آلودگی غذایی

غذا ممکن است در هر زمان از رشد، فرآوری، ذخیره و جابجایی آلوده شود. مثالهای منابع آلودگی شامل موارد زیر است:
-گیاهان ممکن است توسط خاک، کودهای پسماند حیوانات یا آب آلوده شوند. اگر آب آلوده برای آبیاری یا شستن محصولاتی مثل اسفناج یا کاهو به کار رود؛ در این صورت محصولات جدید آلوده خواهند شد.
-حیوانات ممکن است توسط باکتریهایی کلونیزه شوند که آنها را بیمار نمی کنند اما می توانند موجب بیماری افراد شوند. برای مثال سالمونلا باکتری رایج در مرغ و خروس است. این باکتری های حتی ممکن است درون تخم مرغ های سالم نیز وجود داشته باشند و در صورت عدم پخته شدن کامل غذا می توانند فرد را بیمار کنند.
-باکتری های روده ممکن است گوشتهایی مثل گوشت گوسفند را آلوده کنند. اگر گوشت گوسفند آلوده شود، آلودگی می تواند در کل محصولات همبرگر گسترش یابد و در صورت پخت ناکافی، موجب بیماری افراد شود.
-غذاهایی مثل صدف های خوراکی خام یا جوانه های یونجه ممکن است آلوده شده باشند و اگر بصورت خام مصرف شوند، موجب بیماری خواهند شد.
-کارگران بخش صنایع غذایی و افرادی که در خانه از روش های بهداشتی استفاده نمی کنند می توانند آلودگی را گسترش دهند. همچنین فردی که بیمار است می تواند بیماری را به دیگران در طی آماده سازی غذا انتقال دهد.
-شیر و آبمیوه هایی که پاستوریزه نیستند، می توانند منبع بیماری باکتریایی ناشی از غذا باشند. برخی باکتری ها مثل لیتسریا می تواند حتی در شیر موجود در یخچال رشد کند.
-غذایی که به مدت طولانی بیرون مانده مثل شرایط گردش، ممکن است موجب رشد باکتری ها شود.
-برخی باکتری ها و گیاهانی که مواد سمی تولید می کنند می توانند موجب بیماری های غذایی شوند. مثالهای این مورد می تواند شامل بوتولیسم عامل فلج عضلانی ناشی از ماده تولید شده توسط باکتری Clostridium botulinum باشد و نیز ماده سمی تولید شده توسط Staphylcoccus aureus. برخی مواد سمی در حین پخته شدن از بین می روند ولی برخی دیگر به این شکل نیستند.
-مواد سمی دیگری که می توانند غذا را آلوده کنند، مثل حشره کش ها و فلزات سنگین مثل جیوه و سرب یا موادی که بطور طبیعی در غذاها تولید می شوند مثل قارچ های سمی که می توانند موجب بیماری شوند که البته خارج از بحث این مقاله هستند.
 

آلودگی آب
افراد عمدتا در نتیجه نوشیدن آب آلوده بیمار می شوند که این ها شامل آب آشامیدنی حفاظت شده، آب چاه، آب آبیاری گیاهان و آبهای مکانهای تفریحی مثل دریاچه ها، رودخانه ها و استخرها و نیز برخی از آبهای اقیانوس ها می باشد. حتی تکه های یخ و مقادیر کمی از آب خورده شده حین شنا می توانند موجب بیماری شوند. زمانیکه آب آلوده برای شستن غذا، ظروف یا سطوح مورد استفاده قرار بگیرد، آلودگی می تواند گسترش یابد.
میکروبهای آلوده ممکن است بطور طبعی در محیط وجود داشته باشند یا از مدفوع حیوانات یا انسانها وارد آب شوند. بسیاری از انگل ها دوام بیشتری دارند و می توانند بصورت ساکن در خاک یا آب برای مدت های طولانی زندگی کنند. آب نیز می تواند در طی رخدادهای طبیعی مثل طوفان ها و زلزله آلوده شود. هر چیزی که موجب اضافه شده آلاینده، فاضلاب یا مواد دیگر به آب شود و موجب اختلال در آب آشامیدنی شود، دارای پتانسل ایجاد بیماری در افراد است.

