بیماری قلبی یک اصطلاح عمومی مرتبط با برخی از وضعیت های بالینی حاد و مزمن است که بر یک یا چند بخش قلب اثرگذار است. هر چیزی که به قلب آسیب رسانده یا تامین اکسیژن قلب را کاهش دهد، موجب کاهش کارآیی آن شده یا توانایی آن را برای پمپاژ کردن کاهش می دهد و رابطه هماهنگ مابین قلب، کلیه ها و رگ های خونی را مختل می کند و نه تنها به قلب بلکه به کلیه بخش های بدن آسیب خواهد زد. بیماری های قلبی می توانند در زمان تولد (مادرزادی) وجود داشته یا بعد از آن ایجاد شوند.
طبق گزارش مراکز پیشگیری و کنترل بیماری، در حدود 600 هزار نفر در اثر بیماری قلبی سالانه در آمریکا جان خود را از دست می دهند. این آمار در حدود 1 مورد از هر 4 مورد فوت است. بیماری قلبی علت اصلی مرگ مردان و زنان است.
 

برخی از بیماری های رایج قلب شامل موارد زیر می باشد.

بیماری کرونری قلب (CHD) و بیماری شریانات کرونری (CAD) رایج ترین شکل های بیماری قلبی هستند. آنها اغلب بخشی از بیماری قلبی عروقی سیستمیک (CVD) می باشند که در بیماری CVD شریانات در قلب و در سرتاسر بدن در طی زمان و بدلیل انباشت چربی و تشکیل پلاکت ها (تصلب شرائین) محدود می شوند. این محدودیت در عروق می تواند مقدار خون حمل شده توسط رگ ها را کمتر نماید و مقدار اکسیژن تامین شده برای بافت ها و اندام ها (مثل قلب) را کاهش دهد. شریانات مسدود شده می توانند موجب آنژین، حمله قلبی یا سکته شوند.
آنژین، درد متناوب قفسه سینه است که بطور مکرر ناشی از عدم تامین کافی خون و اکسیژن به قلب (ایسکمی) می باشد. علائم آنژین اغلب تا زمانیکه مقادیر بیشتر جریان خون در ناحیه قلب از دست نرود، ظاهر نمی شود و این زمانیست که می تواند موجب افزایش درد قفسه سینه هنگام ورزش کردن شود که در طی زمان از نظر تکرار و شدت وخیم تر می شود. درد قفسه سینه که در زمان استراحت یا با کمترین اعمال زور افزایش می یابد، با عنوان آنژین ناپایدار خوانده می شود.
حمله قلبی (انفارکتوس میوکاردیوم، MI) مرگ سلول های ماهیچه قلب بدلیل انسداد جریان خون در شریانات کرونری است که خون حاوی اکسیژن را برای سلول های قلبی تامین می کند. این می تواند موجب شروع حاد درد قفسه سینه شود. شکل شروع حاد درد قفسیه سینه که شامل حملات قلبی و آنژین ناپایدار می شود، سندرم کرونری حاد (ACS) نامیده می شود.
نارسایی احتقانی قلب (CHF) زمانی است که قلب در پمپاژ خون یا در پر کردن و تخلیه کامل قلب ناکارآمد بوده و توانایی انتقال اکسیژن به بخش های دیگر بدن را ندارد. خون می تواند به ساق پاها، دست ها، پاها، ریه ها و کبد بازگردد و موجب التهاب شود و فرد ممکن است کاهش تنفس و خستگی را تجربه نماید. اگر علت موقتی باشد، نارسایی قلب نیز می تواند موقتی باشد؛ با این حال، اغلب یک وضعیت مزمن در طی زمان وخیم تر می شود اما ممکن است با درمان بهبودی حاصل شود.
ناهنجاری ماهیچه قلب، بعنوان یکی از بیماری های قلبی و ناهنجاری مرتبط با ساختار این اندام می باشد:
-افزایش اندازه- یک یا چند حفره قلب بزرگ می شود
-هایپرتروفی قلبی- یک یا چند دیواره قلب ضخیم تر می شود
-محدودکننده قلب-گاها مواد غیرطبیعی در دیواره قلب جمع می شود و انعطاف پذیری دیواره های دهلیزها را کاهش می دهد
-ایسکمی- کاهش جریان خون به قلب
-وضعیت نامشخص- بدون علت مشخص
میوکاردیتیس مرتبط با التهاب ماهیچه قلب است. این وضعیت معمولا با آغاز ناگهانی شرایط کاهش تنفس یا بی نظمی ضربان قلب رخ می دهد و می تواند موجب افزایش سریع نارسایی قلبی شود.
بیماری پریکاردیوم، مرتبط با بیماری کیسه احاطه کننده قلب است. پریکاردیتیس، التهاب پریکاردیوم است و می تواند موجب افزایش اصطکاک و درد در قفسه سینه شود.
آندوکاردیتیس، التهاب غشای قلب و دریچه های قلب است.
فیبریلاسیون دهلیزی، ضربان نامنظم (آریتمی) است که می تواند موجب لخته های خون، سکته، نارسایی قلب و دیگر عوارض مرتبط با قلب شود.
بیماری دریچه قلب می تواند شامل موارد زیر باشد:
-برآمدگی- بخشی از دریچه قلب وارد دهلیز می شود و از جریان خون ممانعت می کند که می تواند موجب برگشت خون و بیماری آندوکاردیتیس (التهاب آندوکاردیوم) شود
-تنگ شدن مجرا- انقباض یا تنگ شدن دریچه قلب که می تواند بر جریان خون اثرگذار باشد؛ براساس نوع دریچه، با عنوان تنگ شدن دریچه ریوی، تنگ شدن دریچه آئورت یا تنگ شدن دریچه میترال نامیده می شود.
برخی از وضعیت ها و عواملی که می توانند موجب توسعه بیماری قلبی شوند:
-مصرف الکل
-آمیلویدوزیس- بیماری نادر و پیش رونده که در زمان تجمع پروتئین های غیرنرمال (آمیلوئیدها) در اندام های مختلف بدن مثل قلب رخ می دهد و موجب آسیب بافتی و اندامی می شود
-مصرف استروئیدهای آنابولیک
-تصلب شرائین- مواد چربی تشکیل شده بر روی دیواره عروق، موجب محدود شدن و سفت شدن آنها شده و جریان خون را کاهش می دهند
-بیماری های خودایمن مثل لوپوس
-بیماری های مادرزادی- وضعیت هایی که در زمان تولد وجود دارند
-دیابت
-رژیم غذایی بویژه زمانی که رژیم های غذای حاوی چربی و کلسترول اشباع شده هستند
-مصرف مواد مثل کوکائین
-مصرف داروهایی برای درمان سرطان یا ایدز
-قرارگیری در معرض مواد شیمیایی یا توکسین ها مثل جیوه
-فشار خون بالا (هایپرتانسیون)
-عفونت های باکتریایی، ویروسی یا قارچی
-ضربه یا آسیب
-تب روماتیسم- این بیماری هم اکنون در آمریکا نادر است
-شیوه زندگی غیرفعال و ساکن
-مصرف سیگار
-نارسایی تیروئید (غیرفعال و بیش فعال)

