ریسک فاکتورهای بسیاری برای حمله قلبی وجود دارند. اینها شامل:

• فشار خون بالا
• کلسترول خون بالا
• دیابت
• اضافه وزن یا چاقی
• عدم فعالیت فیزیکی منظم
• سیگار کشیدن
• سن (ریسک با سن افزایش پیدا می کند)
• سابقه خانوادگی حمله قلبی زودرس
• مصرف مواد مخدر
• استرس
• پره اکلمپسی (مرتبط با فشار خون بالا هنگام بارداری)
• بیماری های خودایمن مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید

در صورت بروز حمله قلبی یا سایر سندرم های کرونری حاد (ACS)، فرد ممکن است درد ناگهانی سینه را تجربه کند که اغلب تا فک، بازو یا شانه ها کشیده و معمولاً با استراحت تخفیف پیدا نمی کند. این درد ممکن است برای اولین بار رخداده یا تشدید یک درد مجدد باشد.

در فردی که بعلت عدم تأمین کافی خون از طریق سرخرگ های تنگ دارای دوره هایی از درد سینه بوده است (آنژین ناپایدار)، این نشانه ها در مقایسه با زمانی که فرد درد سینه بعلت فعالیت بدنی یا تمرینات ورزشی تجربه کرده است (آنژین پایدار)،  ممکن است شدیدتر باشند.

توجه داشته باشید که همه، درد سینه را تجربه نمی کنند و احتمال ایجاد علائم و نشانه های نامتعارف در زنان بیشتر از مردان می باشد. در زنان نشانه ها نسبت به مردان کمتر چشمگیر بوده و احتمال دارد که به اشتباه بر اثر عامل دیگری تفسیر شوند. برخی حمله های قلبی به صورت ناگهانی بوده در حالیکه سایر حمله های قلبی به آرامی آغاز می شوند. درد و سایر نشانه ها ممکن است شدت و ضعف داشته باشند.

علائم و نشانه ها ممکن است شامل:

• درد، ناراحتی و یا فشار بر سینه (بسیار شایع)
• تپش و ضربان تند قلب
• تهوع و استفراغ و درد معده
• عرق کردن
• نفس نفس زدن ناگهانی
• مشکل در تنفس
• احساس گیجی و حواس پرتی
• تغییر فشار خون
• خستگی مفرط
• درد در سایر قسمت های بدن مانند پشت، یک یا هر دو بازو، فک یا گردن

در برخی از موارد، تعدادی از این نشانه ها ممکن است بدون درد سینه رخ دهند (بویژه در افراد سالخورده و کسانی که دیابت دارند).

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره علائم هشدار دهنده و تفاوت بین علائم زنان و مردان، پیوندهای تحت مطالب مرتبط، در جای دیگری در وب را بازدید نمائید. اگر فردی دارای یک یا چند از این نشانه ها باشد، نباید آنها را نادیده گرفته و باید با شماره 911 یا اورژانس محلی تماس بگیرد. اگر کمک پزشکی سریعاً دریافت نشود، آسیب غیرقابل بازگشت به عضله قلب ممکن است رخ دهد.

هنگامی که یک فرد دارای نشانه های سندرم کرونری حاد (ACS) به اورژانس مراجعه می کند، معمولاً مشخص نیست که آیا فرد دچار حمله قلبی یا آنژین ناپایدار شده است یا درد سینه به دلیل دیگری است. تعدادی آزمایشات برای کمک به ارزیابی اینکه آیا حمله قلبی (AMI) رخ داده است یا نه، در دسترس هستند. 

