Mononucleosis (Mono) Test
وقتی فردی بویژه در سنین نوجوانی دارای علائم منونوکلئوزیس شامل تب،گلودرد، غدد متورم و خستگی می باشد.
نمونه خون که یا از نوک انگشتان شما یا از ورید بازو به دست می آید
هیچ گونه آمادگی لازم ندارد.
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
آزمایش منونوکلئوزیس برای کمک به مشخص کردن اینکه آیا فرد دارای علائم مبتلا به منونوکلئوزیس عفونی (مونو) است، بکار می رود. این برای شناسایی پروتئین هایی در خون با عنوان آنتی بادی های هتروفیل بکار می رود که توسط سیستم ایمنی در پاسخ به یک عفونت با ویروس اپشتن بار (EBV)، معمولترین علت مونو تولید می شوند، مورد استفاده قرار میگیرد. (برای اطلاعات بیشتر درباره مونو، بخش هدف از انجام این آزمایش چیست؟" را ببینید.)
یک آزمایش مونو معمولاً همراه با یک تست شمارش کامل سلول های خون (CBC) درخواست می شود. این آزمایش به منظور دانستن اینکه آیا تعداد سلول های سفید خون (WBC) افزایش یافته اند و اینکه آیا تعداد چشمگیری از لمفوسیت های واکنش پذیر موجود است، استفاده می شود. مونو با حضور سلول های سفید غیرعادی خون، تشخیص داده می شود.
اگر نتیجه تست مونو در ابتدا منفی بوده اما پزشک هنوز مشکوک به مونو باشد، احتمالاً یک آزمایش مجدد، یک هفته یا دیرتر برای مشخص کردن اینکه آیا آنتی بادی های هتروفیل ایجاد شده اند یا خیر، انجام می شود. اگر نتیجه آزمایش مونو مکرراً منفی باشد، یک آزمایش اختصاصی برای آنتی بادی های EBV احتمالاً برای کمک به تأئید یا رد وجود عفونت با EBV صورت گیرد. یک تست استرپ نیز شاید همراه با آزمایش منو توصیه شود به جهت تعیین اینکه آیا گلودرد فرد بعلت گلودرد میکروبی (عفونت با گروه A استرپتوکوک) بجای منونوکلئوزیس بوده یا به آن اضافه شده است.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
آزمایش مونو عمدتاً زمانی درخواست می شود که فرد، بویژه نوجوان یا بزرگسال جوان، دارای علائمی باشد که پزشک مشکوک به منونوکلئوزیس عفونی شود. گاهی اوقات ممکن است علائم با سرماخوردگی یا آنفلوآنزا اشتباه شوند. برخی از شایعترین علائم و نشانه های مونو عبارتند از:
- تب
- سردرد
- گلودرد
- غدد متورم در گردن یا زیربغل
- ضعف یا خستگی شدید
برخی از افراد ممکن است علائم و نشانه های بیشتری تجربه کنند مانند:
- درد معده
- کبد یا طحال بزرگ
- راش
در صورتیکه نتیجه اولیه این تست منفی باشد، احتمالاً تکرار شود اما احتمال وجود مونو هنوز بالا باقی می ماند.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
نتیجه مثبت تست مونو همراه با افزایش تعداد سلول های سفید خون و لمفوسیت های واکنش پذیر در اسمیر خون و وجود علائم مرتبط با مونو، دلالت بر یک تشخیص احتمالی منونوکلئوزیس عفونی دارند.
نتیجه منفی تست مونو نیاز به تفسیر دقیق دارد.
- اگر علائم و لمفوسیت های واکنش پذیر موجود بوده اما نتیجه تست مونو منفی باشد، در نتیجه امکان دارد برای شناسایی آنتی بادی های هتروفیل خیلی زود باشد یا اینکه فرد مبتلا ممکن است از آن درصد کمی از افراد باشد که آنتی بادی های هتروفیل را تولید نمی کنند. آزمایش مونو ممکن است در زمانی دیرتر انجام شده و یا آزمایشات اختصاصی برای آنتی بادی های EBV احتمالاً برای تأئید یا رد تشخیص منونوکلئوزیس انجام شوند.
- بیشتر نوزادان و بچه های کوچک، آنتی بادی های هتروفیل را تولید نمی کنند، از اینرو حتی در صورت عفونت با EBV، نتیجه منفی برای تست مونو نشان خواهند داد. اگرچه، این جمعیت به ندرت مورد آزمایش قرار میگیرد، بعلت اینکه معمولاً نشانه های منونوکلئوزیس عفونی را ندارند.
- افرادی که نتیجه منفی برای آزمایشات مونو داشته و لمفوسیت های واکنش پذیر کمی داشته یا اصلاً ندارند، ممکن است که با میکروارگانیزم دیگری که این علائم را ایجاد می کند، مانند سیتومگالوویروس (CMV) یا توکسوپلاسموزیس آلوده شده باشند. اگر آلودگی در طول بارداری اتفاق بیفتد، شناسایی علت آن مهم می باشد از آنجائیکه برخی از این عفونت های دیگر همراه با عوارض بارداری و آسیب به جنین بوده اند. همچنین شناسایی گلودرد میکروبی، در صورت وجود، نیز مهم است زیرا نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک ها دارد. (بعلت اینکه EBV یک ویروس می باشد، با آنتی بیوتیک ها قابل درمان نیست.)