بیماری های قلب ممکن است دارای شروع سریع (حاد) یا به مرور در طی زمان (مزمن) باشند. این بیماری ها می توانند گذرا، نسبتا پایدار یا پیشرونده باشند. آنها ممکن است موجب بروز برخی از علائم و نشانه ها شوند که بطور مکرر تغییر می کنند و یا در طی زمان وخیم تر می گردند.
بیماری های قلبی مزمن می توانند دارای دوره هایی از علائم حاد تشدید شده باشند، این وضعیت ها ممکن است به خودی خود یا با درمان، از بین بروند یا بصورت پایدار درآیند و یا تهدیدکننده حیات باشند.
افراد مبتلا به بیماری قلبی ممکن است علائم کم یا مبهمی مانند موارد زیر را تجریه نمایند:
-خستگی
-کاهش تنفس
-سرگیجه
-تهوع
با این حال، این علائم نشانگر نوع خاص از بیماری قلبی نیستند. این علائم را می توان در برخی از بیماری های دیگر نیز مشاهده کرد.
با پیشرفت این بیماری ها، نشانه ها و علائم ممکن است وخیم تر شوند و شامل علائم دیگری مثل موارد زیر باشند:
-التهاب پاها، ساق پا و یا شکم
-ضربان قلب نامنظم یا تغییرات در قدرت انقباض قلب (آریتمی)
-درد قفسه سینه، ناراحتی یا فشار
-جابجایی درد که در شانه سمت چپ، بازو، پشت یا آرواره حس می شود
-اتساع- انقباض و باز شدن یک یا چند حفره قلبی که موجب می شود بدلیل افزایش فشار، بخش داخلی آنها بزرگتر شود
-عدم توانایی در تامین نیاز برای اکسیژن و تصفیه مواد اضافی (بعنوان مثال در طی فعالیت فیزیکی)
-انقباض ناکافی- حفره ها قلب بطور کامل در زمان پمپاژ خون از قلب، تخلیه یا پر نمی شوند
-هایپرتروفی دهلیزی- افزایش ضخامت دیواره های قلب که موجب کاهش اندازه حفرات و نیز کاهش انعطاف پذیری قلب می شود

هدف از آزمایش و بررسی بیماری قلبی، تفکیک مابین علائم مرتبط با قلب و مواردی است مربوط به یک وضعیت دیگر می باشد. آزمایش برای کمک به تعیین نوع بیماری قلبی، حاد یا مزمن بودن آن، نظارت بر بیماری قلبی که در حال پیشرفت است مثل یک حمله قلبی و تعیین شدت و میزان بیماری است.
بیماری قلبی با علائم کمتر را می توان در طی ملاقات با پزشک در مورد علائم غیراختصاصی مثل خستگی شناسایی کرد. پزشک می تواند موارد مختلفی از آزمایشات خون و بررسی های دیگری را برای تحقیق در مورد علل احتمالی علائم فرد درخواست کند.

