برای ارزیابی وضعیت قند خون؛ برای غربالگری و تشخیص دیابت و شبه دیابت و بررسی قند خون بالا (هیپرگلیسمی) یا قند خون پایین (هیپوگلیسمی)؛ برای بررسی گلوکز ادرار
Glucose Tests آزمایشهای گلوکز
قند خون: در افرادی که بالای 45 سال سن دارند یا خطر احتمال ابتلاء به دیابت را دارند؛ هنگام وجود علائم مربوط به قند خون بالا یا قند خون پایین؛ در دوران بارداری؛ جهت بررسی قند خون افراد دیابتی (چندین بار در روز توسط خود بیمار)
گلوکز ادرار: معمولا به عنوان بخشی از آزمایش تجزیهی ادرار
نمونهی خون وریدی از بازو و یا یک قطره خون گرفته شده از پوست؛ گاهی اوقات نمونهی ادرار تصادفی. برخی از افراد مبتلا به دیابت ممکن است به صورت مداوم گلوکز خود را پایش کنند که برای این کار، از یک سیم حسگر کوچک در زیر پوست شکم جهت اندازهگیری گلوکز خون در فواصل مکرر استفاده میشود.
به طور کلی توصیه میشود که قبل از انجام آزمایش گلوکز خون، حداقل 8 ساعت ناشتایی (پرهیز از خوردن و نوشیدن هر چیزی به جز آب) رعایت شود. برای افرادی که مبتلا به دیابت هستند، جهت کنترل بهتر دیابت، اغلب، میزان گلوکز در هر دو حالت ناشتایی و بعد از غذا بررسی میشود. برای آزمایش گلوکز تصادفی (راندوم یا غیرناشتا) و آزمایش گلوکز در زمان مشخص و یا بعد از غذا، طبق دستورالعمل پزشک خود عمل کنید.
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
آزمایش گلوکز خون ممکن است برای اهداف زیر مورد استفاده قرار گیرد:
-تشخیص قند خون بالا (هیپرگلیسمی) و قند خون پایین (هیپوگلیسمی)
-غربالگری دیابت در افرادی که خطر ابتلاء به دیابت را دارند اما علائم و نشانهای در آنها بروز نکرده است; در برخی موارد ممکن است در ابتدای بیماری دیابت، علائم یا نشانههای این بیماری وجود نداشته باشد. بنابراین غربالگری دیابت در این افراد، میتواند در شناسایی و در نتیجه درمان این اختلال، قبل از پیشرفت بیماری و بروز عوارض آن، مفید باشد.
-کمک به تشخیص دیابت، پرهدیابت و دیابت بارداری
-نظارت بر میزان قند در افراد مبتلا به دیابت
-برای تعیین سطح گلوکز خون، بسته به هدف موردنظر، ممکن است چندین برنامه مختلف مورد استفاده قرار گیرد.
غربالگری و تشخیص
برای غربالگری و تشخیص دیابت نوع 1، دیابت نوع 2 و یا پرهدیابت ممکن است از آزمایشهای زیر استفاده شود (آزمایش دیابت بارداری متفاوت است). اگر نتایج غربالگری اولیه در یک آزمایش، غیرنرمال باشد، جهت تأیید تشخیص دیابت بایستی مجددا" در روزی دیگری آزمایش را تکرار کرد و اگر نتیجهی آزمایش دوم نیز مثبت بود، تشخیص دیابت تأیید میشود.-گلوکز ناشتا (قند خون ناشتا، FBG) - در این آزمایش، سطح قند خون بعد از حداقل 8 ساعت ناشتایی اندازهگیری میشود.
-آزمایش تحمل گلوکز 2 ساعته (GTT) - برای این آزمایش، ابتدا از بیمار، یک نمونهی قند خون ناشتا تهیه میشود، سپس به بیمار یک نوشیدنی حاوی 75 گرم گلوکز داده میشود تا در زمان محدودی مصرف نماید. نمونه خون دوم، 2 ساعت بعد از نوشیدن محلول گلوکز تهیه میگردد. این تست، توانایی بدن فرد برای پردازش گلوکز را به "چالش" میکشد. به طور نرمال، بعد از نوشیدن محلول قندی، سطح قند خون افزایش مییابد و این افزایش قند خون، پانکراس را جهت آزادسازی انسولین به جریان خون تحریک میکند. انسولین نیز موجب میشود که گلوکز توسط سلولها برداشته شود. بنابراین، انتظار میرود که با گذشت زمان، سطح قند خون دوباره کاهش یابد. هنگامی که فردی قادر به تولید مقادیر کافی انسولین نباشد و یا سلولهای بدن به انسولین پاسخ ندهند (مقاومت به انسولین)، گلوکز کمتری از خون به درون سلولها انتقال مییابد و درنتیجه، قند خون بالا میماند.