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
آزمایش مونو سریع و آسان می باشد، اما اختصاصی آنتی بادی های هتروفیل است و نه EBV. این تست همچنین میتواند در افراد مبتلا به لمفوم، لوپوس و برخی از سرطان های دستگاه گوارش مثبت باشد، اگرچه بعنوان ابزار تشخیصی یا غربالگری برای این عوارض مورد استفاده قرار نگرفته است.
هنگامی که آزمایش مونو منفی بوده و پزشک میخواند اطلاعات بیشتری را درباره وجود و وضعیت یک عفونت EBV کسب کند، ممکن است که یک یا چند ترکیب از آنتی بادی های EBV را در خواست دهد. این تست ها میتوانند نشان دهند که آیا فرد به EBV حساس است، بتازگی عفونت داشته است، در گذشته عفونت داشته است یا عفونت EBV در او دوباره فعال شده است.
آنتی بادی های هتروفیل از هفته ششم بیماری کاهش می یابند، و آزمایش مونو با بهبود بیماری، منفی خواهد شد.
-
منونوکلئوزیس عفونی تا چه میزان جدی می باشد؟
معمولاً علائم بیماری با درمان پشتیبان مانند استراحت و مصرف فراوان مایعات طی یک تا چهار ماه بهبود می یابد. گاهی اوقات، طحال یا کبد شما بزرگ شده و شاید لازم باشد که فعالیت خود را تا زمان بازگشت این اعضاء به اندازه طبیعی، محدود کنید. مشکلات قلبی یا درگیری سیستم عصبی مرکزی بسیار به ندرت رخ می دهند. در مردانی که یک ژن XLP خاص را حمل می کنند، منونوکلئوزیس عفونی ممکن است باعث نارسایی شدید کبدی شود. در این مورد نادر، منونوکلئوزیس میتواند کشنده باشد.
-
آیا منونوکلئوزیس واقعاً یک "بیماری بوسیدن" می باشد؟
انتشار ویروس اپشتن بار (EBV) نیاز به تماس با بزاق فرد آلوده داشته که این با بوسیدن اتفاق می افتد؛ هر چند، لازم نیست که حتماً بوسیدن برای ایجاد عفونت وجود داشته باشد. بزاق روی اسباب بازی های بچه ها، بطری های آب، مسواک، لیوان و دست ها نیز میتوانند ویروس را منتقل کنند. انتقال ویروس از طریق هوا یا خون معمولاً رخ نمی دهد. دوره کمون یا زمان از عفونت تا ظهور علائم از 4 تا 6 هفته می باشد.
افرادی که منونوکلئوزیس عفونی دارند میتوانند طی چندین هفته عفونت را به دیگران منتقل کنند. بسیاری از افرادی که در گذشته این عفونت را داشته اند، میتوانند ویروس را به صورت متناوب در طول زندگی شان منتقل کرده و انتشار دهند، و آزمایش آنها برای این ویروس عملی نمی باشد. به این دلایل، پیشگیری از انتشار ویروس تقریباً غیر ممکن بوده و تقریباً هر فرد تا سن 40 سالگی یک عفونت با EBV و نه الزاماً مونو را داشته است.
-
آیا ویروس اپشتن-بار (EBV) باعث سندرم خستگی مزمن می شود؟
تا به امروز، هیچ نوع شواهد آزمایشگاهی وجود نداشته است مبنی بر اینکه عفونت با EBV باعث سندرم خستگی مزمن می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر، صفحه اینترنتی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها را درباره سندرم خستگی مزمن ببینید.
-
آیا این امکان وجود دارد که من بیش از یک مرتبه به منونوکلئوزیس عفونی مبتلا شوم؟
اگرچه، علائم منونوکلئوزیس عفونی معمولاً در 1 تا 2 ماه رفع می شوند، ممکن است که EBV درتعدادی از سلول های بدن برای بقیه عمر فرد باقی بماند. ویروس به صورت دوره ای دوباره فعال شده و معمولاً در بزاق افراد آلوده یافت می شود. این فعال شدن مجدد معمولاً بدون علائم بیماری رخ میدهد.
-
آیا EBV می تواند باعث بیماری های جدی دیگری شود؟
EBV با سرطان های خاصی، مانند لمفوم بورکیت، بیماری هودکین، کارسینوما حلق و بینی و لمفوم مرتبط با AIDS مرتبط بوده است و تحقیقات بر روی آن برای ارتباطات احتمالی با بقیه سرطان ها ادامه دارد. بروز این بیماری ها پائین است و موارد لمفوم بورکیت و کارسینوما حلق و بینی عمدتاً خارج از ایالات متحده اتفاق می افتد.