کمک به تشخیص و بررسی سارکوئیدوز؛ کمک به تفکیک این شرایط سیستمیک از دیگر اختلالات با علائم مشابه
Angiotensin-Converting Enzyme (ACE)
زمانیکه شما مبتلا به گرانولوما هستید که منجر به تولید دانه ها و برآمدگی هایی زیر پوست، سرفه های تاخیری، چشمان سرخ و یا علائم دیگری حاکی از سارکوئیدوز باشید؛ به طور منظم برای بررسی دوره بیماری زمانیکه شما مبتلا به سارکوئیدوز فعال هستید
نمونه خونی بدست آمده از سیاهرگ بازو
هیچگونه آمادگی نیاز نیست
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
آزمایش آنزیم مبدل آنژیوتانسین ACE عمدتا برای کمک به تشخیص و بررسی بیماری سارکوئیدز کاربرد دارد. این آزمایش اغلب بعنوان بخشی از تحقیقات در مورد علل گروهی از علائم مزمن که احتمالا بدلیل سارکوئیدز است، درخواست داده می شود.
سارکوئیدز اختلالی است که در آن گره ها و دانه های کوچک (گرانولوما) زیر پوست و در اندام های سراسر بدن تشکیل می شود. سلولهای احاطه کننده گرانولوماها می توانند مقادیر زیادی ACE تولید کنند و سطح ACE در خون در زمانی که فرد مبتلا به ساکوئیدز باشد، افزایش می یابد. (برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه، رجوع کنید به بخش "هدف از انجام این آزمایش چیست؟")
سطح ACE در خون با فعالیت بیماری افزایش و کاهش می یابد. اگر ACE در ابتدا در فرد مبتلا به سارکوئیدز افزایش یابد، آزمایش ACE را می توان برای بررسی دوره بیماری و تاثیرگذاری درمان با کورتیکواستروئید مورد استفاده قرار داد.
پزشک می تواند آزمایش ACE را همراه با آزمایشات دیگری همچون آزمایشات AFB (که عفونت های میکوباکتریال را تشخیص می دهند) یا آزمایشات قارچ انجام دهد. این می تواند به تفکیک مابین بیماری سارکوئیدز و دیگر شرایطی که منجر به تشکیل گرانولوما می شود، کمک کند.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
آزمایش ACE را زمانی درخواست می دهند که شخص دارای علائم و نشانه هایی باشد که بدلیل سارکوئیدز است، این علائم شامل موارد زیر است:
-گرانولوما
-سرفه مزمن یا کاهش تنفس
-چشمان سرخ و همراه با اشک
-درد مفصل
این بویژه زمانی صحت دارد که فرد 20 تا 40 ساله باشد که در این دوران سارکوئیدز می تواند رخ دهد.
زمانیکه سارکوئیدز در فرد تشخیص داده شود و سطوح ACE افزایش یافته باشد، پزشک می تواند آزمایش ACE را در فواصل زمانی منظم و برای بررسی تغییرات در ACE بعنوان عامل منعکس کننده فعالیت بیماری، درخواست دهد. -
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
سطوح بالای ACE در شخصی که شواهد بالینی مرتبط با سارکوئیدز در وی وجود دارد، بدین معنی است که احتمالا شخص دارای نوع فعال بیماری سارکوئیدز است و این در صورتی است که وجود بیماری های دیگر در فرد رد شود. ACE در افراد مبتلا به سارکوئیدز فعال 50 تا 80 درصد افزایش خواهد یافت. یافته مرتبط با مقادیر بالای ACE میتواند به تایید بیماری کمک کند.
سطح نرمال ACE را نمی تواند بعنوان عاملی برای رد بیماری سارکوئیدز استفاده کرد زیرا سارکوئیدز می تواند در شرایط سطح نرمال ACE نیز وجود داشته باشد. یافته های مرتبط با سطوح نرمال ACE در سارکوئیدز ممکمن است در صورتی که بیماری در شرایط منفعل باشد، رخ دهد که در این شرایط ممکن است سلولها مقادیر زیادی ACE تولید نکنند. سطوح ACE در شرایط سارکوئیدز مزمن افزایش نمی یابد.
