ابولا ویروسی نادر است که اغلب مرگبار است و باعث بیماری شدید به نام تب هموراژیک می‌شود. عفونت با ویروس می‌تواند موجب آسیب به عروق خونی و اندام متعددی (به‌عنوان مثال، کلیه‌ها، کبد) شود و اغلب به خونریزی بیش از حد (خونریزی) منجر می‌شود.
ابولا از طریق تماس مستقیم با خون یا مایعات بدن شخص مبتلا به عفونت ابولا یا شخصی که از آن درگذشته است، گسترش می‌یابد. بعد از اینکه علائم شخص ظاهر شد، مسری است. اشیاء آلوده مانند سوزن همچنین می‌توانند ابولا را انتقال دهند، زیرا ممکن است با حیات وحش آلوده تماس داشته باشند. ابولا از طریق غشای مخاطی مانند چشمی و بینی یا زخم پوست وارد بدن می‌شود. این ویروس از طریق هوا، آب و یا تماس‌های گاه به گاه با حامل گسترش نمی‌یابد.
ویروس ابولا به مدت 8-10 روز قبل از انتقال به غدد لنفاوی، سپس کبد، طحال و غده فوق‌کلیوی انکوباسیون (تلقیح) می‌کند. علائم اولیه ابولا شبه آنفلوانزا و مشابه با بیماری‌های شایع مانند مالاریا و مننژیت است. علائم بعدا شدیدتر می‌شوند و شامل خونریزی ناشناخته و نارسایی اندام می‌شود.
با توجه به سازمان بهداشت جهانی (WHO)، میزان مرگ و میر ابولا از 25 تا 90 درصد بسته به شیوع آن متغیر است.
در سال 1976 دانشمندان ابتدا ابولا را در جمهوری دموکراتیک کنگوی فعلی شناسایی کردند. از آن به بعد، در مناطق جنوب صحرای آفریقا، به‌صورت دوره‌ای تحت تأثیر شیوع بیماری ابولا قرار گرفته است. به گفته سازمان بهداشت جهانی شیوع بیماری آفریقای غربی که در سال 2014 آغاز شد و در سال 2016 به پایان رسید، با 15،261 مورد تایید آزمایشگاهی بیشترین میزان ثبت شده بود.
در طی این شیوع، ده نفر از افراد مبتلا به ابولا در ایالات متحده مورد درمان قرار گرفتند. دو مورد آن در ایالات متحده و موارد دیگر در غرب آفریقا بهبود یافتند.
از آنجایی که ابولا نیاز به تماس مستقیم شخص به شخص دارد، خطر ابتلا به بیماری در ایالات متحده بسیار پایین است. بیماران به‌طور معمول برای ابولا آزمایش نمی‌شوند. در صورتی شخص آزمایش می‌شود که اخیرا از ناحیه‌ای که ویروس گزارش شده بازدید کند و علائم داشته باشد، یا اگر شخصی در معرض ویروس قرار داشته و علائم مربوط به عفونت ابولا را داشته باشد.
علاوه بر ابولا، دیگر ویروس‌هایی که باعث تب خونریزی‌دهنده می‌شوند عبارتند از ماربورگ، هانتاویروس و تب زرد. بسیاری از ویروس‌های تب هموراژیک، به حیوانات و حشرات میزبان برای زنده ماندن متکی هستند. در مورد ابولا، این میزبان‌ها احتمالا خفاش‌ها هستند. میمون‌ها و بوزینه‌ها می‌توانند حامل ویروس باشند. شیوع تب خونریزی محدود به مناطقی است که این میزبان‌ها زندگی می‌کنند. گاهی اوقات مسافران ویروس‌ها را به خارج از مناطقی که منشاء شیوع آن است، حمل می‌کنند.
نشانه‌های اولیه ابولا غالبا غیراختصاصی هستند و اغلب به سایر بیماری‌های عفونی که باعث تب بالا می‌شوند، شبیه هستند و تمایز بین این بیماری‌ها مشکل است. اگر متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشکوک باشد که شخص مبتلا به تب خونریزی یا بیماری با نشانه‌های مشابه است، آزمایش‌های تشخیصی خاص برای شناسایی ویروس یا باکتری استفاده می‌شود.
افراد مورد آزمایش برای ویروس ابولا باید جدا شوند. ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی و هر شخصی که ممکن است با خون و مایعات بدن بیمار تماس بگیرد، از جمله کارکنان آزمایشگاه، نیاز به اقدامات احتیاطی اضافی دارد. اگر ابولا مشکوک باشد سازمان‌های بهداشت عمومی محلی و ملی باید مطلع شوند.
