلول داسی شکل) استفاده می شود. روش های مختلفی برای تشخیص ویروس B19 وجود دارد:
آزمایش آنتی بادی
دو نوع آنتی بادی ویروس B19 ممکن است در پاسخ به یک عفونت تولید شود: IgM و IgG. آنتی بادی های IgM اولین آنتی بادی های تولید شده در پاسخ به یک عفونت پاروو وایروس هستند. این آنتی بادی ها در بیشتر افراد در طی یک یا دو هفته بعد از اولین تماس وجود خواهند داشت. تولید آنتی بادی IgM برای مدت کوتاهی افزایش می یابد و سپس افت می کند. در نهایت، سطح آنتی بادی IgM در کمتر از سطوح قابل تشخیص قرار می گیرد. آنتی بادی های IgG توسط بدن و چند هفته بعد از اولین عفونت و در جهت حفاظت طولانی مدت تولید می شوند. سطوح IgG در طی عفونت فعال افزایش می یابد و با مرتفع شدن عفونت ویروس B19، تثبیت می گردد. به محض اینکه شخص در معرض ویروس B19 قرار بگیرد، آن شخص مقادیر قابل برآوردی از آنتی بادی IgG را برای کل مدت حیات خود خواهد داشت.
آزمایش آنتی بادی ویروس B19 را می توان برای تعیین ایمنی نسبت به ویروس در زنان بارداری انجام می دهند که با شخص حامل ویروس B19 در تماس بوده یا دارای علائمی حاکی از عفونت پاروو وایروس باشد. این آزمایش را همچنین برای افراد دارای کم خونی حاد یا مزمن یا دارای درد مفصلی پایدار درخواست می دهند که امکان دارد این علائم بدلیل عفونت ویروس B19 باشد. با مقایسه عدم وجود یا وجود هر دو نوع آنتی بادی IgG و IgM در یک نمونه، پزشک می تواند مابین عفونت های فعلی، قبلی و گذشته تفکیک حاصل نماید. آزمایش آنتی بادی اغلب بر روی کودکان دارای علائم جوش های (بیماری پنجم) انجام نمی شود و از آنجاییکه عفونت B12 فراگیر است و منجر به مشکلات کمی در افراد دارای سیستم ایمنی سالم می شود، از این روی، غربالگری عمومی به ندرت انجام خواهد شد.
تشخیص ویروس
تشخیص ویروس شامل پیدا کردن ماده ژنتیکی ویروس B19 یعنی (DNA) در نمونه خونی و در موارد غیر رایج در نمونه مغز استخوان، بند ناف جنین یا مایع آمنیوتیک است. آزمایش DNA ویروس B19 عمدتا برای تشخیص عفونت فعال در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف که دارای کم خونی حاد یا پایداری هستند انجام می شود. این افراد مقادیر کافی از آنتی بادی ها را برای تشخیص یا از بین بردن عفونت تولید نمی کنند. این آزمایش را همچنین می توان برای تشخیص وجود ویروس در نوزادانی که مادرشان آلوده به عفونت بوده یا در زمان بارداری در معرض ویروس قرار گرفته، انجام داد.
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده می‌شود؟

آزمایش پاروو وایروس B19 اغلب زمانی که کودک دارای ویژگی های صورت سرخ و جوش های مشخصی بر روی گونه ها باشد، انجام نمی شود. جوش های مشخص، دلیل کافی برای پزشک در تشخیص عفونت است. در کل، بیشتر افرادی که دارای عفونت B12 هستند یا قبلا به آن مبتلا شده اند نیاز به بررسی آزمایشگاهی ندارند زیرا بیماری عموما بیش از 5 تا 7 روز به طول نمی انجامد و علائم آن اغلب خفیف هستند.
آزمایشات آنتی بادی IgG و IgM پاروو وایروس B19 را می توان زمانی درخواست داد که یک زن باردار دارای علائم شبه آنفولانزا بوده و یا در معرض تماس با شخص آلوده به عفونت قرار گرفته است، که با این آزمایش می توان در مورد اینکه آیا عفونت فعال است، یا دارای عفونت قبلی بوده یا در گذشته در معرض آن بوده، تصمیم گرفت. آزمایش DNA را می توان بر روی نمونه های جنین در برخی موارد انجام داد. آزمایش آنتی بادی و یا آزمایش DNA را می توان زمانی در خواست داد که شخص دارای کم خونی حاد یا ثابتی بوده یا دارای درد مفصلی باشد که پزشک در این مورد تردید کند که علائم به دلیل عفونت ویروس B19 است. آزمایش DNA ویروس B19 را زمانی درخواست می دهند که شخص آلوده به عفونت دارای سیستم ایمنی ضعیفی باشد.
اگر آزمایشات B19 در ابتدا منفی باشند اما پزشک هنوز در مورد وجود عفونت پاروو وایروس تردید داشته باشد یا بخواهد تغییرات را در غلظت های آنتی بادی در طی زمان ارزیابی کند، در این حالت یک یا چند مورد از آزمایشات ویروس B19 تکرار خواهند شد.
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر می‌شود؟