-جهت غربالگری و تشخیص دیابت، ممکن است از آزمایش دیگری به نام آزمایش هموگلوبین A1c، به عنوان جایگزینی برای آزمایش گلوکز، استفاده شود (برای اطلاعات بیشتر، آزمایش A1c را مشاهده کنید).
-گاهی اوقات ممکن است این آزمایش همراه با سایر آزمایشها، در پنل متابولیک جامع (چکاپ عمومی)، در یک نمونهی خون غیرناشتا، انجام شود و اگر نتیجه غیرنرمال باشد، معمولا آزمایش قند خون ناشتا یا GTT درخواست داده میشود.
علاوه بر موارد ذکر شده، برای غربالگری دیابت بارداری در هفتههای 24 تا 28 بارداری نیز از آزمایش گلوکز استفاده میشود. انجمن دیابت آمریکا و کارگروه خدمات پیشگیری ایالات متحده توصیه میکنند که زنان بارداری که پیش از بارداری مبتلا به دیابت نبودهاند، بایستی با استفاده از روش یکمرحلهای یا دومرحلهای، مورد غربالگری و تشخیص قرار گیرند. کالج متخصصین زنان و زایمان آمریکا (ACOG) روش دومرحلهای را پیشنهاد مینماید.
-رهیافت یکمرحلهای آزمایش تحمل گلوکز خوراکی 2 ساعته (OGTT). بعد از اندازهگیری سطح قند خون ناشتا، بیمار بایستی 75 گرم گلوکز محلول بنوشد و سپس در زمانهای یک ساعت و دو ساعت پس از نوشیدن محلول گلوکز، قند خون بیمار اندازهگیری میشود. در صورت وجود یک نتیجهی بالاتر از حد نرمال، تشخیص دیابت بارداری داده میشود.
دو مرحلهای
-انجام آزمایش چالش گلوکز به عنوان آزمایش غربالگری: به بیمار، محلول خوراکی حاوی 50 گرم گلوکز داده میشود و بعد از 1 ساعت، میزان قند خون او اندازهگیری میگردد.
-اگر نتیجهی آزمایش چالش گلوکز غیرطبیعی باشد، آزمایش تحمل گلوکز سه ساعته درخواست میگردد. در این آزمایش، پس از اندازهگیری سطح قند خون ناشتا، به بیمار محلول خوراکی حاوی 100 گرم گلوکز داده میشود و گلوکز خون در فواصل زمانی یک، دو و سه ساعت اندازهگیری میگردد. جهت تشخیص دیابت بارداری در این آزمایش، نیاز به حداقل دو نتیجهی غیرطبیعی در بین آزمایشهای ناشتا، 1 ساعته، 2 ساعته و 3 ساعته میباشد.
همچنین، در افرادی که دیابت بارداری داشتهاند نیز از انجام آزمایش گلوکز در 6 الی 12 هفته بعد از زایمان، جهت بررسی ابتلاء به دیابت استفاده میشود.
