آزمایش آلبومین به صورت روتین در پنل های آزمایشاتی که بعنوان بخشی از چکآپ پزشکی انجام می شوند، مانند یک پنل یکپارچه متابولیک (CMP) گنجانده می شوند، بنابراین این تست برای کمک به ارزیابی وضعیت سلامت کلی یک فرد مورد استفاده قرار می گیرد.

بعلاوه، از آنجائیکه آلبومین می تواند در بسیاری از بیماری ها و اختلالات پائین باشد، احتمالاً در بسیاری از موقعیت ها برای کمک به تشخیص بیماری، برای نظارت بر تغییرات در وضعیت سلامتی در هنگام درمان یا طی پیشرفت بیماری و بعنوان یک غربالگری که احتمالاً نشاندهنده نیاز به انواع دیگری از آزمایشات باشد، مورد استفاده قرار گیرد.

آلبومین پروتئینی است که توسط کبدها ساخته می شود و از نشت مایعات از عروق خونی جلوگیری کرده، بافت ها را تغذیه می نماید و هورمون ها، ویتامین ها، داروها و موادی مانند کلسیم را در سرتاسر بدن منتقل می کند.

آزمایش آلبومین ممکن است که بعنوان بخشی از یک پنل کبدی برای ارزیابی عملکرد کبد یا همراه با کراتینین، نیتروژن اوره خون (BUN) یا پنل کلیوی برای بررسی عملکرد کبد تجویز شود. این تست همچنین ممکن است برای ارزیابی وضعیت تغذیه ای یک فرد نیز توصیه شود.

تست آلبومین معمولاً بعنوان بخشی از پنل تست هایی انجام می شود که برای غربالگری سلامت انجام می شوند.

آلبومین ممکن است بهمراه بقیه تست ها،زمانی که فرد علائمی از یک اختلال کبدی را نشان میدهد توصیه شود، مانند:

• زردی چشم ها یا پوست (یرقان)
• ضعف و خستگی
• کاهش وزن بی دلیل
• از دست دادن اشتها
• تورم و یا درد شکمی
• ادرار تیره، مدفوع با رنگ روشن
• خارش شدید

این تست ممکن است در مواقعی که فرد علائمی از سندرم نفروتیک را نشان می دهد تجویز گردد، مانند:

• تورم یا پف کردگی بویژه اطراف چشم ها یا در صورت، مچ ها، شکم، ران ها یا قوزک پا
• ادراری که فوم مانند، خونی یا به رنگ قهوه است
• کاهش میزان ادرار
• مشکلات در ادرار کردن مانند احساس سوختگی یا دفع غیرطبیعی ادرار یا تغییری در دفعات ادرار کردن بویژه در شب
• درد ملایم در پشت (پهلوها)، زیر دنده ها و نزدیک جایی که کلیه ها قرار دارند
• فشار خون بالا

همچنین احتمال دارد که پزشک، تست آلبومین را بررسی یا نظارت بر وضعیت تغذیه ای فرد را توصیه کند. اگرچه، از آنجائیکه غلظت های آلبومین به انواعی از شرایط علاوه بر سوء تغذیه واکنش نشان می دهند، لازم است که کاهش در آلبومین با دقت ارزیابی شود.

نتایج تست آلبومین همراه با نتایج تست های دیگری که در یک زمان انجام می شوند، مانند تست های گنجانده شده در یک پنل یکپارچه متابولیک (CMP) یا هنگام آزمایشات تکمیلی ارزیابی می شوند.

سطح پائین آلبومین میتواند یک اخطار بوده و اشاره بر الزام ارزیابی های بیشتری داشته باشد. آلبومین پائین ممکن است منعکس کننده وضعیتی موقت باشد که بخودی خود رفع شده یا احتمالاً نشاندهنده وضعیت حاد یا مزمنی باشد که نیاز به مداخله پزشکی دارد.

سطوح آلبومین ممکن است در شرایطی که با تولید آن مداخله می کنند، تجزیه پروتئین را افزایش میدهند، اتلاف پروتئین را بالا برده و یا حجم پلاسما را افزایش می دهند (رقیق شدگی خون) به میزان کم و بیش، کاهش یابد.

آلبومین پائین میتواند نشاندهنده بیماری کبدی باشد. تست های آنزیمی کبد یا پنل کبدی میتوانند برای دانستن اینکه دقیقاً چه نوع بیماری کبدی موجود است، تجویز گردند. اگرچه، ممکن است در طی بیماری کبدی، فرد دارای مقادیر طبیعی یا نزدیک به طبیعی آلبومین باشد تا زمانیکه عوارض به یک مرحله پیشرفته برسند. بعنوان مثال، در افراد مبتلا به سیروز، آلبومین معمولاً (و نه همیشه) پائین می باشد در حالیکه در بیشتر بیماری های کبدی مزمن که به سیروز پیشرفت نکرده اند، آلبومین معمولاً در حد نرمال است.

سطوح پائین آلبومین می توانند منعکس کننده بیماری هایی باشند که در آنها کلیه ها نمیتوانند از نشت آلبومین از خونه به درون ادرار و از دست رفتن آن جلوگیری کنند. در این مورد، میزان آلبومین یا پروتئین موجود در ادرار نیز شاید اندازه گیری شده (آلبومین ادرار را ببینید) یا تست های کراتینین و BUN یا یک پنل کبدی ممکن است تجویز گردند.

مقادیر کم آلبومین همچنین میتوانند در التهاب، شوک و سوء تغذیه دیده شوند. آنها احتمالاً همراه با عوارضی مشاهده گردند که در آنها بدن نمی تواند به درستی پروتئین را جذب و هضم نماید، مانند بیماری Crohns یا بیماری سلیاک یا در شرایطی که همراه با دفع مقادیر زیادی از پروتئین از طریق روده ها می باشند.

مقدار کم آلبومین احتمالاً در بسیاری دیگر از عوارض نیز دیده شود، مانند:

• عفونت
• سوختگی ها
• اعمال جراحی
• بیماری مزمن
• سرطان
• دیابت
• کمکاری غده تیروئید
• سندرم کارسینوئید
• افزایش حجم پلاسما بعلت نارسایی احتقانی قلب و گاهی اوقات بارداری

سطوح بالای آلبومین ممکن است همراه با دهیدراسیون دیده شوند، اگرچه این تست معمولاً برای نظارت یا تشخیص این عارضه مورد استفاده قرار نمی گیرد.

داروهای خاصی باعث افزایش آلبومین در خون می شوند، شامل استروئیدهای آنابولیک، آندروژن ها، هورمون های رشد و انسولین

اگر فردی مقادیر بالایی از مایعات درون-وریدی را دریافت می کند، نتایج این تست شاید صحیح نباشند.

افرادی که بیماری کبدی مزمن و اختلالات کلیوی دارند، در معرض بالاترین ریسک برای ایجاد مقادیر غیرنرمال آلبومین می باشند. بعلاوه، افرادی که سیستم گوارش آنها بخوبی مواد غذایی را جذب نکرده و آنهایی که مدت طولانی اسهال داشته اند، میتوانند مقادیر غیرنرمالی از آلبومین را داشته باشند.