آزمایش آنتی بادی
اگر هر دو مورد از آنتی بادی های IgG و IgM ویروس پاروو وایروس B19 موجود باشند، در این حالت احتمالا فرد مورد آزمایش دارای عفونت فعال پاروو وایروس بوده یا قبلا به آن آلوده شده است. این مورد را می توان با اندازه گیری مجدد سطوح IgG در زمان 2 یا 3 هفته بعد تایید کرد. سطح بالای IgG اهمیتی معادل با شرایط افزایش غلظت آنتی بادی ندارد. اگر افزایش 4 برابر در IgG مابین اولین و دومین نمونه وجود داشته باشد، در این حالت شخص دارای عفونت فعال بوده یا قبلا به آن آلوده شده است.
اگر فقط IgM وجود داشته باشد، در این وضعیت شخص ممکن است اخیرا و در زمان 2 تا 4 ماه پیش به عفونت مبتلا شده باشد. اگر فقط IgG پاروو وایروس وجود داشته باشد، در این شرایط شخص در زمان گذشته مبتلا به این عفونت بوده و در برابر آن محافظت شده است.
اگر آزمایشات آنتی بادی ها منفی باشند، در این شرایط فرد تحت آزمایش دارای عفونت نبوده و ایمن نیست. اگر زن باردار ایمن نباشد و در تماس با فردی باشد که بیماری را دارد، آن زن تحت نظارت دقیق پزشک خود قرار خواهد گرفت.
اگر شخصی دارای علائم باشد اما دارای سطوح پایین یا غیرقابل تشخیصی از IgG و یا IgM باشد، بدین معنی است که شخص هم دارای بیماری به غیر از پاروو وایروس B19 است و هم اینکه سیستم ایمنی وی بطور طبیعی واکنش نشان نمی دهد (یعنی مقادیر کافی از آنتی بادی را در حتی در صورت وجود پاروو وایروس تولید نمی کند). این ممکن است در افراد دارای سیستم ایمنی تضعیف شده (immunocomproimised) صحت داشته باشد و آزمایش DNA نیاز شود.
تشخیص ویروس
اگر آزمایش DNA ویروس B19 مثبت باشد، شخص دارای عفونت است. نتیجه منفی وجود عفونت را رد نمی کند. این ویروس ممکن است در مقادیر کافی در نمونه جهت تشخیص وجود نداشته باشد.
عفونت جنین از ویروس B19 گاها از طریق آزمایش DNA ویروس در نمونه مادر و نیز نمونه های کودک تشخیص داده می شود.
آزمایش PCR برای تشخیص DNA ویروس استفاده شده و روش بهینه برای تشخیص عفونت مزمن در بیماران با سیستم ایمنی ضعیف است زیرا سطوح آنتی بادی قابل تغییر هستند.
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟

گاها آزمایش ریتیکولوسیت را می توان همراه با آزمایش پاروو وایروس B19 برای ارزیابی تولید گلبول قرمز خون انجام داد. این آزمایش گلبول های قرمز جدید نارس را که رتیکولوسیت نامیده می شوند، در خون (که هنوز حاوی ماده ژنتیکی هستند) می سنجد. از آنجاییکه پاروو وایروس B19 تولید گلبول قرمز خون را مختل می کند، تعداد رتیکولوسیت ها در طی یک عفونت فعال کاهش خواهد یافت.
عفونت های پاروو وایروس B19 اغلب دارای زمان محدودی برای فعالیت در افراد سالم هستند. درمان می تواند موجب تسکین علائم و در صورت ضرورت برای درمان کم خونی انجام شود.
یک زن باردار که عفونت پاروو وایروس B19 را به جنین خود انتقال می دهد، به مدت چند هفته و با آزمایش فراصوت دوره ای تحت نظارت کامل خواهد بود. در بیشتر موارد، جنین سالم خواهد ماند. زمانی که تجمع مایعات در بدن یا کم خونی شدید توسعه یابد، درمان با انتقال خون به جنین انجام خواهد شد. عفونت پاروو وایروس B19 در مورد بروز نقص های تولد نقشی ندارد.
آیا این همان ویروسی است که موجب بیماری سگ ها و گربه ها می شود؟ آیا ممکن است این عفونت از حیوان خانگی به من منتقل شود؟

خیر. انواع مختلفی از این ویروس بر حیوانات و انسانها تاثیرگذار است. ویروس از شما به حیوان خانگی و یا از حیوان خانگی به شما انتقال نمی یابد.
آیا راهی برای پیشگیری از عفونت پاروو وایروس B19 وجود دارد؟

هیچ واکسنی وجود ندارد. این ویروس از طریق ارتباط نزدیک منتقل می شود و افراد ممکن است حتی در نبود علائم و نشانه های خاص به آن مبتلا شوند. با این حال بهداشت کامل مثل شستن دست ها و پوشاندن دهان و بینی در زمان سرفه و عطسه می تواند به پیشگیری از انتقال ویروس کمک نماید. بیشتر افراد در زمان کودکی به آن مبتلا می شوند.
آیا آزمایش در مطب پزشک قابل انجام است؟

خیر، آزمایش پاروو وایروس B19 نیاز به تجهیزات تخصصی دارد. نمونه شما اغلب به یک آزمایشگاه مرجع ارسال می شود.