تست های آزمایشگاهی

برای مشخص کردن اینکه آیا حمله قلبی رخ داده است، معمولاً آزمایشات خونی لازم می باشند. بیومارکرهای قلبی، پروتئین هایی که هنگام آسیب به سلول های عضله آزاد می شوند، اغلب برای کمک به تمایز ACS از حمله قلبی درخواست داده می شوند. اینها شامل:

• تروپونین - متداولترین و اختصاصی ترین مارکر قلبی که درخواست می گردد. سطوح تروپونین در اولین ساعات آسیب قلبی بالا رفته و تا دو هفته بالا باقی می مانند. آزمایشات تروپونین معمولاً در ابتدا در بخش اورژانس زمانی که فرد با نشانه های سندرم کرونری حاد مراجعه می کند و سپس چندین مرتبه طی چند ساعت آینده برای بررسی تغییرات غلظت درخواست داده می شوند. اگر سطوح نرمال باشند، پس احتمال بسیار کمتری وجود دارد که نشانه ها و درد سینه بعلت آسیب عضله قلب باشند و بیشتر امکان دارد که درد بعلت آنژین ثابت باشد. افزایش و یا کاهش در مجموعه نتایج نشان دهنده حمله قلبی می باشد.
• یک تست با عنوان تروپونین با حساسیت بالا، همان پروتئین که آزمایش استاندارد شناسایی می کند را در سطوح بسیار کمتر تشخیص می دهد. بعلت اینکه این شکل تست، حساستر می باشد، سریعتر مثبت شده و ممکن است در تشخیص آسیب قلبی و سندرم کرونری حاد، زودتر از آزمایش استاندارد کمک کند. این آزمایش تروپونین با حساسیت بالا (hs) ممکن است در افراد مبتلا به آنژین ثابت و حتی در افراد بدون نشانه نیز مثبت باشد. هنگامی که این مارکر در این افراد افزایش پیدا می کند، نشاندهنده افزایش ریسک پدیده های قلبی مانند حمله قلبی، در آینده است. در حال حاضر این آزمایش در آمریکا تأئید شده نیست اما تحقیقات در جریان بوده و ممکن است در آینده نزدیکی در دسترس قرار بگیرد. این تست در اروپا، کانادا و دیگر کشورها نیز به صورت روتین بعنوان یک بیومارکر قلبی مورد استفاده قرار می گیرد.
• CK-MB - یک شکل خاص از آنزیم کراتین کیناز که بیشتر در عضله قلب پیدا شده و زمانی که آسیب به سلول های عضله قلب وارد می شود، افزایش پیدا می کند. این آزمایش هم اکنون با وجود تست تروپونین، کمتر متداول است.

سایر آزمایشاتی که ممکن است انجام شوند شامل موارد زیر هستند:

• میوگلوبین - پروتئینی که هنگام آسیب عضله قلب یا سایر عضلات اسکلتی در خون ترشح میشود؛ این آزمایش هم اکنون کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
• BNP یا NT-proBNP - بعنوان واکنش طبیعی به نارسایی قلبی توسط بدن ترشح می شود؛ افزایش سطوح BNP، نشاندهنده افزایش خطر مشکلات قلبی در افراد مبتلا به سندرم کرونری حاد می باشد، در حالیکه برای بیماری قلبی تشخیصی نیست.

سایر تست های غربالگری عمومی برای کمک به ارزیابی اندام های اصلی بدن، تعادل الکترولیت، قند خون و سلول های قرمز و سفید خون نیز ممکن است درخواست شوند. این آزمایشات برای مشخص کردن هر گونه افزایش، کمبود یا نقص عملکرد که ممکن است نشانه های فرد را ایجاد کرده یا آنها را تشدید کنند، انجام می شوند. اینها شامل موارد زیر هستند:

• پنل جامع متابولیک - مجموعه ای از 14 تست معمول که بعنوان یک ابزار غربالگری برای سنجش وضعیت حاضر کلیه ها، کبد، تعادل الکترولیت و اسید و باز، قند خون و پروتئین های خون فرد مورد استفاده قرار می گیرند.
• شمارش کامل خون - آزمایشی که برای غربالگری انواعی از اختلالات که می توانند بر سلول های خونی تأثیر بگذارند، مانند کم خونی و عفونت مورد استفاده قرار می گیرد.