نظارت بر افراد دیابتی
بیماران دیابتی بایستی جهت تعیین وضعیت قند خون و تعیین نوع داروهای خوراکی یا انسولینی مورد نیاز، روزانه چندین بار گلوکز خون خود را چک نمایند. این اندازهگیریها معمولا با استفاده از دستگاه گلوکومتر صورت میگیرد. در این روش، یک قطره خون بر روی یک نوار مخصوص قرار میگیرد، سپس، نوار در دستگاه گلوکومتر قرار داده میشود و میزان قند خون مشخص میگردد.ادرار
گلوکز ادرار یکی از ترکیباتی است که در آزمایش تجزیهی ادرار بررسی میشود. آزمایش تجزیهی ادرار به طور معمول به عنوان بخشی از آزمایشهای چکاپ سلامتی و یا آزمایشهای قبل از تولد درخواست میشود. در صورت وجود گلوکز بالا در ادرار، ممکن است پزشک آزمایش گلوکز خون را درخواست نماید. آزمایش گلوکز ادرار، در واقع، یک روش غربالگری است و برای تشخیص یا نظارت بر دیابت از حساسیت کافی برخوردار نمیباشد.ممکن است به همراه این آزمایشها، از آزمایشهای دیگری مانند اتوآنتیبادیهای دیابت، انسولین و پپتید C به منظور تعیین علت سطح غیرطبیعی گلوکز، تشخیص دیابت نوع 1 یا 2 و همچنین بررسی تولید انسولین استفاده شود.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
چندین سازمان مربوط به سلامت، از جمله انجمن دیابت آمریکا (ADA) و کارگروه خدمات پیشگیری ایالات متحده (USPSTF)، انجام غربالگری دیابت را برای افراد دارای سن 45 سال و بالاتر و همچنین برای افراد دارای ریسک دیابت (در هر سنی) توصیه میکنند. نمونههایی از این عوامل ریسک زا عبارتند از:
-اضافه وزن، چاقی و یا عدم فعالیت فیزیکی
-سابقهی دیابت در بستگان درجه اول
-سابقهی به دنیا آوردن نوزاد با وزن بیش از 4 کیلوگرم یا سابقهی دیابت بارداری
-ابتلاء به سندرم تخمدان پلیکیستیک
-نژاد یا قومیت پرخطر مانند آفریقاییآمریکایی، لاتین، آمریکایی، آسیاییآمریکایی
-سابقهی فشارخون بالا (هیپرتانسیون) یا مصرف داروهای مرتبط با فشارخون بالا
-مقادیر پایین HDL (کمتر از 35 میلیگرم در دسیلیتر یا 0.9mmol/L ) و یا مقادیر بالای تریگلیسیرید (بیش از 250 میلیگرم در دسیلیتر یا 2.82mmol/L)
A1c برابر یا بیشتر از %5.7
-سابقهی بیماری قلبی-عروقی (CVD)
در صورت نرمال بودن نتیجهی آزمایش غربالگری، ADA، توصیه میکند که انجام این آزمایش در هر 3 سال یکبار تکرار گردد، در حالی که USPSTF تکرار سالانهی آن را توصیه میکند. افراد مبتلا به پرهدیابت ممکن است با آزمایش قند به صورت سالانه، تحت نظارت قرار گیرند.
جهت اطلاعات بیشتر، مطالب مربوط به غربالگری در کودکان، نوجوانان، جوانان، بزرگسالان و بزرگسالان با سن 50 سال و یالاتر را مشاهده نمایید.
آزمایش قند خون ممکن است برای افرادی که علائم و نشانههای گلوکز خون بالا (هیپرگلیسمی) را دارند نیز درخواست شود. برخی از این علائم و نشانهها عبارتند از:
-افزایش تشنگی، معمولا همراه با تکرر ادرار
-خستگی
-تاری دید
-کاهش سرعت بهبود زخمها یا عفونتها
و یا ممکن است برای افراد دارای علائم مربوط به گلوکز خون پایین (هیپوگلیسمی) درخواست گردد مانند:
تعریق
گرسنگی
لرزش
اضطراب
سرگیجه
تاری دید
بیماران دیابتی اغلب نیاز دارند جهت تعیین وضعیت قند خون و داروهای مورد نیاز، روزانه چندین بار گلوکز خون خود را چک نمایند. پزشک ممکن است جهت بررسی قند خون بیمار، آزمایش گلوکز خون را با سایر آزمایشها مانند A1c، به صورت دورهای درخواست نماید.
زنان بارداری که علائم اولیه یا سابقهی دیابت بارداری را نداشته باشند معمولا بین هفتههای 24 و 28 بارداری از نظر ابتلاء به دیابت بارداری غربالگری میشوند. طبق توصیهی ADA زنان بارداری که در معرض خطر ابتلاء به دیابت نوع 2 (دیابت آشکار) باشند، ممکن است زودتر از هفتهی 24 بارداری مورد آزمایش قرار گیرند. در صورت ابتلاء زن باردار به دیابت نوع 1، نوع 2 یا دیابت بارداری، پزشک برای نظارت بر وضعیت قند بیمار، معمولا در طول دورهی بارداری و پس از زایمان، میزان قند خون بیمار را چک مینماید.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
گلوکز خون
سطح بالای گلوکز اغلب نشاندهندهی دیابت است. البته بسیاری از بیماریها و شرایط دیگر نیز میتوانند منجر به افزایش گلوکز شوند.
