تومورمارکرها، اغلب پروتئین، موادی هستند که توسط خود بافت سرطانی یا گاهی توسط بدن در پاسخ به رشد سرطان، تولید می شوند. بعلت اینکه برخی از این مواد را میتوان در نمونه های بدن مانند خون، ادرار و بافت تشخیص داد، این مارکرها ممکن است همراه با سایر تست ها و روش ها برای کمک به شناسایی و تشخیص برخی از انواع سرطان، پیش بینی و نظارت بر پاسخ یک فرد به درمان های خاص و تشخیص عود بیماری، مورد استفاده قرار گیرند.
بتازگی، داده ها درباره اجزاء تشکیل دهنده یک تومور مارکر، گسترش یافته اند. انواع جدیدی از آزمایشات طراحی شده اند که به دنبال تغییرات در ماده ژنتیکی (DNA، RNA) بجای پروتئین ها، در نمونه های بیمار هستند. نشان داده شده که تغییرات ژنتیکی، مرتبط با سرطان های خاصی بوده و میتوانند بعنوان تومورماکرها برای کمک به تعیین پیش آگاهی، هدایت درمان های هدفدار و یا تشخیص زودرس سرطان ها، مورد استفاده قرار گیرند. بعلاوه، پیشرفت در تکنولوژی، منتهی به آزمایشاتی گردیده است که میتواند مارکرهای ژنتیکی متعدد یا پنل های مارکرها را به صورت همزمان ارزیابی کرده و اطلاعات گسترده تری را درباره ویژگی های یک تومور، فراهم آورند. نمونه هایی از اینها همراه با تومور مارکرهای سنتی تر، در جدول گنجانده شده در این مقاله آورده شده اند.
در حالیکه، در کل تعداد کمی از تومور مارکرها در دسترس بوده و مشخص شده که از نظر بالینی دارای کاربرد باشند، سایرین موجود بوده اما به صورت مکرر درخواست نمی شوند زیرا مشخص شده اند که حساسیت و یا اختصاصیت کمتری دارند. هنوز بقیه فقط در زمینه های تحقیقاتی مورد استفاده قرار گرفته و در آزمون های بالینی مورد ارزیابی قرار می گیرند. با ادامه تحقیقات و پیشرفت این حوزه، احتمالاً تومورمارکرهای بیشتری با سودمندی بیشتر در سال های آینده وارد بازار خواهند شد که در نهایت جایگزین آنهایی می شوند که کاربرد کمتری دارند.
محدودیت ها
در حالیکه آزمایشات تومور مارکر میتوانند اطلاعات بسیار مفیدی را فراهم کنند، دارای محدودیت هایی نیز می باشند:
- بسیاری از تومورمارکرها ممکن است در افرادی که بیماری هایی غیر از سرطان دارند نیز افزایش یابند.
- برخی از تومور مارکرها اختصاصی یک نوع خاص از سرطان هستند در حالیکه سایرین در انواع مختلفی از سرطان ها دیده می شوند
- همه افراد با یک نوع خاصی از سرطان، دارای افزایش در همان تومور مارکر مربوطه نخواهند بود
- همه سرطان ها دارای یک تومور مارکر قابل تشخیص مرتبط با خود نیستند..
در نهایت، تومورمارکرها، بتنهایی تشخیص دهنده برای سرطان نیستند؛ برای برخی از انواع سرطان، آنها اطلاعات بیشتری را فراهم کرده که میتوانند همراه با سابقه پزشکی یک فرد و آزمایشات چکآپ بعلاوه سایر تست های آزمایشگاهی و یا تصویربرداری، در نظر گرفته شوند.
تومورمارکرها چگونه استفاده می شوند؟
تومورمارکرها ممکن است که برای انواعی از اهداف مورد استفاده قرار گیرند. هرچند، آنها معمولاً به صورت تنها مورد استفاده قرار نمی گیرند. بسته به نوع سرطان، اینها ممکن است که بعنوان مثال بهمراه یک بیوپسی بافتی یا مغزاستخوان یا اسمیر خونی و با سایر تومور مارکرها استفاده شوند. اینها قطعی نیستند اما اطلاعات بیشتری را فراهم کرده که میتوانند برای کمک به موارد زیر مورد استفاده قرار گیرند:.
- غربالگری. بعلت اینکه اغلب تومور مارکرها به اندازه کافی حساس و اختصاصی نیستند، این آزمایشات برای غربالگری جمعیت، زیاد مناسب نیستند؛ اگرچه، تعدادی از آنها ممکن است برای غربالگری افرادی مورد استفاده قرار گیرند که در معرض خطر بالایی می باشند زیرا دارای سابقه خانوادگی قوی یا ریسک فاکتورهای اختصاصی برای یک سرطان خاص می باشند.
- تشخیص. در فردی که دارای علامت است، تومورمارکرها ممکن است برای کمک به تشخیص وجود سرطان و کمک به متمایز کردن آن از سایر بیماری ها با علائم مشابه، به کار گرفته شوند.
- مرحله. در فردی که مبتلا به سرطان است، افزایش تومورمارکرها میتواند برای کمک به تعیین اینکه آیا سرطان به سایر بافت ها یا اعضا انتشار یافته (متاستاز) و به چه میزان، مورد استفاده قرار گیرد.
- تصمیم گیری برای پیش آگاهی. برخی از تومورمارکرها میتوانند برای کمک به تخمین میزان تهاجمی بودن یک نوع سرطان بکار روند.
- هدایت انتخاب شیوه درمان. تعدادی از تومورمارکرها اطلاعاتی را درباره اینکه کدام درمان ها ممکن است برای سرطان یک فرد مؤثر باشند، فراهم میکنند. این حوزه رو به رشدی در تحقیقات است. برای کسب اطلاعات بیشتر، مقاله تست های ژنتیک برای درمان هدفدار سرطان را ببینید.
- نظارت بر موفقیت درمان و تشخیص عود مجدد. تومورمارکرها میتوانند برای نظارت بر تأثیر درمان، بویژه در سرطان های پیشرفته مورد استفاده قرار گیرند. اگر سطح مارکر افت پیدا کند، درمان اثر کرده است؛ اگر بالا بماند، تغییراتی لازم است. (هرچند، اطلاعات باید با احتیاط استفاده شوند، زیرا سایر شرایط ممکن است گاهی باعث شوند تا تومورمارکرها، افزایش یا کاهش یابند.) یکی از مهمترین کاربردهای تومورمارکرها علاوه بر هدایت درمان، نظارت بر عود سرطان می باشد. اگر تومور مارکر پیش از درمان افزایش یابد، و پس از درمان پائین بیاید و سپس در طول زمان افزایش پیدا کند، پس این احتمال وجود دارد که سرطان در حال بازگشت است. (اگر پس از جراحی، بالا باقی بمانند، احتمال بر این است که سرطان کاملاً رفع نشده است.)
مثال هایی از تومورمارکرهایی که در هر کدام از این روش ها بکار می روند، در جدول زیر ارائه شده اند.