میکروبهای که می توانند غذا و آب را آلوده کنند شامل گستره وسیعی از باکتری ها، ویروس ها و انگل ها هستند. برخی از آنها در کل جهان وجود دارند در حالیکه برخی منطقه ای هستند. برخی شیوع زیادی دارند ولی برخی دیگر نادر هستند. آنها ممکن است موجب علائمی در بسیاری از افرادی شوند که در معرض آنها قرار گرفته یا فقط در افرادی تاثیرگذار باشند که مستعد بیماری اند. انواع باکتری های منطقه ای ممکن است موجب بروز علائم در افراد عادت کرده به آنها نشوند اما می توانند افراد جدید را بیمار سازند. با اینکه آب و غذای آلوده بو، ظاهر و مزه نرمالی دارند، اما می توانند موجب بیماری های خفیف، متوسط تا شدید شوند.
طبق گزارشات مراکز پیشگیری و کنترل بیماری (CDC)، نورو وایروس علت اصلی بیماری های ناشی از غذا و آب است. این یک ویروس واگیردار است که می تواند غذا و آب را آلوده کند و از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
باکتری های مختلفی نیز در بین علل رایج این بیماری های قرار دارند:
-Salmonella
-Campylobacter
-Clostridium
-Shiga toxin-producing Escherichia coli (STEC)
-Listeria
-Vibrio
-Yersinia
نورو وایروس، سالمونلا، لیستریا و انگل توکسوپلاسما نیز در بین رایج ترین علل مرگ ناشی از بیماری غذایی قرار دارند. نورو وایروس اغلب موجب یک بیماری خفیف می شود اما بدلیل آنکه این ویروس بر بسیاری افراد تاثیرگذار است، در بین علل اصلی مرگ قرار گرفته است.
با انتخاب هر کدام از لینک های زیر، می توانید اطلاعات دقیق در مورد این موارد و میکروبهای دیگر را که موجب بیماری های غذا و آب می شوند، بدست آورید:
-باکتری ها
-ویروس ها
-انگل ها
-مواد سمی باکتریایی
(نکته: بسیاری از علل غیرعفونی بیماری دیگری نیز ناشی از مصرف غذا یا آب وجود دارند، مثل مسمومیت ناشی از ماهی آلوده با مواد سمی، اما این موارد خارج از حیطه بحث این مقاله هستند.)
 

باکتری ها 

-سالمونلا- این باکتری ها می توانند موجب آلودگی گوشت خام، تخم مرغ و غذاهای دیگر شوند. علائم اغلب در طی 12 تا 72 ساعت بعد از عفونت ایجاد شده و می تواند 4 تا 7 روز ماندگار شود. این عفونت اغلب بدون درمان یا با درمان مراقبتی از بین می رود، اما در برخی افراد مثل افراد جوان یا مسن، اسهال می تواند خیلی شدید باشد و نیاز به بستری شدن وجود داشته باشد. در افرادی که بیماری شدیدی دارند، این خطر وجود دارد که عفونت ممکن است به خون گسترش پیدا کند و خطر مرگ وجود داشته باشد. این موارد شدید باید فورا با آنتی بیوتیک ها درمان شوند. سالمونلا از نوع Enteritidis و نیز Typhimurium در آمریکا رایج اند. بسیاری از موارد مرتبط با مسافرت هستند. Salmonella typhi که در کشورهای در حال توسعه رایج است موجب تب تیفوئید می شود.
-کامپایلوباکتر، باکتری های نسبتا رایجی هستند. Campylobacter jejuni در شیوع بیماری های اخیر وجود داشته است. بیماریهایی که موجب ایجاد مدفوع آبکی و یا خونی می شوند، ممکن است 2 تا 5 روز بعد از عفونت ایجاد شوند و در حدود یک هفته ماندگار باشند؛ آنها اغلب در شیر و پنیر غیرپاستوریزه، مرغ خام یا پخته نشده یا آب آلوده مشاهده می شوند. عوارض ناشی زا عفونت شامل سندرم Guillain-Barré و آرتروز واکنش گر است. تعداد موارد بیماری عموما در بهار و پاییز افزایش می یابد. اغلب، درمان مراقبتی کفایت می کند اما در موارد شدیدتر یا با دوره طولانی تر، آنتی بیوتیک نیاز خواهد شد.
-اشرشیا کولی- E. coli باکتری های رایجی هستند که در دستگاه گوارشی انسانها و حیوانات وجود دارند. بسیاری از انواع این باکتری موجب بروز مشکلات نمی شوند اما برخی دیگر یک ماده سمی با عنوان شیگا (shiga toxin) تولید می کنند که موجب اسهال خونی می شود و عفونت های جدی تر از منابعی مثل گوشت خام یا از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. اینها با عنوان اشرشیا کولی ناشی از مواد سمی شیگا یا STEC شناخته می شوند. یک مورد شدید که در شیوع بیماری های مختلف وجود دارد با عنوان O157:H7 می باشد. افراد جوان و با سن کم و نیز افراد مسن اغلب به شدت تحت تأثیر عوارض عفونت های STEC قرار می گیرند، مثل سندرم اورمیک همولیتیک (HUS).
-مونوسیتوژن های لیستریا- در گوشت های پخته نشده، سبزیجات، میوه ها، پنیرهای نرم، هات داگ و شیر غیرپاستوریزه یافت می شوند. این باکتری ها می توانند به خوبی در دمای یخچال نیز رشد کنند. این بیماری می تواند در افراد دارای سیستم های ایمنی ضعیف جدی تر باشد و می تواند از یک زن باردار به نوزادش منتقل شود و موجب سقط جنین گردد.
-ویبریو- در غذاهای دریایی آلوده مثل صدف های خوراکی خام یافت می شود. Vibrio parahaemolyticus رایج ترین مورد است؛ Vibrio vulnificus در آبهای دریایی گرم وجود دارد و در افراد مبتلا به بیماری کبد یا سیستم های ایمنی ضعیف می تواند کشنده باشد. Vibrio cholerae عامل بیماری وبا می باشد.
-یرسینیا- در گوشت خوک پخته نشده، غذای دریایی یا شیر غیرپاستوریزه یافت می شود؛ این باکتری معمولا در غذای تهیه شده از روده خوک که معمولا در طی روزهای مقدس آماده می شود، وجود دارد و منجر به موارد زیادی از بیماری ها در فصل زمستان می شود. این عفونت مرتبط با آرتروز واکنش گر می باشد. Yersinia enterocolitica رایج ترین گونه است.
-شیگلا- گونه های مختلف این باکتری موجب تولید مواد سمی و بیماری آرتروز و سندرم اورمیک همولیتیک می شوند. Shigella dysenteriae موجب اسهال خونی شدید دیسانتری و تب می شود.

