برای کمک به تشخیص میاستنی گراویس (MG) و متمایز کردن MG از بقیه وضعیت های با علائم مشابه
Acetylcholine Receptor (AChR) Antibody
Acetylcholine Receptor (AChR) Antibody
اسامی دیگر
Muscle nicotinic Acetylcholine Receptor (AChR) Binding Antibody
AChR Antibody
Myasthenia Gravis Antibodies
Acetylcholine Receptor Binding Antibody
Acetylcholine Receptor Blocking Antibody
Acetylcholine Receptor Modulating Antibody
اسم متعارف
Acetylcholine Receptor Antibody
تاریخ آخرین بازبینیدر مورخه
تاریخ آخرین اصلاحدر مورخه
February 12, 2018.
آزمایش در یک نگاه
علت انجام آزمایش؟
زمان انجام آزمایش؟
هنگامی که شما با علائمی مواجه باشید که نشاندهنده MG باشند، مانند سستی پلک، دوبینی، مشکل در جویدن یا بلع و یا ضعف در عضلاتی خاص
نمونه مورد نیاز
نمونه خون که از ورید بازوی شما گرفته می شود
آمادگی‌های لازم پیش از نمونه‌گیری
آمادگی لازم ندارد
Accordion Title
سوالات رایج
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
آزمایش آنتی بادی (AChR) به جهت کمک به تشخیص میاستنی گراویس (MG) و متمایز کردن آن با بقیه شرایط که میتوانند علائم مشابهی مانند خستگی مزمن ماهیچه و ضعف را ایجاد کنند، بکار می رود.
آنتی بادی های AChR مانع اتصال استیل کولین، یک ماده شیمیایی (نروترنسمیتر) شده که پیام ها را بین سلول های عصبی منتقل می نماید. آنتی بادی ها این کار را به سه روش عمده انجام می دهند:
- آنتی بادی های "متصل شونده" به گیرنده های استیل کولین بر سلول های عصبی متصل شده و یک واکنش التهابی آغاز شده که آنها را تخریب می کند.
- آنتی بادی های "مسدود کننده" میتوانند بر روی گیرنده ها قرار گرفته و مانع اتصال استیل کولین شوند.
- آنتی بادی های "تعدیل کننده" مممکن است که با گیرنده ها اتصال عرضی پیدا کرده و باعث شوند تا آنها به درون سلول ماهیچه ای وارد شده و از نقطه اتصال عصب-عضله خارج شوند.
سه نوع آزمایش متفاوت برای تعیین اینکه کدام یک از این روش ها میتوانند ایجاد کننده مشکل در هر فرد خاص شوند، وجود دارد. اگرچه، آزمایشی که سنجش کننده آنتی بادی های "متصل شونده" است، متداولترین می باشد زیرا بسیار کم پیش می آید بدون اینکه تست "اتصال" مثبت باشد، دو آزمایش دیگر نیز نتیجه مثبتی داشته باشند. این دو تست دیگر ممکن است زمانی بکار روند که پزشک قویاً مشکوک به میاستنی گراویس بوده و تست "اتصال" منفی باشد.
ممکن است که یک تست آنتی بادی AChR یا بیشتر بعنوان بخشی از پنلی از تست ها توصیه شوند که می توانند شامل تست آنتی بادی آنتی عضله مخطط برای کمک به تشخیص بهتر باشند. بسته به نتایج، یک تست آنتی بادی آنتی - MuSK (کیناز اختصاصی-ماهیچه) نیز تجویز شود.
افرادی که مبتلا به MG هستند اغلب دارای غده تیموس بزرگتر بوده و ممکن است که دارای تیموما باشند (معمولاً تومورهای خوش خیم تیموس). تیموس که زیر استخوان سینه قرار دارد، یک بخش فعال از سیستم ایمنی در دوران بچگی می باشد اما معمولاً پس از بلوغ از فعالیت آن کاسته می شود. اگر یک تیموما تشخیص داده شود، مثلاً طی یک پرتونگاری مقطعی محاسبه ای (سی تی) اسکن سینه که به دلایل مختلفی انجام شده است، پس احتمالاً یک تست آنتی بادی AChR که گاهی اوقات برای تعیین اینکه آیا فرد این آنتی بادی ها را ایجاد کرده است، مورد استفاده قرار گیرد.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده می‌شود؟
تست آنتی بادی AChR زمانی تجویز می شود که فرد دارای علائمی باشد که نشان دهنده میاستنی گراویس است، مانند:
- سستی پلک
- دوبینی
- کاهش کنترل در حرکت پلک
- مشکل در بلع، جویدن، بهمراه اختناق، تراوش آب دهان به بیرون و اوغ زدن
- بریده بریده حرف زدن
- ماهیچه های ضعیف گردن
- مشکل در نگهداشتن سر
- مشکل در تنفس
- مشکل در راه رفتن و گام های تغییر یافته
- ضعف خاص در ماهیچه اما احساسات طبیعی
- ضعف در ماهیچه که با کار مداوم بدتر شده و با استراحت بهتر می شود
یک تست آنتی بادی AChR گاهی اوقات ممکن است در زمانی که یک تیموما در طی اسکن تصویربرداری شناسایی شده است، توصیه گردد.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر می‌شود؟
آنتی بادی های AChR معمولاً در خون وجود ندارند. آنها اتوآنتی بادی بوده و وجود آنها دلالت بر یک واکنش خودایمن دارد.
