برای کمک به تشخیص هپاتیت خود ایمنی و تفکیک آن از علل دیگر آسیب کبدی
Anti-LKM-1
-
از نتایج آزمایش چگونه استفاده میشود؟
آزمایش آنتی بادی میکروزوم نوع 1 کلیه (آنتی بادی anti-LKM-1 یا CYP2D6) در ابتدا با یک آنتی بادی عضلانی صاف (SMA) و آنتی بادی هسته (ANA) برای تشخیص هپاتیت خود ایمن و برای تمایز بین دو نوع اصلی انواع، نوع 1 و نوع 2.
این آزمایش ها ممکن است برای پیگیری یافته های آزمایش غیرطبیعی کبد مانند افزایش آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) یا بیلی روبین باشد. آزمایش های دیگر مانند ایمونوگلوبولین ها ممکن است درخواست شوند، زیرا ممکن است با هپاتیت اتوایمیون و یا هپاتیت B یا هپاتیت C افزایش یابد تا هپاتیت ویروسی را رد کند.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست میشود؟
آزمایش LKM-1 ممکن است زمانی انجام شود که پزشک در حال بررسی بیماری کبد فرد باشد و مایل به تشخیص علایم مختلف آسیب کبدی باشد. این آزمایش ممکن است همراه با آزمایش های دیگر مانند آزمون SMA و ANA درخواست شود. این آزمایشها معمولا زمانی انجام می شود که یک فرد با نشانه ها و علائم مانند خستگی، ضعف، زردی و علائم غیرطبیعی در آزمایش های معمول کبد مواجه شود.
علائم و نشانه های بالینی بیماری هپاتیت خودایمن شامل:
-خارش
-بزرگی کبد
-درد مفاصل
-ناراحتی در شکم
-مشکلات پوستی(spider angiomas)
-حالت تهوع و استفراق
-ادرار تیره
-از دست دادن اشتها
-مدفوع بی رنگ
-درد عضلانی یا میلاژیا
-در زنان:فقدان عادت ماهانه
-جوش های پوستی
-تورم و التهاب
بسیاری از این علائم و نشانه ها برای هپاتیت خود ایمنی خاص نیستند؛ آنها با سایر علل آسیب کبدی و سایر شرایط مشاهده می شوند.
-
تفسیر نتایج آزمایش چگونه است؟
مقدار بالا یا تیتر LKM-1 نشان می دهد که احتمال دارد که فرد مورد آزمایش دارای هپاتیت اتوایمونی نوع 2 باشد، اما نتیجه قطعی نیست. بیوپسی کبدی ممکن است برای ارزیابی آسیب بافت کبدی و زخم برای کمک به تایید تشخیص، انجام شود
اگر آزمایش LKM-1 منفی باشد، اما SMA و یا ANA مثبت، در این حالت احتمالا فرد مبتلا به نوع 1 هپاتیت اتوایمونی است.
اگر هر دو منفی باشند، علائم فرد به علتی غیر از هپاتیت اتوایمیون است. با این حال،احتمال منتفی نیست. همه افراد مبتلا به هپاتیت اتوایمیون نمیتوانند آنتی بادی ضد LKM-1 یا SMA تولید کنند؛ بعضی افراد دیگر اتوآنتی بادی تولید می کنند که به ندرت مورد آزمایش قرار می گیرد.
-
آیا اطلاعات بیشتری مورد نیاز است؟
سطح LKM-1 به شدت علائم فرد یا پیش بینی بیماری آن فرد مربوط نیست. سطح آن در طول زمان ممکن است متفاوت باشد.
افرادی که مبتلا به هپاتیت خود ایمن تیپ دو هستند ممکن است مبتلا به بیماری های خود ایمن دیگری نظیر دیابت یا تیروئیدیس هم باشند.
افرادی که مبتلا به هپاتیت مزمن C هستند ممکن است گاهی نوع دیگری از آنتی بادی LKM را تولید کنند که گاهی اوقات به عنوان anti-LKM3 نامیده می شود. این نوع آنتی بادی با روش های معمول LKM-1 تشخیص داده نمی شود .
آزمایش ANA اغلب همراه با آزمایش SMA انجام می شود. این یک نشانگر فرآیند اتوایمون است و با اختلالات مختلفی از خود ایمنی همراه است، از جمله هپاتیت اتوایمونی نوع 1.
-
آیا افراد با آسیب کبدی حتما باید این آزمایش را انجام دهند؟
-
آیا آنتی بادی LKM-1ازبین رفتنی است؟
سطوح آنتی بادی ممکن است در طول زمان متغیر باشد، اما هنگامی که آنتی بادی ها گسترش یابند، در طی زندگی شخص حضور خواهند داشت و از بین نمیروند.
-
آیا یک فرد میتواند دارای بیش از یک علت برای هپاتیت باشد؟
بله، به عنوان مثال، هپاتیت اتوایمیون می تواند با هپاتیت ویروسی مانند هپاتیت B یا هپاتیت C همراه باشد و می تواند با آسیب های کبدی ناشی از سوء مصرف الکل، بدتر شود. از آنجا که درمان هپاتیت به علت بستگی دارد، تشخیص علت اصلی توسط پزشک متخصص حائز اهمیت است.
-
سرعت پیشرفت بیماری هپاتیت خود ایمن چگونه است؟
پیش بینی دوره و شدت هپاتیت اتوایمیون سخت است. این بیماری ممکن است حاد یا مزمن باشد. برخی از افراد علامت یا علائم ثابتی دارند و آزمایشات مشخص می کنند که کبد غیرطبیعی عمل می کند. افراد مبتلا به هپاتیت اتوایمیون نوع 2 اغلب علائم شدیدتری دارند اما معمولا با درمان مناسب قابل کنترل هستند. درمان مناسب برای محدود کردن آسیب کبدی اهمیت دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر، با پزشک خود مشورت کنید و پیوندهای مرتبط را مشاهده نمایید.
-
چرا این آنتی بادی که پروتئین CYP4502D6را شناسایی میکند بنام آنتی بادی کلیه -کبد میکروزوم 1 (anti-LKM-1)نامیده میشود؟
این آنتی بادی در ابتدا با استفاده از بافت برداری از کبد و کلیه تشخیص داده شد، از این رو anti-LKM-1 نامیده می شود. با این حال، پروتئینی که آنتی بادی آن را هدف قرار می دهد (آنتی ژن اصلی) به عنوان سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6) شناخته شده است. این پروتئین یک آنزیم مهم است که حدود 25 درصد داروها و مواد سمی را متابولیزه می کند. این آنتی بادی عمدتا در سلولهای کبد و کلیه و در ساختارهایی به نام میکروزوم یافت می شود