برای تعیین اینکه آیا غلظت دیگوکسین در خون شما در سطوح درمانی است یا برای تشخیص سطوح سمی دارو
Digoxin دیگوکسین
پس از آغاز درمان با دیگوکسین و در فواصل زمانی برای اطمینان از اینکه سطوح درمانی در محدوده درمانی باشند (بسیار پائین یا بسیار بالا در سطح سمی نباشند)
آمادگی خاصی لازم نمی باشد، اما زمان بندی جمع آوری نمونه مهم است. هنگام خونگیری، فرد آزمایشگر را درباره آخرین دوز دیگوکسین که مصرف کرده اید، مطلع نمائید.
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
آزمایش دیگوکسین برای نظارت بر غلظت دارو در خون مورد استفاده قرار می گیرد. دوز دیگوکسین تجویز شده ممکن است بسته به سطح اندازه گیری شده دارو، تجویز شود. هنگامی که فرد درمان را آغاز می کند، ممکن است پزشک یک یا جند آزمایش دیگوکسین را برای تعیین اینکه آیا دوز در محدوده درمانی می باشد درخواست دهد و سپس در فواصل زمانی منظم برای اظمینان از اینکه سطح درمانی حفظ شده است، آزمایش را درخواست کند. آزمایش دیگوکسین همچنین ممکن است برای مشخص کردن اینکه آیا نشانه های فرد بعلت میزان ناکافی دارو یا سمین دیگوکسین است، مورد استفاده قرار گیرد.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
در ابتدای دارو درمانی برای اطمینان از دوز صحیح، پزشک این آزمایش را برای سنجش دیگوکسین درخواست خواهد داد. تقریباً یک تا دو هفته طول می کشد تا دیگوکسین به یک سطح ثابت در خون و در عضو هدف، قلب برسد. آزمایش در آن زمان، بهتر نشان می دهد که آیا فرد میزان درست دارو را دریافت می کند.
بمحض اینکه میزان دوز مشخص گردید، نظارت روتین سطوح دیگوکسین، با دفعاتی که توسط پزشک تعیین می شود، دوز صحیح را مورد بررسی قرار خواهد داد.
آزمایش دیگوکسین ممکن است زمانی که محتمل است سطوح دارو در فردی که دارو را مصرف می کند بسیار پائین بوده و دارای نشانه های نارسایی قلبی است، درخواست شود. این نشانه ها بقرار زیر هستند:
- خستگی مفرط
- تنگی نفس
- تورم در دست ها و پاها (ادم)
این آزمایش در زمانی که سمیت محتمل بوده و فرد مبتلا دارای علائم و نشانه هایی بقرار زیر است نیز ممکن است درخواست شود:
- سرگیجه
- تاربینی یا دیدن هاله های زرد یا سبز
- استفراغ
- اسهال
- ضربان قلب نامنظم
- مشکل در تنفس
- کاهش اشتها
تغییرات در وضعیت سلامتی میتوانند بر سطوح دیگوکسین و قابلیت آن برای کنترل نشانه ها تأثیر بگذارند. همچنین در صورتی که فرد تغییری فیزیولوژیک را تجربه کند که ممکن است بر سطوح خونی و تأثیر دیگوکسین تأثیر بگذارد، بعنوان مثال مشکلات کلیوی یا تیروئید، سرطان یا بیماری معده و روده، آزمایشات دیگوکسین ممکن است انجام شده و در صورت لزوم، دوز تغییر کند.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
برای نارسایی احتقانی قلب، محدوده ایده آل دیگوکسین در خون، که به عنوان محدوده درمانی شناخته می شود، ممکن است بین 0.5 و 0.8 نانوگرم بر میلی لیتر باشد. پاسخ هر فرد به داروها متفاوت است. بسیاری از عوامل از جمله عملکرد کلیه و داروهای همزمان ممکن است در نظر گرفته شوند. اگر نشانه های فرد بهتر نشدند یا اینکه با عوارض جانبی مواجه است، شاید لازم باشد که پزشک دوز دیگوکسین را مطابق با نیازهای آن فرد، افزایش یا کاهش دهد.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
هنگامی که دیگوکسین برای شما تجویز شد، باید درباره سایر داروهای نسخه ای و غیر نسخه ای، مکمل های غذایی و داروهای گیاهی که مصرف می کنید، با پزشک و مسئول داروخانه صحبت کنید. اینها می توانند بر سطح دیگوکسین در خون و کارایی آن تأثیر بگذارند. مطمئن باشید که هنگام مصرف دیگوکسین، درباره هر گونه تغییر در مصرف این محصولات، پزشک خود را آگاه نمائید.
داروهای نسخه ای که می توانند با دیگوکسین تداخل داشته باشند بقرار زیر هستند: کینیدین (quinidine)، فلکاینید (flecainide)، وراپامیل (verapamil)، آمیودارون (amiodarone)، ضدقارچ های آزول (azole antifungals) (مانند ایتراکونازول (intraconazole)، کتوکونازول (ketoconazole))، سیکلوسپورین، لاپاتینیب (lapatinib)، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند کلاریترومایسین، اریترومایسین)، پروپافنون (propafenone)، رانولازین (ranolazine)، ریفامپین و سیپروفلوکساسین. داروهای گیاهی مانند St. John's wort، خرزهره و زنبق دره ممکن است بر سطوح دیگوکسین در خون تأثیر بگذارند. مصرف شیرین بیان نیز ممکن است بر سطوح دارو تأثیر بگذارد.
دیگوکسین در اصل توسط کلیه ها از بدن پاکسازی می شود. زمانی که فرد مشکلات کلیوی دارد، پزشک ممکن است قصد داشته باشد که بر عملکرد کلیه و سطوح پتاسیم در خون نظارت کند، از آنجائیکه نقص عملکرد کلیه و سطوح پائین پتاسیم میتواند به نشانه های سمیت با دیگوکسین منتهی شود.
سمیت با دیگوکسین میتواند بر اثر سطوح پتاسیم و منیزیم تشدید شود، از اینرو پزشک ممکن است بر الکترولیت ها و سایر یون هایی مانند منیزیم نیز نظارت کند.
در مواردی که سطوح سمی دیگوکسین دیده می شود، پزشک ممکن است یک پادزهر اختصاصی (FAB ایمنی دیگوکسین) را برای خنثی کردن اثرات دیگوکسین استعمال کند.
-
لازم است تا چه مدت تحت درمان دیگوکسین باشم؟
دیگوکسین برای درمان نارسایی قلبی، یک عارضه مزمن طولانی مدت تجویز می شود. این دارو، نارسایی قلبی را درمان نمی کند اما به کنترل آن کمک می کند. شاید لازم باشد که تا آخر عمر دیگوکسین را مصرف کرده و آزمایشات را برای نظارت بر سطوح آن در خون انجام دهید.
-
چه کسی درخواست آزمایشات دیگوکسین را می دهد؟
پزشک اصلی شما ممکن است درخواست این آزمایش را بدهد، اما یک متخصص قلب نیز شاید بر سطوح دیگوکسین در خون شما نظارت داشته باشد.
-
چرا مهم است که خونگیری برای آزمایش دیگوکسین در زمان خاصی انجام شود؟
زمانبندی آزمایش خون برای دیگوکسین مهم است، به این علت که اگر نمونه خیلی زود پس از مصرف یک دوز جمع آوری شود، نتایج آزمایش ممکن است به اشتباه بالا بوده و سطح سمی دارو را نشان دهند، در حالیکه اینگونه نیست. در بیشتر اوقات، نمونه خون اندکی پیش از مصرف دوز بعدی گرفته می شود.