کمک به بررسی علت لخته خون نامناسب عودکننده؛ برای کمک به تشخیص کمبود آنتیترومبین
Antithrombin آنتی ترومبین
چند ماه پس از ایجاد لخته خون (سندروم ترومبوتیک) یا وقتی که به درمان ضد انعقاد هپارین پاسخ نمیدهید
نیاز نیست
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
تست آنتیترومبین در درجه اول به همراه تستهای دیگر اختلالات انعقادی بیش از حد، برای بررسی علت تشکیل لخته خون مکرر (ترومبوز) تجویز میشود. آزمایش، فعالیت (عملکرد) و اندازه (مقدار) آن را ارزیابی میکند و به شناسایی کمبود آنتیترومبین کمک میکند.
تست ورزش برای اولین بار انجام میشود تا مشخص شود که آیا مقدار کلی آنتیترومبین عملکردی طبیعی است یا خیر. اگر فعالیت آنتیترومبین کم باشد، آنگاه تست آنتیترومبین برای تعیین مقدار آنتیترومبین موجود انجام میشود. این دو تست میتوانند برای تفکیک بین نقصهای نوع 1و نوع 2 استفاده شوند. اگر یک نقص تشخیص داده شود، هر دو تست آنتیترومبین معمولا در تاریخ بعدی برای تایید یافتههای تست تکرار میشوند.
گاهی از تست آنتیترومبین برای ارزیابی افرادی استفاده میشود که به اندازه مورد نظر به هپارین پاسخ نمیدهند. هپارین یک داروی ضد انعقادی است که به افرادی داده میشود که لخته خونی دارند و یا در معرض خطر ایجاد لخته خون نامناسب هستند. اثرات هپارین توسط آنتیترومبین انجام میشود. هپارین میتواند تا حد زیادی فعالیت آنتیترومبین را افزایش دهد، در نتیجه مانع از تشکیل لخته خونی میشود، اما کسانی که کمبود آنتیترومبین دارند نسبت به درمان هپارین مقاومت نشان میدهند.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست میشود؟
تست فعالیت آنتیترومبین، همراه با دیگر آزمایشها برای اختلالات از لخته شدن بیش از حد (مانند پروتئین C و پروتئین S و ضد انعقاد لوپوس)، زمانی که فردی لخته خونی مکرر را تجربه میکند، انجام میشود. آزمایش آنتیترومبین باید برای ارزیابی یک فرد برای اختلال لخته کننده بیش از حد، درست بعد از درمان لخته خونی انجام شود و وجود لخته را برطرف میکند و درمان مورد استفاده آن، نتایج آنتیترومبین را تحتتاثیر قرار دهد.
آزمایش آنتیترومبین همچنین ممکن است به هنگام عدم پاسخ به ضد انعقاد هپارین، زمانی که دوز بالای غیر معمول هپارین جهت دستیابی به سطح مطلوبی از ضد انعقاد ضروریست، انجام گیرد.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
کاهش فعالیت آنتیترومبین و کاهش مقدار پادتن آنتیترومبین ، کمبود آنتیترومبین نوع 1 را پیشنهاد میکند. در این مورد، فعالیت کاهش مییابد زیرا آنتیترومبین کمتری برای مشارکت در تنظیم لخته سازی وجود دارد
کاهش فعالیت آنتیترومبین و سطوح نرمال پادتن آنتیترومبین، کمبود آنتیترومبین نوع 2 را پیشنهاد میکند. این به این معنی است که پروتئین آنتیترومبین کافی وجود دارد، اما این پروتئین آن طور که باید عمل نمیکند. در هر دو مورد، خطر ابتلا به یک لخته خون نامناسب را افزایش میدهد.
اگر فعالیت آنتیترومبین طبیعی باشد، تست پادتن آنتیترومبین معمولا انجام نمیشود. در این مورد، آنتیترومبین به اندازه کافی فعال است و حملات مکرر ترومبوتیک به احتمال زیاد ناشی از کمبود آنتیترومبین هستند.
