در صورت لزوم، تشخیص یک مورد ابتلای حاضر، اخیراً و گذشته آبله مرغان و زونا؛ یرای بررسی اینکه آیا در برابر ویروس واریسلا زوستر (VZV) ایمنی دارید یا اینکه پتانسیل فعال شدن مجدد VZV، پیش از دریافت داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی وجود دارد.
Chickenpox and Shingles Tests
آزمایشات آبله مرغان و زونا
هنگامی که شما علائم غیرعادی و یا شدید داشته و پزشک میخواهد بین یک عفونت VZV و علت دیگر، تمایز قائل شود؛ هنگامی که پزشک میخواهد بررسی کند که آیا شما نسبت به VZV ایمن می باشید یا خیر؛ گاهی اوقات پیش از پیوند عضو یا زمانی که یک بچه، زن باردار یا فرد دارای سیستم ایمنی ضعیف در تماس با فردی مبتلا به آبله مرغان قرار گرفته است
نمونه خون برای آزمایش آنتی بادی VZV از ورید بازوی شما دریافت می شود؛ برای تشخیص خود ویروس، یک نمونه از مایع تاول (وزیکول)، خون، مایع مغزی نخاعی یا سایر مایعات یا بافت های بدن، گرفته می شود
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
تست های آزمایشگاهی به صورت روتین برای تشخیص موارد فعال آبله مرغان و زونا که توسط ویروس واریسلا زوستر (VZV) ایجاد می شوند، به کار نمی روند. این عوارض معمولاً بر منای علائم و نشانه های فرد تشخیص داده می شوند. بیشتر بزرگسالان، به VZV آلوده شده اند و بچه ها واکسینه شده اند؛ از اینرو، غربالگری کل جمعیت انجام نمی شود. هرچند، آزمایشات برای VZV یا برای آنتی بادی های تولید شده در پاسخ به عفونتVZV ممکن است در برخی موارد انجام شوند. بعنوان مثال، این تست ها گاهی ممکن است در زنان باردار، نوزادان، پیش از پیوند عضو و در افراد مبتلا به HIV/AIDS، انجام گیرند. آزمایش ممکن است در موارد زیر بکار رود:
- تعیین اینکه آیا فرد پیش از این از طریق عفونت پیشین یا واکسیناسیون در معرض این ویروس قرار گرفته است و آیا در برابر بیماری، ایمنی پیدا کرده است
- تمایز بین یک عفونت فعال یا پیشین
- مشخص کردن اینکه آیا فرد با علائم شدید یا غیرطبیعی، دارای یک عفونت فعال VZV است یا دارای عارضه دیگری با علائم مشابه می باشد
روش های متعددی برای آزمایش VZV وجود دارند:
آزمایش آنتی بادی
هنگامی که فرد در معرض VZV قرار می گیرد، سیستم ایمنی او با تولید آنتی بادی ها به ویروس پاسخ میدهد. تست های آزمایشگاهی میتوانند، دو دسته از آنتی بادی های VZV را در خون شناسایی کرده و سطح آنها را اندازه گیری نمایند: IgM و IgG.- آنتی بادی های IgM اولین آنتی بادی هایی می باشند که در پاسخ به یک عفونت VZV در بدن تولید می شوند. این آنتی بادی ها طی یک یا دو هفته پس از اولین تماس، در بدن بیشتر افراد موجود می باشند. تولید آنتی بادی IgM برای یک مدت کوتاهی افزایش یافته و سپس کاهش می یابد. در نهایت، سطح (تیتر) آنتی بادی IgM VZV معمولاً در زیر سطوح قابل تشخیص قرار میگیرد. در صورت دوباره فعال شدن VZV نهان، ممکن است IgM بیشتری تولید شود.
- آنتی بادی های IgG، چندین هفته پس از عفونت اولیه با VZV در بدن تولید شده و حفاظت بلند مدت فراهم می کنند. سطوح IgG در طول عفونت فعال افزایش یافته و سپس با برطرف شدن عفونت تثبیت شده و ویروس غیرفعال می شود.
بمحض اینکه فرد در معرض ویروس VZV قرار بگیرد، آن فرد دارای مقادیر قابل سنجش آنتی بادی IgG VZV در خون خود تا آخر عمر خود خواهد بود. آزمایش آنتی بادی IgG VZV همراه با آزمایش IgM میتواند جهت کمک به وجود یک عفونت حاضر یا پیشین VZV، مورد استفاده قرار بگیرد.
تشخیص ویروس
تشخیص ویروس، شامل پیدا کردن VZV در یک نمونه خون، مایعات یا بافت می باشد. این میتواند یا با کشت ویروس یا با تشخیص ماده ژنتیکی ویروس (VZV DNA) انجام گیرد.- آزمایش VZV DNA - برای شناسایی ماده ژنتیکی VZV در نمونه فرد انجام می شود. این روش حساس می باشد. میتواند ویروس را شناسایی و میزان آن را اندازه گیری کند.
- آنتی بادی فلورسانت مستقیم (DFA) - این آزمایش، وجود VZV را در سلول های به دست آمده از زخم پوست فرد با استفاده از یک میکروسکوپ مخصوص و آنتی بادی نشاندار، رویت می کند. این آزمایش سریع بوده اما نسبت به آزمایش DNA از اختصاصیت و حساسیت کمتری برخوردار است.
- کشت VZV- کشت، خیلی برای VZV قابل اطمینان نیست و ممکن است منتهی به نتایج کاذب-منفی گردد.