مشاهده سوالات بیشتر مشاهده کمتر سوالات

مشاهده منابع

منابع مورد استفاده در این مطلب

Cennimo, D. and Dieudonne, A. (2016 November 14, Updated). Parvovirus B19 Infection. Medscape Pediatrics: General Medicine. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/961063-overview. Accessed on 6/25/17.

Couturier, M. and Hillyard, D. (2017 May Updated). Parvovirus B19. ARUP Consult. Available online at https://arupconsult.com/content/parvovirus-b19. Accessed on 6/25/17.

Mayo Clinic Staff (2015 March 24). Parvovirus infection. Mayo Clinic. Available online at http://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/parvovirus-infection/basics/definition/con-20023045. Accessed on 6/25/17.

(© 1995–2017). Parvovirus B19, Molecular Detection, PCR. Mayo Clinic, Mayo Medical Laboratories. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Clinical+and+Interpretive/83151. Accessed on 6/25/17.

(2017 February 1, Updated). Pregnancy complications, Infections during pregnancy. Womenshealth.gov. Available online at https://www.womenshealth.gov/pregnancy/youre-pregnant-now-what/pregnancy-complications. Accessed on 6/25/17.

(2015 November 2, Updated). Parvovirus B19 and Fifth Disease. Centers for Disease Control and Prevention. Available online at https://www.cdc.gov/parvovirusb19/about-parvovirus.php. Accessed on 6/25/17.

(© 1995–2017). Parvovirus B19 Antibodies, IgG and IgM, Serum. Mayo Clinic, Mayo Medical Laboratories. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Clinical+and+Interpretive/84325. Accessed on 6/25/17.

منابع مورد استفاده در بررسی‌های قبلی

Mayo Clinic Staff (2008 January 12). Parvovirus infection. MayoClinic.com [On-line information]. Available online at http://www.mayoclinic.com/print/parvovirus-infection/DS00437/DSECTION=all&METHOD=print. Accessed July 2009.

Kwon, K. (Updated 2009 March 19). Pediatrics, Fifth Disease or Erythema Infectiosum. Emedicine [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/801732-overview. Accessed July 2009.

O’Reilly, D. (2007 September 28, Updated). Fifth Disease. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000977.htm. Accessed July 2009.

(2007 April). Fifth Disease in Pregnancy. March of Dimes [On-line information]. Available online through http://www.marchofdimes.com. Accessed July 2009.

Cunningham, D. (Updated 2006 November 9). Parvovirus B19 Infection. Emedicine [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/961063-overview. Accessed July 2009.

(Revised 2005 November). Erythema Infectiosum (Fifth Disease; Parvovirus B19 Infection). Merck Manual for Healthcare Professionals [On-line information]. Available online at http://www.merck.com/mmpe/sec19/ch280/ch280b.html?qt=parvovirus&alt=sh. Accessed July 2009.

Servey, J. et. al. (2007 February 1). Clinical Presentations of Parvovirus B19 Infection. American Family Physician [On-line information]. Available online at http://www.aafp.org/afp/20070201/373.html. Accessed July 2009.

Hillyard, D. and Litwin, C. (Reviewed 2008 July). Parvovirus B 19 – Parvo. ARUP Consult [On-line information]. Available online at http://www.arupconsult.com/Topics/InfectiousDz/Viruses/Parvo.html. Accessed July 2009.

Klein, J. (Reviewed November 2007). Kids Health for Parents: Fifth Disease. Available online at http://kidshealth.org/parent/infections/bacterial_viral/fifth.html#. Accessed August 2009.

De Jong E.P et. al. (May 2006). Parvovirus B19 infection in pregnancy. PubMed. Available online at http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16488187. Accessed July 2013.

Sampedro Martinez A. et. al. (Dec. 2011). Diagnosis of congenital infection. PubMed. Available online at http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22305665. Accessed July 2013.

Moore, TL. (July 2000). Parvovirus-associated arthritis. PubMed. Available online at http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10910181. Accessed July 2013.

Cennimo, D. J. (Updated 30 Mar 2012). Parvovirus B19 Infection. Medscape. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/961063-overview through http://www.edmedicine.medscape.com. Accessed July 2013.

از متخصصین آزمایشگاهی بپرسید

سوالات شما توسط همکاران ما به صورت یک خدمت داوطلبانه، پاسخ داده خواهد شد. برای این موضوع همواره می‌توانید بر روی کلید تماس با متخصصین کلیک کنید.

تماس با متخصصین آزمایشگاهی

Parvovirus B19

در این سایت

در جای دیگری در وب

از متخصصین آزمایشگاهی بپرسید