اگر فرد دارای آنتی بادی های AChR و علائم میاستنی گراویس (MG) باشد، پس این احتمال وجود دارد که شخص دارای این اختلال باشد.
تست آنتی بادی های AChR همچنین ممکن است که در برخی از تیموما، در افرادی که تحت درمان هایی چون پنیسیلامین قرار گرفته اند، در برخی از سرطان های ریه سلول کوچک، در بیماری خودایمن کبد، و در سندرم میاستنی لمبرت-ایتون (نوعی اختلال که با تداخل در آزادسازی استیل کولین از پایانه عصب همراه است)، مثبت باشد.
یک نتیجه تست منفی، MG را رد نمی کند. تا 50% آنهایی که مبتلا به MG چشمی (فقط تأثیر گذارنده بر ماهیچه های مرتبط با چشم) بوده و 10-15% آنهایی که MG عمومی دارند، نتیجه منفی برای آنتی بادی های AChR نشان خواهند داد. نتایج بقیه تست های اتوآنتی بادی، مانند آنتی بادی آنتی- MuSK (کیناز اختصاصی عضله) و تست آنتی بادی آنتی - ماهیچه مخطط میتوانند به تشخیص کمک کنند. تا 70% افرادی که مشکوک به داشتن MG عمومی هستند اما تست آنتی بادی های AChR آنها منفی است، برای آنتی بادی های آنتی-MuSK مثبت خواهند بود.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
استفاده از داروهایی مانند ساکسینیل کولین میتواند آنتی بادی های AChR را افزایش دهد.
People who have MG are more likely to also have other autoimmune disorders, such as rheumatoid arthritis or lupus.
افرادی که مبتلا به MG هستند، با احتمال بیشتری بقیه اختلالات خودایمن مانند روماتیسم مفصلی یا لوپوس را خواهند داشت.
درمان های رادیواکتیوی که بتازگی انجام شده اند، میتوانند در این تست مداخله کنند.
-
آیا همه باید تست آنتی بادی گیرنده استیل کولین (AChR) را انجام دهند؟
این تست برای اهداف غربالگری عمومی در نظر گرفته نشده و اغلب مردم هرگز نیازی به انجام آن نخواهند داشت.
-
آیا میتوانم این تست را در مطب پزشک خود انجام دهم؟
خیر، این یک تست تخصصی است که توسط هر آزمایشگاهی انجام نمی شود. احتمالاً لازم خواهد بود که نمونه خون شما به یک آزمایشگاه مرجع فرستاده شود.
-
آیا ممکن است میاستنی گراویس بر قلب من تأثیر گذارد؟
خیر، گیرنده های عضله قلب و صاف (گوارش) از ماهیچه های اسکلتی متفاوت بوده و از اینرو تحت تأثیر تشکیل آنتی بادی های متصل شونده AChR قرار نمی گیرند.
-
MG چقدر جدی می باشد؟
بیشتر افرادی که مبتلا به این بیماری هستند، میتوانند با درمان و نظارت، زندگی عادی یا نزدیک به عادی داشته باشند. یکی از جدی ترین عوارض، بحران میاستنی تنفسی بوده که زمانی رخ می دهد که ماهیچه هایی که تنفس را کنترل می کنند، ضعیف شده باشند. این یک فوریت پزشکی بوده و اغلب نیاز به بستری شدن دارد. -
آیا روش هایی برای پیشگیری از کسب آنتی بادی های متصل شونده AChR وجود دارد؟
خیر، علت MG شناخته نشده و این اختلال قابل پیشگیری نیست.
-
آیا MG قابل انتقال از فردی به فرد دیگر می باشد؟
MG مسری نیست، اما یک زن باردار مبتلا به MG ممکن است که برخی از آنتی بادی های AChR خود را به جنین انتقال دهد. این میتواند باعث شود تا نوزاد چندین هفته پس از تولد، مبتلا به MG شود.
-
آیا MG، میتواند موروثی باشد؟
بعنوان یک فرآیند خودایمن، خیر. برخی افراد ممکن است نوعی نقص ژنتیکی را به ارث ببرند که باعث سندرم مادرزادی میاستنی شود، وضعیتی با علائم مشابه.