سطح گلوکز خون غیرناشتای (نمونه خون تصادفی) برابر یا بیشتر از 200 میلیگرم در دسیلیتر (11.1mmol/L) همراه با وجود علائم و نشانههای دیابت یا هیپرگلیسمی، نشاندهندهی دیابت میباشد.
اطلاعات زیر، خلاصهای از تفسیر نتایج سایر آزمایشهای قند خون میباشد.
گلوکز خون ناشتا
سطح گلوکز تفسیر از 70 تا 99mg/dL (3.9 تا 5.5mmol/L) گلوکز ناشتای نرمال از 100 تا 125mg/dL (5.6 تا 6.9mmol/L) پرهدیابت (گلوکز ناشتای مختل) 126mg/dL (7.0mmol/L) و بالاتر از آن، در بیش از یک نوبت آزمایش دیابت آزمایش تحمل گلوکز خوراکی 2 ساعته (OGTT)
تفسیر این مقادیر مربوط به دورهی بارداری نمیباشد. نمونه، 2 ساعت پس از مصرف 75 گرم گلوکز تهیه میشود. سطح گلوکز تفسیر کمتر از 140mg/dL (7.8mmol/L) تحمل گلوکز نرمال از 140 تا 199mg/dL (7.8 تا 11.1mmol/L) پرهدیابت (اختلال در تحمل گلوکز) 200mg/dL (11.1mmol/L) و بالاتر از آن، در بیش از یک نوبت آزمایش دیابت رهیافت یکمرحلهای برای دیابت بارداری (به عنوان یکی از گزینههای توصیهشده توسط ADA)
نمونهگیری در حالت ناشتا و سپس 1 ساعت و 2 ساعت بعد از مصرف 75 گرم گلوکز صورت میگیرد. در صورت وجود یکی از نتایج زیر تشخیص GDM داده میشود. زمان جمعآوری نمونه سطح گلوکز ناشتا برابر یا بیشتر از 92mg/dL(5.1mmol/L) 1 ساعت بعد از مصرف گلوکز برابر یا بیشتر از 180mg/dL(10.0mmol/L) 2 ساعت بعد از مصرف گلوکز برابر یا بیشتر از 153mg/dL(8.5mmol/L) رهیافت دومرحلهای برای دیابت بارداری (همانطور که در حال حاضر توسط ACOG و به عنوان یکی از گزینههای ADA توصیه میشود): مرحلهی اول
مرحلهی اول: غربالگری با آزمایش چالش گلوکز. تهیهی نمونه 1 ساعت بعد از نوشیدن محلول حاوی 50 گرم گلوکز. سطح گلوکز تفسیر کمتر از 140mg/dL(7.8mmol/L)* نرمال برابر یا بیشتر از 140mg/dL(7.8mmol/L)* غیرنرمال، نیاز به آزمایش OGTT (مرحلهی دوم را در زیر مشاهده نمایید) *برخی از متخصصین، استفاده از حد آستانهی 130 میلیگرم در دسیلیتر (7.2mmol/L) را توصیه میکنند زیرا با این حد آستانه، 90 درصد از زنان مبتلا به دیابت بارداری تشخیص داده میشوند در حالی که در حد آستانهی 140 میلیگرم در دسیلیتر، 80 درصد افراد مبتلا شناسایی میشوند. ACOG، برای گروههای نژادی دارای خطر بالا و شیوع بیشتر دیابت بارداری، استفاده از حد آستانهی 135 میلیگرم در دسیلیتر را پیشنهاد میکند.
رهیافت دومرحلهای برای دیابت بارداری (همانطور که در حال حاضر توسط ACOG و به عنوان یکی از گزینه های ADA توصیه میشود): مرحلهی دوم
مرحلهی دوم: OGTT تشخیصی. نمونهها در حالتهای ناشتا و سپس 1، 2 و 3 ساعت بعد از نوشیدن محلول حاوی 100 گرم گلوکز جمعآوری میگردند. در صورت وجود حداقل دو نتیجهی غیرنرمال، دیابت بارداری تشخیص داده میشود. یکی از این دو رهیافت میتواند برای تشخیص استفاده شود. زمان جمعآوری نمونه مقادیر هدف** ناشتا (قبل از نوشدن محلول گلوکز) 95 mg/dL (5.3 mmol/L) 1 ساعت بعد از مصرف گلوکز 180 mg/dL (10.0 mmol/L) 2 ساعت بعد از مصرف گلوکز 155 mg/dL (8.6 mmol/L) 3 ساعت بعد از مصرف گلوکز 140 mg/dL (7.8 mmol/L) ** برخی از آزمایشگاهها ممکن است از مقادیر متفاوتی استفاده کنند.