انتخاب آزمایشات و نمونه های جمع آوری شده، بستگی به فرد، علائم او و یافته های بالینی پزشک دارد.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
آزمایشات آنتی بادی VZV ممکن است در زمانی که پزشک میخواهد بررسی کند که آیا فرد در برابر VZV ایمنی ایجاد کرده است، درخواست شود، بویژه فردی که با ریسک بالا می باشد مانند دریافت کننده عضو یا زن باردار و یا زمانی که پزشک میخواهد یک عفونتی را که اخیراً اتفاق افتاده است شناسایی کند.
کشت VZV یا آزمایشات DNA ممکن است زمانی توصیه شوند که فرد در معرض ریسک، مانند یک نوزاد یا فرد دارای نقص ایمنی، در معرض VZV قرار گرفته و همراه با علائم غیرطبیعی و یا شدید بوده و بیمار می باشد - برای شناسایی یک عفونت فعال اولیه VZV در کودک یا یک عفونت اولیه یا دوباره فعال شده در فرد دارای نقص ایمنی.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
هنگام تفسیر نتایج آزمایش VZV، دقت باید اعمال شود. پزشک، نتایج را همراه با یافته های بالینی، ارزیابی میکند. گاهی اوقات تمایز بین یک عفونت VZV نهان و فعال، مشکل می باشد. این به دلایل احتمالی متعددی محتمل است، از قبیل:
- یک فرد سالم که قبلاً به VZV مبتلا گشته است، به حفظ ویروس، پس از ناپدید شدن علائم، ادامه میدهد. VZV میتواند به صورت متناوب دوباره فعال شده و مقادیر کمی از ویروس را وارد مایعات بدن کند، اما علائمی را ایجاد نکند.
- یک نوزاد یا فرد دارای نقص ایمنی، ممکن است واکنش آنتی بادی قوی به عفونت VZV نشان ندهد - سطوح IgM و IgG آنها ممکن است کمتر از انتظار باشند حتی با وجود اینکه فرد دارای یک مورد فعال VZV است
- شاید ویروس در مایعات یا بافت مورد آزمایش، به تعداد کافی برای شناسایی شدن، وجود نداشته باشد.
شناسایی آنتی بادی
اگر هر دوی IgG و IgM VZV در یک فرد علامت دار موجود باشند، پس این احتمال هست که فرد یا بتازگی برای اولین بار در معرض VZV قرار گرفته و آبله مرغان دارد یا اینکه یک عفونت پیشین VZV دوباره فعال شده و فرد مبتلا به زونا می باشد.اگر فقط IgM موجود باشد، پس عفونت اجتمالاً بسیار جدید می باشد. اگر نوزاد آنتی بادی های IgM داشته باشد، پس دارای یک عفونت VZV مادرزادی است. اگر فرد دارای علامت بوده اما سطوح پائین یا غیرقابل تشخیص از IgG و یا IgM داشته باشد، احتمالاً بدین معنی است که یا فرد دارای عارضه ای بغیر از VZV بوده یا اینکه سیستم ایمنی فرد به صورت نرمال پاسخ نمی دهد - سطحی قابل تشخیص از آنتی بادی VZV را تولید نمی کند.
تشخیص ویروس
Iاگر فرد علامت دار بوده و کشت برای ویروس واریسلا زوستر مثبت باشد، پس فرد احتمالاً یک عفونت فعال VZV را دارد. اگر کشت منفی باشد پس علائم فرد احتمالاً بعلت دلیلی دیگر بوده یا ویروس VZV، در نمونه مورد آزمایش قابل شناسایی نیست.اگر تست DNA VZV مثبت باشد، پس VZV وجود دارد. سطوح بالای DNA ویروسی، یک عفونت فعال را نشان می دهند. سطوح پائین، نشاندهنده یک عفونت VZV بوده اما احتمالاً یک بیماری دارای علامت را نشان ندهند. نتایج منفی، عفونت VZV را رد نمی کنند - ممکن است که ویروس در تعداد بسیار پائینی وجود داشته یا اینکه در نمونه بدن مورد آزمایش، موجود نباشد.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
VZV به ندرت باعث انسفالیت، یک عارضه جدی، میگردد.
-
آیا زونا مسری است؟
بله، ولی نه به اندازه آبله مرغان. وزیکول های فرد آلوده، حاوی ویروس هستند اما ترشحات تنفسی معمولاً ویروسی ندارند.
-
آیا در صورت تماس با فردی که علائم فعال زونا را دارد، احتمال انتقال بیماری وجود دارد؟
خیر، زونا از فرد به فرد منتقل نمی شود. زونا فقط در صورتی ایجاد می شود که شما مبتلا به یک مورد اولیه آبله مرغان شده باشید. اگر هرگز به آبله مرغان مبتلا نشده باشید یا واکسینه نشده باشید و فردی که زونا دارد، شما را برای اولین بار در معرض ویروس قرار دهد، ممکن است مبتلا به آبله مرغان شوید ولی زونا نمیگیرید.
-
آیا آثار زخم آبله مرغان باقی می مانند؟در بیشتر موارد، خیر. گاهی ممکن است در اثر خاراندن زخم های خارش دار، به باکتری ها آلوده گردند. این میتواند احتمال باقی ماندن آثار زخم را افزایش دهد.
-
آیا آبله مرغان و زونا در سرتاسر جهان رخ میدهند؟
بله، عفونت های ویروس واریسلا زوستر (VZV) در سرتاسر دنیا پیدا می شوند.