ویروس ها 

-نورو وایروس- رایج ترین علت التهاب دستگاه گوارشی در آمریکا است که موجب بیش از 50 درصد بیماریهای ناشی از غذا است. این وضعیت نیست به مواد ضد عفونت مقاوم بوده و به شدت فراگیر است، بطوریکه از فردی به فرد دیگر از طریق غذا یا آب آلوده یا لمس سطوح آلوده منتقل می شود. این یک علت رایج از بیماری های مسافرت با کشتی، در رستورانها یا جمعیت های محبوس در یک محیط است. بیشتر افراد در 1 تا 3 روز بهبود می یابند اما ریسک از دست دادن آب بدن و بیماری جدی در کودکان، افراد مسن و افراد دارای بیماریهای دیگر وجود دارد. افراد دارای وضعیت شدید از دست دادن آب بدن ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشند، آنتی بیوتیک ها برای درمان استفاده نمی شوند زیرا عامل بیماری یک ویروس است نه باکتری.
-رتا ویروس-- شایع در کودکان؛ این ویروس می تواند کوجب اسهال شدید و از دست دادن آب بدن در این جمعیت و نیز افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف شود.
-هپاتیت A- تعداد این موارد در آمریکا در حال گسترش است اما این عفونت در سایر بخش های جهان نیز رایج است؛ عفونت می تواند ناشی از آب آلوده به فاضلاب، حلزون ها و یا سبزیجات و دیگر غذاهای نپخته باشد. یک واکسن برای پیشگیری از این بیماری موجود است.