آزمون های غیر آزمایشگاهی

A range of non-laboratory evaluations and tests may be used to assess chest pain and other symptoms. These include:

طیفی از بررسی ها و تست های غیر آزمایشگاهی ممکن است برای سنجش درد سینه و سایر نشانه ها مورد استفاده قرار گیرند. اینها شامل موارد زیر هستند:

• سابقه پزشکی، از قبیل ارزیابی عوامل خطر مانند سن، بیماری سرخرگ های کرونری (CAD)، دیابت و سیگار کشیدن
• معاینه فیزیکی
• الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG) - آزمایشی که فعالیت الکتریکی و ریتم قلب را بررسی می کند؛ تشخیص حمله قلبی ممکن است بر اساس تغییرات مشاهده شده در الکتروکاردیوگرام و انواعی از آزمایشات خونی انجام شود. طی چند دقیقه پس از مراجعه فرد مبتلا به ACS به اورژانس، یک ECG انجام می گیرد. این تست، ریتم قلب را ارزیابی کرده و میتواند برای شناسایی تغییراتی که اثبات کننده وقوع یک حمله قلبی شدید هستند، مورد استفاده قرار گیرد. در بیشتر موارد، ECG فقط تأئید می کند که قلب خون کافی دریافت نکرده یا تغییراتی غیر اختصاصی داشته که وقوع یک حمله قلبی را تأئید نمی کنند.
• نظارت پیوسته ECG - مونیتور یا نمایشگری به فرد متصل می شود که ریتم قلب را در طول یک دوره زمانی ارزیابی می کند.

مبنی بر یافته های این آزمایشات، اعمال دیگری نیز ممکن است لازم باشند، از قبیل:

• تست ورزش
• اشعه ایکس از سینه
• تصویر برداری ایزوتوپ پرتوزا - یک ترکیب رادیواکتیو برای سنجش جریان خون و بررسی تصاویر عروق خونی تنگ شده اطراف قلب به داخل خون تزریق می شود.
• الکتروکاردیوگرافی - سونوگرافی از قلب
• سونداژ قلبی - در این عمل، یک لوله انعطاف پذیر نازک درون یک سرخرگ پا وارد شده و به سمت بالا تا سرخرگ های کرونری برای سنجش جریان و فشار خون قلب و وضعیت سرخرگ های قلب، هدایت می شود.
• آنژیوگرافی کرونری - اشعه ایکس از سرخرگ ها با استفاده از یک رنگ پرتو نارسان (Radiopaque) برای کمک به تشخیص CAD؛ این عمل هنگام سونداژ قلب انجام می گیرد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره، مؤسسه ملی قلب، ریه و خون: چگونه حمله قلبی تشخیص داده می شود؟ را ببینید.

برای به حداقل رساندن آسیب قلبی و رسیدگی به انسداد، بیماری های قلبی باید سریعاً درمان شوند. این ممکن است شامل استفاده از داروها و هم اعمال جراحی باشد. برای تخفیف نشانه های حاد مرتبط با حمله های قلبی و سندرم کرونری حاد، درمان نیز ارائه می شود. بمحض برطرف شدن حمله یا دوره های بیماری قلبی اولیه، برای کمک به کاهش خطر عود، سایر درمان ها و تغییرات سبک زندگی مکرراً تجویز می گردند.

همانند با تمام بیماری های قلبی، کتترل فشار خون (کاهش پرفشاری خون)، اولین ملاحظه می باشد. داروهایی از قبیل دیگوکسین که به افزایش انقبضات قلبی کمک می کنند و داروهای ضد آریتمی (بی نظمی ضربان قلب)، از قبیل پروکاینامید که به هماهنگ کردن انقباضات کمک می کنند نیز ممکن است بسته به چگونگی واکنش قلب، مورد استفاده واقع شوند. سایر داروهایی که نیز ممکن است تجویز شوند، شامل بتا بلاکرها، باردارنده های ACE، داروهای ضدانعقادی، داروهای ضدپلاکت و داروهایی هستند که لخته های خونی را حل کرده یا خرد می کنند (داروهای ترومبوزی). برای آنژین ناپایدار، آسپیرین بچه ها بعنوان درمان خط اول در نظر گرفته می شود. گاهی اوقات اعمال پزشکی مانند آنژیوپلاستی یا عمل جراحی بای پس سرخرگ کرونر لازم می گردند. همچنین ممکن است پزشک شما تغییرات در رژیم غذایی یا ورزش مناسب برای وضعیت شما را تجویز نماید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر، از مؤسسه ملی قلب، ریه و خون: چگونه حمله قلبی درمان می شود؟ بازدید نمائید.