برخی از بیماریها و شرایط دیگری که میتوانند موجب افزایش سطح قند خون شوند عبارتند از:
-استرس حاد (به عنوان مثال، در واکنش به تروما، حملهی قلبی و یا سکتهی مغزی)
-بیماری کلیوی مزمن
-مصرف بیش از حد مواد غذایی
در کاهش قند خون به میزان مشخصی، ممکن است هیپوگلیسمی ایجاد شود که این شرایط ابتدا منجر به بروز علائم مربوط به سیستم عصبی (تعریق، تپش قلب، گرسنگی، لرزش و اضطراب) میشود و سپس بر روی مغز تاثیر میگذارد (ایجاد سرگیجه، توهم، تاری دید و گاهی اوقات حتی کما و مرگ). تشخیص هیپوگلیسمی با استفاده از سه معیار شناختهشده به نام تریاد وایپل (Whipple triad) صورت میگیرد. (بخش سوالات رایج را ببینید.)
سطح پایین قند خون (هیپوگلیسمی) ممکن است در موارد زیر دیده شود:
-مصرف زیاد الکل
-بیماری کبدی شدید
-عفونتهای شدید
-نارسایی قلبی شدید
-نارسایی مزمن کلیوی
-مصرف بالای انسولین
-غدد ترشح کنندهی انسولین (انسولینوما)
-گرسنگی
-مصرف داروهای پایینآورندهی قند خون
گلوکز ادرار
در نمونهی ادرار، به طور نرمال، مقادیر گلوکز، پایین و غیرقایل تشخیص میباشد. هر شرایطی که گلوکز خون را افزایش دهد مانند دیابت یا سایر شرایط ذکر شده در بالا نیز، ممکن است غلظت گلوکز را در ادرار افزایش دهند.
افزایش گلوکز ادرار ممکن است در صورت مصرف داروهایی نظیر استروژن و هیدرات کلرال (chloral hydrate) و یا در صورت وجود برخی از انواع بیماریهای کلیوی دیده شود. در برخی از افراد نیز، با وجود مقادیر نرمال گلوکز خون، در ادرار آنها گلوکز دیده میشود. همچنین، برخی از داروهای مصرفی جهت درمان دیابت، با افزایش میزان دفع گلوکز در ادرار عمل می کنند.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
استرس شدید ناشی از شرایطی مانند، آسیب یا تروما، جراحی و حملهی قلبی یا سکتهی مغزی میتواند باعث افزایش موقت گلوکز خون شود.
برخی از داروها، از جمله کورتیکواستروئیدها، داروهای ضدافسردگی تریسیکلیک، دیورتیکها، اپینفرین، استروژنها (قرصهای کنترل زایمان و جایگزین هورمونها)، لیتیم، فنیتوئین و سالیسیلاتها، میتوانند سطح گلوکز را افزایش دهند، در حالی که داروهای استامینوفن و استروئیدهای آنابولیک میتوانند منجر به کاهش گلوکز شوند.
-
آیا این آزمایش در منزل قابل انجام است؟
افرادی که مبتلا به دیابت یا پرهدیابت نیستند، نیازی به اندازهگیری گلوکز خود در منزل ندارد. در این افراد، همان غربالگری قند خون که در معاینات و چکاپ دورهای توسط پزشک درخواست داده میشود کافی میباشد.
با این حال در افراد مبتلا به دیابت یا دیابت بارداری، ممکن است پزشک به بیمار توصیه نماید که قند خود را در منزل (بوسیلهی گلوکومتر یا سایر روشهایی که به مقادیر بسیار کم خون یا مایع میانبافتی-- مایعی بین سلولهای بدن-- جهت اندازهگیری گلوکز نیاز دارند) به طور منظم چک کند. بیمار بایستی بر اساس دستورالعمل پزشک خود در مورد چگونگی وضعیت قند خون در زمانهای مختلف روز آگاهی یابد. با بررسی منظم گلوکز، بیمار میتواند بر روی رژیم غذایی و داروهای تجویزی خود و اثربخشی آنها نظارت داشته باشد.
