برای تشخیص اینکه آیا شما حامل باکتری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم در برابر متیسیلین (MRSA) هستید و می توانید آن را به افراد دیگر منتقل نمایید.
MRSA Screening
زمانیکه هیچگونه نشانه یا علائمی از یک عفونت فعال نداشته باشید، اما پزشک در پی تشخیص این مسئله باشد که آیا شما حامل MRSA هستید (مثل زمانی که بستری شده اید.)
نمونه گیری از بینی؛ گاها نمونه گیری از ناحیه عفونت جراحات یا آسیب های پوستی
نیاز نیست
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
غربالگری استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین (MRSA) صرفا در مورد وجود MRSA و نه میکروبهای دیگر انجام می شود. این آزمایش عمدتا برای تشخیص وجود MRSA در شخص مستعد انجام می شود تا در جهت از بین بردن MRSA درمان شوند و از شیوع آن به دیگران پیشگیری شود.
اغلب، این آزمایش برای غربالگری MRSA در بیماران بیمارستان و بویژه بیماران بخش ICU استفاده می شود. در سطح اجتماع؛ غربالگری MRSA را می توان برای کمک به تشخیص منبع شیوع بیماری استفاده کرد. در سطح ملی، آزمایشات مختلف می تواند به متخصصین بالینی و محققین در مورد مشخصات ژنتیکی زنجیره MRSA که در اجتماع یا محیطهای بهداشتی وجود دارند، اطلاعاتی را ارائه نماید.
آزمایشات غربالگری MRSA شامل موارد زیر است:
-کشت باکتری- یک نمونه از منفاذ بینی یک شخص فاقد علائم و نشانه های بیماری جمع آوری شده و کشت داده می شود (قرار دادن در محیط کشت دارای مواد مغذی و سپس بررسی رشد باکتری های MRSA). نمونه آزمایش را می توان از ناحیه جراحت یا آسیب پوستی شخصی که قبلا تحت درمان عفونت MRSA و بطور مشابه تحت کشت باکتری قرار گرفته است. محیط کشت غربالگری وجود یا عدم وجود MRSA را تشخیص داده و نتیجه آن اغلب یک تا دو روز طول می کشد.
-ازمایشات مولکولی برای غربالگری MRSA می تواند نمونه آزمایشی را در طی چند ساعت تشخیص دهد و موجب اقدامات درمانی فوری شود. همان انواع نمونه ها در یک آزمایش مولکولی مورد استفاده قرار می گیرند اما نمونه با نشانگرهای ژنتیکی و برای تشخیص ژن S.aureus و mecA تحلیل و بررسی می شود که این ژنها موجب ایجاد مقاومت در برابر متیسیلین، اکساسیلین، نافسیلین، دیکلوکساسیلین و دیگر آنتی بیوتیک های مشابه شده اند. غربالگری مولکولی MRSA در حال توسعه می باشد.
برخی از بیمارستانها دارای اقدامات تایید شده برای کنترل شیوع MRSA از طریق غربالگری بیمارانی هست که حس می کنند در معرض خطر باکتریهای مقاوم (حامل) یا در شرایط محیطی بیمارستانهای آلوده به باکتری قرار دارند. وقتی که شیوع MRSA تحت بررسی باشد، غربالگری کارمندان محیط بهداشتی، اعضای خانواده و ارتباطات نزدیک بایستی برای تشخیص منبع عفونت و طراحی برنامه مرتبط انجام شود. در برخی محیط ها مثل آسایشگاهها، تعداد زیادی از افراد را میتوان برای ارزیابی شیوع باکتری در یک جمعیت خاص مورد تحقیق و بررسی قرار داد. -
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
آزمایش غربالگری MRSA را زمانی می توان درخواست داد که پزشک، بیمارستان یا مرکز بهداشتی نیاز به ارزیابی احتمال وجود باکتری های MRSA در یک فرد، اعضای خانواده آنها و یا گروهی از مردم در یک اجتماع بعنوان منبع عفونت MRSA وجود داشته باشد.
جمعیت های خاصی که دارای ارتباطات فیزیکی هستند مثل یک گروه ورزشی، ساکنین یک آسایشگاه یا کارمندان حوزه بهداشت را می توان به موجب وضعیت حامل MRSA و در زمانی که شیوع MRSA مورد تردید باشد، مورد آزمایش قرار داد.
گاها، یک شخصی که برای MRSA تحت درمان قرار گرفته را می توان برای تشخیص وجود باکتری MRSA مورد بررسی قرار داد. -
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟اگر هر دوی آزمایشات مولکولی و کشت باکتری برای MRSA مثبت باشند، در این وضعیت باکتری ها در محل آزمایش شده (یعنی منفذ بینی یا ناحیه جراحت) وجود دارند.
اگر غربالگری نمونه گرفته شده از بینی یا ناحیه جراحت منفی باشد، در این حالت باکتری های MRSA یا به تعداد خیلی اندک وجود دارند یا اینکه این باکتری ها وجود ندارند. -
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
آزمایشات دیگر را می توان بر روی باکتری های MRSA و در زمانی که در محیط کشت قرار گرفته اند، انجام داد. این آزمایشات تحقیقی می توانند نوع و مشخصه باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس را تعیین کنند. با اینکه تعیین نوع باکتری ار نمیتوان برای تشخیص درمان بیمار استفاده کرد، اما اطلاعاتی را در مورد ردیابی الگوی بیماری ارائه می نماید و مواد سمی و دیگر عوامل مضر موجود در باکتری را مشخص می سازد.
-
آیا ممکن است بیش از یکبار مبتلا به MRSA شوم؟
بله، درمان موفقیت آمیز برای بیماری MRSA به معنی پیشگیری از ابتلای مجدد به آن نیست.
-
ایا ممکن است مبتلا به MRSA شوم اما از آن بی خبر باشم؟
-
چگونه می توانم خود را در برابر عفونت MRSA محافظت نمایم؟شما باید دستهای خود را بطور کامل بشویید و همیشه محل جراحات را تمیز نگه دارید و این محل را با نوار زخم ببندید.
از استعمال وسایل مشترک مثل حوله، صابون، ماشین ریش تراش یا وسایل ورزشی پرهیز کنید و لباسهای ورزشی را بعد از هر بار ورزش بشویید.