بررسی های آزمایشگاهی خون
غربالگری خطر بیماری قلبی عروقی
آزمایش خطر بیماری قلبی به منظور غربالگری افراد فاقد علائم و در جهت کمک به تعیین خطر گسترش بیماری قلبی عروقی انجام می شود. ارزیابی خطر بیماری قلبی، گروهی از آزمایشات و عوامل سلامتی است که شانس بروز رخدادهایی مثل حمله قلبی یا سکته را تعیین می کند. عوامل لحاظ شده شامل سن، پیشینه خانوادگی از بیماری قلبی، فعالیت فیزیکی و فشار خون است. بررسی های آزمایشگاهی می تواند شامل موارد زیر باشد:
-پروفایل چربی (LDL-C، HDL-C، کلسترول، تری گلیسیریدها)- گروهی از آزمایشات که مقدار و نوع چربی های موجود در خون را بررسی می کنند
-hs-CRP- غلظت های پایین پروتئین واکنش گر C را در بین بیماری های دیگر شناسایی می کند، که این پروتئین یک نشانگر برای التهاب است که مرتبط با تصلب شرائین می باشد
-Lp (a)- یک آزمایش چربی که می توان برای تعیین سطح لیپوپروتئین (a) استفاده کرد که یک تغییر برای LDL-C است که خطر تصلب شرائین را افزایش می دهد؛ این آزمایش را میتوان در ارتباط با یک پروفایل چربی برای ارائه اطلاعات بیشتر استفاده کرد.