انگل ها 

انگل های رایج عامل بیماری های غذایی و آب شامل موارد زیر هستند:
-Toxoplasma gondii- این یک انگل تک سلولی است که می تواند در زمان مصرف غذا یا آب آلوده، بویژه گوشت خوک، بره یا گوزن پخته نشده وارد بدن شود؛ این انگل همچنین از طریق تماس با مدفوع گربه، انتقال از یک زن باردار به نوزاد و در موادر نادر در طی پیوند عضو یا انتقال خون، به افراد منتقل می گردد. بیشتر افراد سالمی که آلوده به عفونت می شوند از وضعیت خود آگاه نیستند و اگر علائمی وجود داشته باشد، اغلب خفیف و شبیه به آنفولانزا خواهد بود. سیستم ایمنی آنها قادر به حفاظت از خود در برابر شدیدترین شکل عفونت است. افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف و نوزادان متولد شده از مادران آلوده به عفونت در طی بارداری یا قبل از آن، در برابر عفونت های جدی آسیب پذیری بیشتری دارند.
-Giardia duodenalis (Giardia intestinalis, Giardia lamblia)- یک علت کاملا رایج بیماری آب، این همچنین می تواند غذا را آلوده کند و از فردی به فرد دیگر منتقل شود؛ یک فرد آلوده به عفونت ممکن است دارای علائم کمتر و یا متناوبی باشد.
-Entamoeba histolytica- انگل موجود در آب یا غذای آلوده؛ این انگل می تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
-Cryptosporidium parvum- که کریپتو نیز نامیده می شود، می توان در غذا یا آب پیدا کرد؛ عفونت ناشی از این انگل می تواند در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، شدید و دائمی باشد.
دیگر انگلهای موجود:
-Cyclospora cayetanensis- یافت شده در غذا یا آب آلوده؛ عامل اسهال آبکی
-Microsporidia، گونه های چندگانه- عفونت ناشی از آب آلوده می تواند موجب اسهال مزمن در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف شود.
-Cystoisospora belli- یافت شده در آب و غذای آلوده؛ بیشترین شیوع در مناطق استوایی
-Trichinella spiralis- موجب آلودگی با کرم گوشت خوک؛ در آمریکا نادر است اما می توان در گوشت خوک پخته نشده مشاهده کرد؛ کیست های انگل می توانند در عضلات نفوذ کنند
-Taenia solium و Taenia saginata- کرم کدو خوک و بره ناشی از گوشت خام یا نپخته، غذا یا آب آلوده

مواد سمی 

منابع دیگر بیماری های ناشی از غذا و آب شامل مواد سمی تولید شده توسط برخی از باکتری ها می باشد:
-Staphylococcus aureus- می تواند یک ماده سمی را تولید کند که موجب علائم حاد تهوع و استفراغ در چند ساعت بعد از مصرف غذای آلوده شود
-Clostridium perfringens- این باکتری ها می توانند گوشت و مرغ خام را آلوده کنند؛ این بیماری مرتبط با غذایی است که پخته نشده، به حد کافی حرارت داده نشده یا بطور مناسب نگهداری نشده باشد. این باکتری های موجب ایجاد هاگ هایی می شوند که در درمای بالا مقاوم اند، بنابراین زمانی که غذای پخته شده حرارت خود را از دست می دهد، این باکتری ها شروع به رشد می کنند. این باکتری ها یک ماده سمی تولید می کنند که موجب بروز عفونت حاد با علائم درد روده ها و اسهال (عدم وجود تب یا استفراغ) می شود که معمولا در طی 8 تا 12 ساعت بروز می کند و تا 24 ساعت ماندگار است. همانند علل دیگر بیماری های غذایی و آب، این عفونت می تواند در افرادی که بیشترین آسیب پذیری را دارند، خطرناک باشد.
-Clostridium botulinum- ناشی از غذای آلوده، ماده سمی می تواند موجب فلج حرکتی شده و کشنده باشد. این بیماری را می توان در غذای خانگی با اسید پایین مشاهده کرد؛ این ماده سمی در حرارت بالا از بین می رود.

باکتری ها و ویروس ها موجب بیماری های حاد می شوند در حالیکه انگل ها بیشتر احتمال بیماری های مزمن و یا متناوبی را خواهند داشت. هر نوع بیماری دارای دوره نهفتگی مخصوص به خود است که از چند ساعت تا چند روز از مصرف غذا یا آب آلوده بروز کرده و مدت بیماری از چند روز تا چند هفته است.
نشانه ها و علائم رایج شامل موارد زیر است:
-درد شکمی
-تهوع
-استفراغ
-اسهال که ممکن است آبکی، دائمی، متناوب و در برخی شرایط خونی باشد
-از دست دادن آب بدن
علائم و نشانه های دیگر می تواند شامل موارد زیر باشد:
-تب
-کاهش وزن
-سردرد
-مشکلات گوارشی
-ضعف عضلانی؛ برخی از مواد سمی ممکن است موجب فلج عضلانی شود
-دو بینی
در برخی از موارد جدی، بیماری پیش رونده می تواند شامل موارد زیر شود:
-مسمومیت عفونی
-درد مفصل، علائم آرتروز واکنش گر
-سندرم اورمیک همولیتیک (HUS، نارسایی کلیه)
برخی از موارد بیماری های ناشی از غذا و آب می تواند کشنده باشد.

