Vancomycin وانکومایسین
Vancomycin وانکومایسین
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
این آزمایش برای نظارت سطح وانکومایسین ضد میکروبی در خون استفاده میشود. هنگامیکه فرد وانکومایسین مصرف میکند، مقدار آن در خون برای یک دوره زمانی به حداکثر میرسد و سپس شروع به افت میکند و معمولا به پایینترین سطح و یا قبل از دوز بعدی میرسد. دوز بعدی برای مقابله با کاهش غلظت دارو در خون استفاده میشود.
از آنجائیکه هدف این است که وانکومایسین بهنحوی که غلظت حداقل میزان مؤثر در خون همواره حفظ شود، اندازهگیری میشود، معمولا اندازهگیری های خون برای انعکاس تخلیه و گاهی اوقات برای ارزیابی کفایت دوز و قطع دارو از بدن در سطوح مساوی قبل از دوز وانکومایسین بعدی فرد گرفته میشود. بالاترین سطح از 1 تا 2 ساعت پس از اتمام دوز وانکومایسین وریدی گرفته میشود.
گاهی اوقات مقادیر چگالی توسط داروسازان بالینی و پزشکان برای محاسبه میزان جذب و قطع دارو استفاده میشود. سپس این نتایج برای تعیین مقدار مناسب دارو و زمان مناسب بین هر دوز برای حصول اطمینان از اینکه غلظت خون در محدوده درمانی باقی میماند مورد استفاده قرار میگیرد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی استفاده از این آزمایش، به نظارت بر داروهای درمانی مراجعه کنید.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟در مورد استفاده از آزمایش وانکومایسین و زمان تجویز آن اتفاق نظر وجود ندارد. برخی از پزشکان روزانه چندبار طی دوره درمان وانکومایسین را تجویز میکنند. برخی از آنها هر دو غلظت و حداکثر آن را در فواصل منظم تجویز کنند. بسیاری از افراد برای نظارت کلی آن احساس نیاز نمیکنند و تنها آزمایشهایی را برای افرادی که در معرض خطر ابتلا به آسیب کلیه (نفروتوکسیسیت) هستند، انجام میدهند که مصرف داروهای همزمان داشته یا از کاهش عملکرد کلیه یا عدم پاسخ به درمان رنج میبرند.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟دستورالعمل سال 2009 توسط داروسازان و متخصصان بیماریهای عفونی توصیه میکند که برای کنترل عفونت، فقط سطح مقدماتی با حداقل 10 میکروگرم در میلیلیتر در نظر گرفته شود. این دستورالعملها توصیه میکنند که محدوده درمانی 15 تا 20 میکروگرم در میلیلیتر برای عفونتهای قابلتوجه است. با این حال، بسیاری از مشکلات به محل عفونت و شدت آن بستگی دارد.
اگر سطح وانکومایسین بالاتر از حد مجاز باشد، فرد باید به اندازه کافی از دارو استفاده کند تا نتیجه بگیرد. اگر عفونت فرد به درمان پاسخ نمیدهد، ممکن است پزشک مصرف دارو برای مدت زمان طولانی ادامه دهد یا سایر گزینههای درمانی نیز را در نظر بگیرد. اگر غلظت آن در بالاترین سطح باشد، فرد تحت درمان نسبت به عوارض جانبی و یا عفونت سمیت شنوایی با خطر کمتری مواجه است اما هنوز هم ممکن است عارضهای را تجربه کند. اوج غلظت میتواند بسته به هماهنگی زمان بندی نمونهگیری و تغییر میزان مصرف دارو متفاوت باشد.
اگر غلظت چگالی در بالاترین سطح باشد، فرد در معرض افزایش خطر سمیت قرار میگیرد و ممکن است پزشک دوز یا برنامه دوز را تغییر دهد.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
تزریق درون وریدی دوز وانکومایسین باید بهآرامی انجام شود. افرادی که دوز را به سرعت دریافت میکنند، در معرض افزایش خطر سندرم گردن قرمز (مرد قرمز)، واکنش هیستامین قرار دارند که موجب فلاشینگ شدن صورت، بثورات در بخش فوقانی بدن و کاهش قابل توجه فشار خون میشود.
-
چرا وانکومایسین بهطور گسترده استفاده نمیشود؟
جامعه پزشکی تلاش میکند تا در استفاده از وانکومایسین محافظهکارانه رفتار کند و برای بیماران از چند روش درمانی دیگر برای جلوگیری از ظهور میکروارگانیسمهای مقاوم به وانکومایسین استفاده کند. در سالهای اخیر برخی از گونههای مقاوم و متوسط (کاهش حساسیت) استافیلوکوکوس اورئوس (VISA و VRSA برای وانکومایسین متوسط / مقاوم به استافیلوکوک اورئوس) و نژادهای انتروکوک ایجاد شده است.
-
اگر من وانکومایسین خوراکی مصرف کنم باید آزمایش شوم؟درمان وانکومایسین خوراکی به ندرت کنترل میشود، زیرا تنها مقدار کمی از این دارو جذب شده و در خون حمل میشود. گاهی اوقات فردی که دارای عملکرد کلیوی مختل شده است تحت نظارت قرار میگیرد تا تأیید شود که دارو در بدن آنها ایجاد نمیشود.
-
آیا میتوان میزان وانکومایسین را در خانه آزمایش نمود؟
اگرچه ممکن است فرد وانکومایسین را بهصورت تزریق درون وریدی در خانه دریافت کند، اما معمولا این کار توسط پزشک متخصص بهداشت حرفهای انجام میشود، سطح خون در خانه قابل کنترل نیست. این آزمایش نیاز به تجهیزات تخصصی دارد و باید در آزمایشگاه انجام شود. پزشک متخصص میتواند قبل از تجویز دوز بعدی دارو نمونه خون بگیرد. این نمونه برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال میشود.
-
آیا بعضی از داروها با وانکومایسین به شدت تداخل دارند؟بعضی از داروها با وانکومایسین ارتباط برقرار میکنند. در صورت استفاده از داروهای دیگر، بهویژه آمینوگلیسکوئیدها، آمفوتریسین B، باسیتراسین، سیسپلاتین، کلستین ، پلیمکسین B یا ویومایسین ، مراتب را به پزشک خود اعلام کنید. این داروها ممکن است خطر بروز عوارض جانبی مانند کلیه سمی یا کاهش شنوایی را افزایش دهد. اگر متوترکسات مصرف میکنید، به پزشک خود اعلام کنید زیرا وانکومایسین میتواند هم عوارض در نظر گرفته شده و هم سایر عوارض آن را افزایش دهد.