آزمایشات مختلفی را می توان بعنوان نشانگر احتمالی برای بیماری قلبی استفاده کرد. برای اطلاعات بیشتر در این مورد به مقاله ارزیابی خطر بیماری قلبی مراجعه نمایید.
تشخیص حملات قلبی
زمانی که شخصی با حمله قلبی احتمالی به مرکز اورژانس مراجعه می کند (سندرم کرونری حاد،ACS)، این شخص با آزمایشات خون مختلف و آزمایشات دیگر مثل تصویربرداری (مراجعه به بخش زیر) مود ارزیابی قرار می گیرد. این آزمایشات برای تعیین علت درد و شدت بیماری استفاده می شوند. از آنجاییکه برخی موارد درمان برای حمله قلبی باید در طی زمان کوتاه و برای به حداقل رساندن آسیب به قلب ارائه شوند، تشخیص دقیق باید به سرعت تایید گردد.
آزمایشات پروتئین هایی که در زمان آسیب به سلول های ماهیچه ترشح می شوند، (نشانگرهای قلب) بطور مکرر درخواست می شوند و این زمانیست که فرد درای علائم مرتبط با سندرم کرونری حاد (ACS) مثل درد قفسه سینه، درد در آرواره، گردن، شکم، پشت یا دردهای منعکس شده در شانه ها یا بازوها، تهوع، کاهش تنفس و سبک سری باشد.
آزمایشات شامل موارد زیر است:
-تروپونین- رایج ترین و تخصصی ترین نشانگرهای درخواست شده؛ در طی چند ساعت از آسیب به قلب افزایش می یابند و به مدت دو هفته در همان سطح باقی می مانند
-CK-MB- یک شکل خاص از آنزیم کراتین کیناز است که عمدتا در ماهیچه قلب یافت می شود و زمانی که آسیبی به سلول های ماهیچه قلب وارد شود، افزایش می یابد؛ آزمایش تروپونین جایگزین این آزمایش شده است.
-BNP یا NT-proBNP- ترشح شده توسط بدن بعنوان پاسخ طبیعی در برابر نارسایی قلب؛ سطوح افزایش یافته BNP موجب تشخیص حمله قلبی نمی شوند اما نشانگر افزایش خطر عوارض قلبی در افراد با ACS هستند.
آزمایشات بیماری های دیگر قلب
-BNP- بدلیل اینکه BNP نیز در زمان انقباض قلب ترشح می شود، در افرادی که دارای التهاب در ساق پا یا شکم یا کاهش تنفس هستند، اندازه گیری می شود تا به تشخیص نارسایی قلب کمک کند.
-تحلیل مایع پریکاردیال- با تحلیل و بررسی مایع در کیسه احاطه کننده قلب، پزشکان قادر خواهند بود در مورد التهاب یا آسیب بافت های قلب توسط ضربه یا عفونت تشخیص خود را ارائه کنند یا اینکه توسط این آزمایش می توانند در مورد علت تجمع مایع در اطراف قلب که می تواند در اثر نارسایی احتقانی قلب باشند، اطلاعاتی را بدست آورند
-کشت خون- را می توان برای تعیین عفونت قلب (آندوکاردیتیس) انجام داد.
آزمایشات عمومی خون که می توان درخواست داد شامل موارد زیر است:
-hs-CRP-را می توان برای کمک به پیش بینی بیماری، شامل احتمال عود بیماری قلبی در افراد مبتلا به بیماری قلبی کرونر پایدار یا ACS، استفاده کرد
-گازهای خون-برای ارزیابی اکسیژن، دی اکسید کربن و سطوح pH
-پنل سوخت و ساز جامع (CMP)- گروهی از آزمایشات برای ارزیابی عملکرد اندام
-الکترولیت ها- چهار آزمایش که تعادل مایع و نمک بدن را ارزیابی می کنند
-سنجش تعداد سلول های خون (CBC)- ارزیابی سلول های خون؛ بررسی کم خونی و عفونت ها
ارزیابی های دیگر
برخی از ارزیابی ها و آزمایشات دیگر را یم توان برای ارزیابی درد قفسه سینه و علائم دیگر استفاده کرد. اینها شامل موارد زیر است:
-پیشینه پزشکی، شامل ارزیابی ریسک فاکتورهایی مثل سن، وزن، دیابت و مصرف دخانیات
-بررسی فیزیکی
-الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG)- آزمایشی که فعالیت و ریتم الکتریکی قلب را بررسی می کند
-اکوکاردیوگرافی-تصویربرداری فراصوت از قلب
براساس یافته های این آزمایشات، روش های دیگر ممکن است ضرورت داشته باشد:
-بررسی استرس (برای اطلاعات بیشتر به وبسایت Mayo Clinic مراجعه کنید)
-اشعه ایکس از قفسه سینه
-سی تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری)
-بررسی ECG مستمر (گاها بررسی Holter نیز نامیده می شود)- فرد تحت آزمایش یک دستگاهی را به تن می کند که ریتم قلب را در طی زمان ارزیابی می نماید.
-MRI-magnetic resonance imaging
-PET-positron emission tomography
-تصویربرداری رادیونوکلوئید
-میل زدن قلبی- در این روش، یک ابزار انعطاف پذیر و نازک وارد یکی از رگ های ساق پا می شود و به سمت عروق قلبی می رود تا جریان و فشار خون را در قلب و شریانات قلبی ارزیابی کند.
-آنژیوگرافی کرونری- اشعه ایکس عروق با استفاده از radiopaque برای کمک به تشخیص CAD؛ این روش در طی میل زدن قلبی انجام می شود.
-آزمایش جدول tilt- برای ارزیابی سنکوپ (syncope)
برای اطلاعات بیشتر در مورد آزمایشات تصویربرداری، به وبسایت RadiologyInfo.org مراجعه نمایید.

 

درمان بیماری قلبی وابسته به شرایط و شدت آن است. وضعیت های حاد مثل حمله قلبی نیازمند مداخله پزشکی فوری برای به حداقل رساندن آسیب به قلب می باشند. برای وضعیت های مزمن، پزشکان ممکن است توصیه نمایند که بیماران رژیم غذایی خود را اصلاح کنند، وزن خود را کاهش دهند، تمرین (تحت نظر مربی) داشته باشند، استرس را مدیریت کنند و مصرف دخانیات را متوقف نمایند. وضعیت هایی مثل افزایش فشار خون و دیابت را باید برای به حداقل رساندن اثرات آنها به قلب، کنترل کرد. نارسایی قلبی معمولا مستلزم درمان با رژیم غذایی با نمک پایین و مواد ادرارآور برای کاهش مقدار تجمع مایعات و نیز داروهایی مثل دیگوکسین برای بهبود عملکرد ماهیچه قلب است.
داروها می توانند برای مدیریت علائم و کنترل بیماری های قلبی ضروری باشند. عمل جراحی ممکن است برای درمان عروق مسدود شده، جایگزینی درچه قلبی یا درمان ناهنجاری های مادرزادی نیاز باشد. افراد مبتلا به عفونت می توانند داروهایی ضدمیکروبی مصرف نمایند.
داروهای جدید، عمل جراحی و اصول راهنما برای بیماری قلبی در حال گسترش است. افراد مبتلا به بیماری های قلبی باید درباره بهترین گزینه های درمانی طبق وضعیت خود با پزشک مشورت نمایند.