بررسی های آزمایشگاهی

تشخیص یک بیماری ناشی از غذا یا آب را می توان در ابتدا از نظر بالینی و با مستند سازی علائم و نشانه های یک فرد، شدت و مدت زمان بیماری، نوع غذا یا آب مصرف شده قبل از بروز علائم و مقصد مسافرت فرد، انجام داد.
بسیاری از بیماری های آب و غذا ناشی از باکتری ها و ویروس ها محدود هستند. به این دلیل، آزمایش را نمی توان انجام داد مگر اینکه علائم در شرایط زیر بروز کنند:
-شدید باشند و یا بیش از چند روز دوام داشته باشند
-بخشی از یک شیوع بیماری باشند
-بدلیل یک انگل رخ دهند
-ناشی از یک وضعیت متفاوت با علائم مشابه باشند
آزمایش را می توان بر روی افراد بیمار برای تشخیص یک بیماری و گاها برای نظارت بر اثرگذاری درمان انجام داد.
بررسی های آزمایشگاهی بر روی نمونه های غذا یا آب که مشکوک به عامل بیماری باشند را می توان برای کمک به تشخیص منبع آلودگی، بویژه در زمان شیوع گسترده بیماری، انجام داد. در این موارد، آزمایش هر دو مورد فرد بیمار و غذا و آب را میتوان در سطح سلامت عمومی ایالتی، ملی یا بین المللی انجام داد تا نوع میکروبهای عامل بیماری مشخص شده، بر موقعیت آنها نظارت شود و شیوع بیماری مدیریت و حفاظت گردد.
آزمایشات اولیه برای یک فرد مشکوک به ابتلا به بیماری غذا یا آب با بررسی مدفوع انجام می شود. این می تواند شامل یک یا چند مورد زیر باشد:
-کشت مدفوع- شناسایی باکتری های مختلف موجود
-O&P (تخم و انگل)- برای شناسایی و تشخیص انگل ها
-آزمایشات آنتی ژن مدفوع- آزمایشات منفرد که می توانند اشرشیای کلای مولد ماده سمی شیگا (STEC)، Giardia, Cryptosporidium یا Entamoeba histolytica را شناسایی کند
-گلبول های سفید مدفوع- وجود گلبول های سفید در مدفوع می تواند نشانگر عفونت شدید ناشی از باکتری ها یا برخی انگل ها باشد
-آزمایشات لکه های خاص را می توان برای تشخیص انواع انگل های خاص در یک نمونه مدفوع درخواست داد.
-پنل پاتوژن های GI- این پنل به طور همزمان، وجود چند میکروب عامل بیماری را در یک نمونه مدفوع بررسی می کند
-آزمایشات مولکولی (reverse transcriptase polymerase chain reaction, RT-PCR)- گاها برای تشخیص میکروب های خاص مثل نورو وایروس انجام می شود
-آزمایش آنتی ژن روتاویروس- گاها برای شناسایی روتاویروس
آزمایشات دیگر را می توان در ارتباط با آزمایش مدفوع یا بعد از آن انجام داد. برخی از آنها شامل موارد زیر است:
-سنجش تعداد سلول های خونی (CBC)- گاها برای بررسی افزایش گلبول های سفید بعنوان علامت یک عفونت باکتریایی درخواست می شود
-کشت خون- گاها برای شناسایی عفونت های باکتریایی که وارد خون شده اند، درخواست می شود (عفونت خونی)
-آزمایش آنتی بادی بر روی نمونه خونی برای بررسی باکتری های خاص یا هپاتیت A؛ گاها برای کمک به تشخیص بیماری درخواست می شوند
علاوه بر موارد مذکور، محیط حاوی مواد غذایی خاص ممکن است برای کشت و تکنیک های خاص جهت تشخیص و تعیین برخی از میکروبها نیاز باشد. پزشک باید قرارگیری در معرض میکروبها را شناسایی کند و آزمایشات تخصصی را درخواست نماید.

