آزمایش هیستامین نشانگر مناسبی برای فعالیت سلول های هم بند است. این آزمایش می تواند در کمک به تایید اینکه شخص واکنش آنافیلاکسی داشته، استفاده شود یا می توان برای کمک به تشخیص ماستوسیت (گروه نادری از اختلالات با تکثیرغیر عادی سلول های هم بند) از آن استفاده کرد.
آنافیلاکسی اغلب بصورت بالینی تشخیص داده می شود اما آزمایش هیستامین را می توان همراه با آزمایش تریپتاز برای کمک به تایید آنافیلاکسی بعنوان علت علائم حاد در یک شخص استفاده کرد. این بویژه زمانی سودمند است که شخص دارای دوره های عود بیماری بوده و یا تشخیص غیرقطعی باشد. آزمایش هیستامین خون باید به سرعت و با گسترش علائم انجام پذیرد.
به جای آزمایش خون، آزمایش هیستامین را می توان بر ادرار جمع آوری شده در طی 24 ساعت در طی مدت زمان طولانی تر درخواست داد. در برخی موارد متابولیسم N-متیل هیستامین را می توان در ادرار به جای هیستامین اندازه گیری کرد.
آزمایش هیستامین را گاها می توان همراه با یک آزمایش تریپتاز و برای کمک به تشخیص ماستوسیت یا اختلال فعالیت سلول های هم بند درخواست داد. ماستوسیت پوستی عموما منجر به مشکلات پوستی (بویژه کهیر) می شود. افراد مبتلا به اختلال ماستوسیت سیستمیک یا فعالیت سلول هم بند ممکن است آنافیلاکسی و علائم مرتبط با آن را نیز تجربه نمایند.

آزمایش هیستامین به صورت مکرر درخواست نمی شود. آنافیلاکسی اغلب بدون آزمایش هستامین یا تریپتاز تشخیص داده شده و ماستوسیت نیز از موارد نادر است. آزمایشات هیستامین و تریپتاز گاها زمانی درخواست می شوند که فرد دارای علائمی حاکی از آنافیلاکسی باشد، بویژه زمانیکه تشخیص مبهم بوده و یا علائم عود کنند. علائم آنافیلاکسی شامل موارد زیر است:
-مشکلات تنفسی، خس خس کردن
-سرخی صورت
-خارش (اغلب بدون کهیر)
-سرگیجه
-فشار خون پایین
-التهاب گلو، صورت، زبان و یا چشم ها

بسیاری از این علائم در بیماری های دیگر نیز مشاهده می شوند.
آزمایش همچنین زمانی می تواند درخواست شود که پزشک در مورد ابتلای فرد به اختلال ماستوسیت یا فعالیت سلول هم بند تردید داشته باشد. افراد مبتلا به این اختلالات دارای علائم و نشانه های مشابه با آلرژی های شدید هستند که در شرایطی مثل خوردن برخی غذاها (مثل کره بادام زمینی) یا نیش زنبور بروز می کند. افراد مبتلا به ماستوسیت سیستمیک ممکن است دارای علائم و نشانه هایی مثل زخم معده، اسهال مزمن، درد مفصل، کبد بزرگ، غدد طحال یا لنفاوی و جوش های پوستی باشند.

سطوح افزایش یافته هیستامین و یا تریپتاز در فردی که دارای علائم آنافیلاکسی است، شواهد قوی در جهت تشخیص بیماری می باشد.
نتایج هیستامین نرمال می تواند نشانگر آن باشد که علائم فرد به دلیل دیگری بوده یا اینکه نمونه در زمان مناسبی جمع آوری نشده است. در آنافیلاکسی سطوح هیستامین خون به سرعت افزایش می یابد و می تواند در طی 30 تا 60 دقیقه به حالت نرمال خود بازگردد. اگر نمونه دیر جمع آوری شده باشد، نتایج ممکن است نرمال باشد. اگر آزمایش تریپتاز نیز انجام شود، مقدار آن را می توان با سطوح هیستامین مقایسه کرد. سطوح تریپتاز کندتر از سطوح هیستامین افزایش و کاهش می یابند و در طی 1 تا 2 ساعت از بروز علائم به بالاترین سطح خود می رسد.
اگر زمان بندی جمع آوری نمونه صحیح و مناسب باشد و هیچ کدام از سطوح هیستامین خون یا تریپتاز افزایش نیافته باشد، احتمال ابتلا به آنافیلاکسی پایین خواهد بود. با این حال یک فرد ممکن است با سطوح هیستامین نرمال مبتلا به آنافیلاکسی یا ماستوسیت باشد، بنابراین تشخیص بیماری را نمی توان صرفا بدلیل نتیجه منفی آزمایش رد کرد.
سطوح افزایش یافته هیستامین و یا N-متیل هیستامین در یک نمونه ادرار 24 ساعته نشانگر وضعیت مرتبط با فعالیت سلول های هم بند است. سطوح افزایش یافته هیستامین و یا تریپتاز در شخصی با علائم ماستوسیت این احتمال را به وجود می آورد که آن شخص مبتلا به ماستوسیت باشد. این تشخیص باید با آزمایشات دیگری تایید شود.

هیستامین ممکن است با هر وضعیت دیگری که موجب فعالیت سلول های هم بند شود، افزایش یابد و ترشح هیستامین می تواند توسط طیف گسترده ای از مواد انجام شود.
یک واکنش آلرژیک به غذا رایجترین علت آنافیلاکسی است.
در برخی افراد، علائم مرتبط با هیستامین مثل التهاب پوستی، سردرد، اسهال، خارش و غیره ممکن است بعد از خوردن غذاهای حاوی هیستامین بروز نماید. هیستامین را می توان در برخی غذاها بویژه غذاهای کهنه مثل پنیر، شراب و ترشی کلم یافت. علائم می تواند همچنین با خوردن الکل یا داروهای محرک هیستامین یا داروهای بازدارنده تجزیه هیستامین بوجود آیند.
مسمومیت هیستامین به ندرت با خوردن غذاهای آلوده مثل تن ماهی و ماهی قرمز می تواند رخ دهد که دارای مقادیر بالایی از هیستامین ناشی از فعالیت باکتری ها هستند. مسمومیت ناشی از خوردن ماهی (ُScombroid) می تواند منجر به التهاب پوستی، عرق کردن، استفراغ، سردرد و اسهال شود.
برخی از تومورهای سرطانی واقع در مسیر دستگاه گوارشی هیستامین زیادی تولید می کنند.

بله. هیستامین علاوه بر واکنش های آلرژیک در موارد دیگری نیز نقش دارد،مثل: حضوردر فرآیندهای التهاب، تحریک ترشح اسید معده، عمل بعنوان ناقل عصبی، موجب بزرگ شدن عروق، افزایش نفوذپذیری عروق (موجب می شود تا مایعات از طریق دیواره رگهای خونی حرکت کنند)، اثرگذاری بر انقباض عضلات صاف در روده ها و ریه ها و تاثیرگذاری بر ضربان قلب. برخی از داروها جهت ممانعت از عمل هیستامین تولید شده اند، مثل آنتی هیستامین ها و داروهایی که ترشح اسید معده را کاهش می دهد.