کمبود موقت یا مزمن سطح آنتیترومبین ممکن است با شرایطی که بر مصرف یا تولید آن تاثیر میگذارند، دیده شود، مانند:
- DIC (انعقاد درون رگی منتشر) یک وضعیت حاد یا مزمن است که با مصرف فاکتورهای انعقادی مشخص میشود. یک فرد مبتلا ممکن است خونریزی و یا لخته خونی داشته باشد.
- ترومبوز ورید عمقی (لخته خونی معمولا در رگ ساق پا )
- بیماری کبد
- سندروم نفروتیک
- حالت کاهش پروتئین
- آمبولی ریه
- هپارین درمانی ( سطح موقت پایین آنتی ترومبین)
- نوزادان در چند روز اول زندگی (حدود 50 % سطح بزرگسالان سالم)
- استروژن درمانی
افزایش سطح آنتیترومبین معمولا مشکل محسوب نمیشود.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
اگر فرد مبتلا به کمبود آنتیترومبین، خطرات انعقادی دیگری مانند کمبود پروتئین C یا S، موتاسیون فاکتور 5 لیدن یا استفاده از پیشگیری از بارداری را نیز داشته باشد، فرد ممکن است به طور قابلتوجهی خطر ایجاد لخته خون را افزایش دهد.
کمبود آنتیترومبین میتواند خطر سقط مکرر را افزایش دهد.
افراد مبتلا به کمبود آنتیترومبین ممکن است به درمان ضد انعقاد پیشگیرانه قبل از اعمال جراحی و یا درمانی نیاز داشته باشند.تمرکز آنتیترومبین و آنتیترومبین نوترکیب در حال حاضر به عنوان دارویی برای اصلاح موقت کمبودهای حاد و مزمن در دسترس هستند.
-
چگونه می توانم خطر ابتلا به لخته شدن خون را تعیین کنم؟
اگر سابقه فامیلی مثبت و یا قوی از لخته خونی داشته باشید، پزشک شما ممکن است برای تعیین وضعیت کلی سلامتی شما بررسی انجام دهد و مجموعهای از تستها را برای مشخص کردن خطر ابتلا به یک اختلال لخته کننده بیش از حد انجام دهد. هر چه بیشتر موروثی یا اکتسابی باشد ( مانند جهش فاکتور 5 لیدن یا PT 20210، یا کمبود پروتئین C یا S خطر نسبی لخته شدن شما بالاتر است . اگر اضافه وزن داشته باشید، کم تحرک، فشار خون بالا، سیگار بکشید، و یا قرصهای ضد بارداری خوراکی مصرف کنید، ریسک بیماری افزایش مییابد. مهم است که به یاد داشته باشید که هر ریسک نسبی که تعیین میشود هنوز هم یک ریسک آماری است. هیچکس نمیتواند پیشبینی کند که آیا یک فرد خاص واقعا لخته شدن را تجربه خواهد کرد یا خیر
-
آیا من باید دندانپزشک یا سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی را از کمبود آنتی ترومبین خود مطلع کنم؟
بله. این اطلاعات مهمی است که ارائهدهندگان مراقبتهای پزشکی شما باید در مورد آن بدانند چرا که بر روی توانایی بدن در لخته شدن در طول و بعد از یک روند پزشکی تاثیر میگذارد.
-
آیا می توانم کاری انجام دهم تا فعالیت آنتیترومبین یا مقدار آن را تغییر دهم؟
به طور کلی خیر. اگر شما کمبود اکتسابی داشته باشید که مرتبط با شرایط زمینهای، مانند بیماری کبد، و سپس درمان این بیماری ممکن است این کمبود را تسهیل یا از بین ببرد. در صورت نیاز، ارائهکننده خدمات درمانی شما ممکن است با شما با آنتیترومبین (به عنوان یک دارو) درمان کند تا به طور موقت کمبود را اصلاح کند.