بررسی های آزمایشگاهی سلامت عمومی

پزشکان و آزمایشگاههای بالینی موارد مشکوک از بیماری غذایی را به آژانس های منطقه ای یا ایالتی سلامت عمومی گزارش می کنند و تحقیقات برای تشخیص منابع احتمالی بیماری ها انجام می شود. نمونه های مدفوع افراد بیمار و یا نمونه میکروب های عامل بیماری ها معمولا به آزمایشگاههای سلامت عمومی فرستاده می شوند تا آزمایشات خاص انجام شود. اگر باکتری مشکوک به عامل بیماری باشد، این آزمایشگاهها می توانند آزمایشات مولکولی انجام دهند که اثر DNA (الگوی pulsed field gel electrophoresis) پاتوژن موجود را مشخص می کند.
این اطلاعات وارد PulseNet می شود که مرکز اطلاعاتی آژانس های سلامت عمومی منطقه ای و ایالتی، آزمایشگاههای امنیت غذایی فدرال و مراکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) برای بررسی بیماری ها می باشد. این کار موجب می شود تا مقایسه سریعی با اثرات DNA برای تعیین ارتباط گروههای بیماری انجام شود. PulseNet همچنین دارای واحد بین المللی است که موجب می شود بیماریهای برون مرزی نیز ردیابی شوند و این فعالیت مهم با توجه به جهانی شدن تامین مواد غذایی است.

بسیاری از بیماری های باکتریایی و ویروسی آب و غذاها محدود بوده و صرفا نیاز به درمان مراقبتی دارند که شامل جایگزینی مایعات و استراحت است. داروهای ضداسهال فاقد نسخه معمولا توصیه نمی شوند زیرا آنها طول مدت علائم را افزایش می دهند. بهداشت کامل دارای اهمیت است تا آلودگی کنترل شود.
در شرایطی که شامل علائم شدید و از دست دادن آب باشد، مایعات زیرجلدی و بستری شدن ممکن است نیاز شود. در برخی موارد، یک ریسک وجود دارد که عفونت ممکن است به خون و اندام های دیگر بدن گسترش یابد. اگر بیماری ناشی از باکتری ها باشد، درمان با آنتی بیوتیک ها ضرورت دارد. نوزادان، کودکان، افراد مسن و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف مثل افراد مبتلا به HIV یا ایدز یا گیرندگان عضو در معرض بیشترین خطر بیماری های جدی هستند.
عفونت های انگلی مستلزم درمان دارویی است.

پیشگیری

اقدامات مختلفی وجود دارد که می توان برای پیشگیری از بیماری های ناشی از غذا و آب در سطح فردی انجام داد. برخی از این اقدامات شامل موارد زیر است:
-مراقبت در راستای حفاظت از منابع آلودگی و آلودگی های پیش رونده مثل گوشت، مرغ یا غذای دریایی خام در خانه و در طی آماده سازی غذا
-شستن دست ها بطور کامل با صابون و آب قبل از آماده کردن غذا یا خوردن، بعد از استفاده از سرویس بهداشت، مراقبت از افراد مبتلا به اسهال یا لمس یا نگهداری از حیوانات (زمانیکه آب در دسترس نباشد، مواد الکلی با الکل حداقل 60 درصد جایگزین قابل قبولی برای شست و شو است)
-پختن غذاها با دمای حرارتی مطمئن
-ذخیره غذاها در دمای مناسب و در زمان مناسب برای ذخیره سازی
-عدم مصرف آب های غیرسالم یا شیر یا آبمیوه های غیرپاستوریزه
-آگاهی از مخاطرات غذا و نوشیدنی ها در حین مسافرت
-دقت کافی نسبت به افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف که دارای بیماری خاصی بوده یا باردار هستند
برای جزئیات بیشتر، به وب سایت FoodSafety.gov: Keep Food Safe, Check Your Steps وزارت غذا و دارو مراجعه کنید.
در سطوح دولتی و سلامت عمومی، برخی از اقدامات پیشگیرنده شامل موارد زیر است:
-حفاظت از آب های نوشیدنی، کشاورزی و آبهای محیط های تفریحی
-نظارت بر مصرف غذا و تضمین رویه های سلامت عمومی
-تضمین دقت و نظارت زمان بندی شده، پاسخ و حمایت در برابر شیوع بیماری های منطقه ای و نیز ایالتهای مختلف در مورد بیماری های ناشی از غذا
واکسن هایی نیز برای پیشگیری از برخی علل برخی بیماری های غذا و آب وجود دارد. برخی از مثالها شامل عفونت روتاویروس و عفونت هپاتیت A است. واکسن های روتاویروس و هپاتیت A را می توان بطور منظم برای کودکان درنظر گرفت و واکسیناسیون هپاتیت A را می توان برای برخی از افراد بالغ که به کشورهای دیگر مسافرت می کنند، توصیه کرد.