-
آیا میتوان به جای آزمایش گلوکز خون، آزمایش گلوکز ادرار را انجام داد؟
خیر- در اکثر موارد نمیتوان به جای آزمایش گلوکز خون از آزمایش گلوکز ادرار استفاده کرد. گلوکز معمولا" فقط زمانی در ادرار ظاهر میشود که مقادیر آن در خون از حد آستانهی کلیوی فراتر رود و یا اینکه فرد مبتلا به آسیب کلیوی باشد. با این حال، وجود گلوکز در ادرار میتواند به عنوان شاخصی برای گلوکز بالای خون باشد که برای تشخیص آن از نوارهایی استفاده میشود که جهت بررسی وجود پروتئین و کتونها در ادرار مورد استفاده قرار میگیرند.
-
معمولا" از چه درمانهایی برای دیابت استفاده میشود؟
برای دیابت نوع 2 که شایعترین نوع دیابت است، ممکن است کاهش وزن، رژیم غذایی سالم حاوی فیبر زیاد و مقادیر محدود کربوهیدراتها و فعالیت ورزشی منظم، برای کاهش میزان قند خون کافی باشند. اما در بسیاری از موارد، برای رسیدن به سطح مطلوب گلوکز، ممکن است مصرف داروهای خوراکی که ترشح انسولین و حساسیت به انسولین را افزایش میدهند مورد نیاز باشند. در دیابت نوع 1 (و دیابت نوع 2 که به داروهای خوراکی به اندازه کافی پاسخ ندهد) تزریق انسولین به صورت چندینبار در روز ضروری است. برای اطلاعات بیشتر در مورد درمان دیابت، بخش دیابت را مشاهده نمایید.
-
یک متخصص دیابت چگونه میتواند به بیمار دیابتی کمک کند؟
اگر مبتلا به دیابت هستید، متخصص دیابت میتواند در مورد موارد زیر به شما کمک نماید:
-تشخیص و چگونگی درمان مقادیر بالا و پایین قند خون
-آزمایش گلوکز خود و ثبت مقادیر آن
-تنظیم داروهای خود
-کنترل انسولین (نوع و ترکیب مورد نیاز برای کنترل بیماری خود)
-مدیریت و مصرف داروها در هنگام بیماری
-توجه به تغییرات مورد نظر در پا، پوست و چشم خود جهت تشخیص زودهنگام عوارض
-خرید داروها و موارد مورد نیاز افراد دیابتی و نگهداری مناسب آنها
برنامهریزی رژیم غذایی; رژیم غذایی در به حداقل رساندن نوسانات گلوکز خون بسیار مهم است. یک متخصص تغذیه میتواند در مورد چگونگی برنامهریزی رژیم غذایی به شما آموزش دهد. همچنین، متخصص دیابت نیز میتواند در این زمینه به خوبی به شما کمک نماید.
-
هیپوگلیسمی چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص واقعی هیپوگلیسمی، نیاز به وجود معیارهای تریاد وایپل (Whipple triad) میباشد. این معیارها عبارتند از:
-مقادیر پایین گلوکز (کمتر از 40mg/dL یا 2.2mmol/L، که اغلب همراه با سطوح انسولین و گاهی با سطح پپتید C مورد بررسی قرار میگیرد)
-وجود علائم هیپوگلیسمی در زمانی که قند خون به صورت غیرطبیعی پایین است
-از بین رفتن علائم مربوطه در صورت برگشت مقادیر قند خون به سطوح نرمال
هیپوگلیسمی اولیه، اختلال نادری میباشد که اغلب در دوران نوزادی تشخیص داده میشود. در برخی از افراد ممکن است بدون اینکه واقعا قند خون پایینی داشته باشند، علائم هیپوگلیسمی دیده شود. در چنین مواردی، تغییرات رژیم غذایی مانند افزایش وعدههای غذایی، مصرف میانوعده در روز و انتخاب کربوهیدراتهای پیچیده به جای قندهای ساده ممکن است برای از بین بردن این علائم کافی باشند.
-
گلوکز چه تفاوتی با قند مصرفی (قند خانگی) دارد؟قند خانگی (ساکارز)، ترکیبی از دو قند سادهی گلوکز و فروکتوز میباشد که این دو ترکیب در هنگاه هضم قند، آزاد میشوند. از آنجایی که گلوکز منبع اولیهی انرژی در بدن است، به صورت غیرعلمی، اغلب به آزمایش گلوکز خون، آزمایش قند خون میگویند.