در زمان بررسی دوره بیماری، سطح ACE که در آغاز بالا است و در طی زمان کاهش می یابد، اغلب نشانگر بهبود بیماری ناگهانی یا ناشی از درمان و یک پیش بینی مطلوبی باشد. از طرفی دیگر، سطح روبه افزایش ACE میتواند نشانگر فرآیند آغازین بیماری باشد که در حال پیشرفت یا فعالیت بیماری بوده که به درمان پاسخ نمی دهد.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
ACE به فرآیند تبدیل آنژیوتانسین I (یک پروتئین منفعل) به آنژیوتانسین II کمک می کند. آنژیوتانسین II بعنوان یک عامل انقباض عروق بوده و موجب می شود که رگها منقبض شوند و فشار خون را افزایش دهند. این تبدیل یک فرآیند تنظیمی نرمال در بدن است. این فرآیند تحت تأثیر داروهایی مثل بازدارنده های ACE هستند که بطور رایج در درمان فشار خون بالا و دیابت استفاده می شوند. این داروها مانع از فرآیند تبدیلی شده و منجر به کاهش فشار خون می شوند. بازدارنده های ACE در تنظیم فشار خون بالا شودمند هستند اما توسط آزمایشات ACE خون مورد بررسی قرار نمی گیرند. با اینحال ممکن است با برآوردهای ACE برای دلایل دیگر تداخل داشته باشند.
سطوح بالا و پایین ACE را می توان در شرایط مختلفی به جز سارکوئیدز مشاهده کرد. با اینحال آزمایش ACE بطور معمول برای تشخیص یا بررسی این شرایط مورد استفاده قرار نمی گیرد زیرا از نظر بالینی سودمند نیست.
سطوح کاهش یافته ACE را می توان در افراد مبتلا به اختلالات زیر مشاهده کرد:
-بیماری انسداد ریوی مزمن COPD
-بیماری های ریوی مثل امفیزم، سرطان ریه، سیستیک فیبروزیس
-گرسنگی
-درمان دارویی استروئید
-پرکاری تیروئیدACE در بیماری ها و اختلالات مختلف در سطوح نسبتا بالایی قرار دارد، مثل:
-HIV
-هیستوپلاسموسیس (عفونت قارچی در سیستم تنفسی)
-مرض قند
-پرکاری تیروئید
-غده بافت لنفاوی
-بیماری الکلیسم
-بیماری Gaucher (اختلال نادر و ارثی متابولیسم چربی)
-توبرکلوسیس
-جذام -
کدام آزمایشات دیگر برای تشکیل سارکوئیدز استفاده می شوند؟
آزمایشات مختلفی را می توان برای تشخیص سارکوئیدز و تعیین میزان درگیری اندام های بدن در بیماری درخواست داد. آزمایشات آزمایشگاه ممکن است شامل پنل کبد، آزمایش CBC و کلسیم باشد. آزمایشات دیگر میتواند دربرگیرنده بررسی فیزیکی آسیب های پوستی، کارکرد ریه که در حدود 90 درصد شرایط، اندام ریه در بیماری درگیر است، آزمایش ریه ها (Bronchoscopy) که با استفاده یک ابزار منعطف مسیرهای تنفسی بررسی می شود، آزمایش ریه با اشعه ایکس و آزمایش گالیوم (گالیوم رادیواکتیو برای ارزیابی التها) باشد. بافت برداری از پوست، ریه ها، گره های لنفاوی و گاها کبد و آزمایش چشم ها نیز ممکن است نیاز باشد. آزمایش دیگری با عنوان slit-lamp را نیز می توان استفاده کرد.
-
عامل بیماری سارکوئیدز چیست؟
علت بیماری به خوبی مشخص نیست. این بیماری واگیردار نیست. سارکوئیدز موجب التهاب در بدن شده و سیستم ایمنی را درگیر می کند. این بیماری ممکن است شامل عامل ژنتیکی و نیز محیطی باشد. این بیماری در هر دو مورد افراد مبتلا و غیرمبتلا به آن که در یک محل زندگی می کنند، گزارش شده است. در آمریکا از هر 100 هزار نفر، 40 نفر مبتلا بوده و بیشتر در محدوده سنی 20 و 40 سال هستند. در آمریکا و منطقه کارائیب، سارکوئیدز بیشتر از مناطق آفریقایی رایج بوده، در عین حال 80 درصد از افراد مبتلا سفید پوست هستند. این بیماری در منطقه اسکاندیناوی و ایرلند شمالی شایع بوده و در چین، ژاپن و آفریقا نادر است. بنابه دلایلی افرادی که از مناطق با شیوع کمتر بیماری به مناطق با شیوع بیشتر بیماری مهاجرت می کنند، بیشتر در معرض این بیماری قرار می گیرند.