HIV (ویروس نقص ایمنی انسان)
ویروسی است که موجب ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) می شود. HIV بطور
پیشرونده موجب از بین بردن توانایی بردن در مقابله با عفونت ها و سرطان های
خاص می شود. این وضعیت سیستم
ایمنی بدن را با آلوده کردن
لنفوسیت ها (یک نوع از گلبول های سفید خون که با عفونت های بدن مقابله
می کند) تضعیف می کند. لنفوسیت های خاص که با عنوان سلول های T-helper یا
سلول های CD4 نامیده می شوند، اهداف اصلی HIV هستند. این ویروس به
سلول های CD4 متصل می شود، وارد آنها شده و درون آنها تکثیر می شود و در
نهایت آنها را از بین می برد.
در طی زمان، مقدار ویروس HIV -بار
ویروسی- افزایش می یابد در حالیکه تعداد سلول های CD4 در حال کاهش است.
بعد از چند سال بدون درمان، تعداد سلول های CD4 به سطحی افت می کند که
بیماری های مرتبط با ایدز و علائم ناشی از آن بروز می کنند. درمان های
ایدزمی تواند پیشرفت بیماری را با کاهش مقادیر HIV در بدن، کند کنند. این
موجب می شود سلول های CD4 افزایش یافته یا تثبیت شوند.
اخیرا مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) برآورد می کند که در حدود 50
هزار نفر در آمریکا سالانه آلوده به HIV می شوند که 1.2 میلیون نفر در
آمریکا با عفونت HIV زندگی می کنند و نزدیک به حدود 13 درصد از آنها از
بیماری خود آگاه نیستند و می توانند ویروس را به دیگری منتقل کنند. در سال
2012 که بیشترین آمار بیماری گزارش شده، در حدود 14 هزار نفر در اثر ایدز
جان خود را از دست دادند و تقریبا 660 هزار نفر از زمان شروع
فراگیری بیماری فوت کرده اند.
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، در کل جهان در حدود 2.1 میلیون نفر در در
سال 2013 آلوده به عفونت شدند که 1.5 میلیون نفر در اثر بیماری های مرتبط
با ایدز جان خود را از دست دادند و 35 میلیون نفر مبتلا به HIV به زندگی
خود ادامه می دادند.
HIV به روش های زیر گسترش می یابد:
-انجام فعالیت جنسی با فرد آلوده به عفونت؛ ویروس می تواند از طریق غشای
واژن، فرج، آلت تناسلی مذکر یا دهان وارد بدن شود. ابتلا به یک
بیماری مقاربتی (STD) مثل سیفلیس، تب خال تناسلی، کلامیدیا، سوزاک یا
التهاب واژن باکتریایی موجب می شود افراد در معرض خطر بیشتری از عفونت
HIV در طی فعالیت جنسی با فرد آلوده باشند.
-استفاده مشترک از سوزن ها و سرنگ ها (مثل تزریق
زیر جلدی در طی مصرف دارو) که می تواند با مقادیر بسیاری کمی از خون
فرد مبتلا به ویروس آلوده شود.
-در طی بارداری یا تولد؛ در حدود 25 تا 35 درصد از کل زنان باردار درمان
نشده مبتلا به HIV، این عفونت را به نوزادان خود منتقل خواهند کرد. HIV
همچنین می تواند از طریق شیر مادر آلوده به ویروس به نوزاد منتقل شود. اگر
مادر در طی بارداری تحت درمان ضد ویروسی قرار
بگیرد، او می تواند شانس انتقال عفونت را به نوزادش کاهش دهد.
-از طریق تماس با خون آلوده؛ امروزه در آمریکا، بدلیل غربالگری خون برای
انتقال و روش های درمان قلب و دیگر درمان های مرتبط با خون، خطر ابتلا به
HIV از طریق انتقال خون
به شدت کم شده است. با این حال، قبل از اینکه خون اهدا شده به منظور بررسی
ویروس HIV غربالگری شود و قبل از اینکه درمان لازم برای از بین بردن HIV در
برخی از محصولات خون مثل فاکتور VIII و آلبومین انجام شود، HIV از طریق
انتقال خون آلوده یا اجزای خون، منتقل شده است. در مناطقی از جهان که خون
اهدا شده به طور معمول غربالگری نمی شود، خطر انتقال بیماری از طریق انتقال
خون وجود دارد.
در ابتدا، HIV اغلب موجب علائمی شبیه آنفولانزا می شود اما برخی افراد ممکن
است هیچ علائم یا نشانه های مشخصی را تجربه نکنند. تنها راه تشخیص آلوده
شدن شخص از طریق
آزمایش HIV است.
وضعیت بیماری HIV یک شخص، مثل وضعیت های پزشکی و نتایج آزمایشات دیگر، تحت
نظارت قانون قابلیت انتقال و مسئولیت بیمه سلامت (HIPAA) بوده و این
اطلاعات نمی تواند بدون رضایت کتبی از طریق پزشکان به دوستان، خانواده یا
کارمندان منتقل شود. با این حال اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، لازم است تا
وی به پزشکان و نیز شرکای جنسی و یا هر کسی که با وی بصورت مشترک سوزن یا
سرنگ مصرف می کند، اطلاع رسانی کند. خدمات مشاوره معمولا در کلینیک ها یا
پزشکی که این آزمایش را انجام داده در دسترس است و آنها می توانند به افراد
در این رابطه مشاوره دهند.
وضعیت HIV را میتوان با پزشکی که فرد را درمان می کند، در اختیار گذاشت.
همچنین به منظور تعیین وقوع HIV
و برای ارائه خدمات مراقبتی و پیشگیری، تمام موارد جدید بیماری HIV به
سازمان های سلامت ایالتی و منطقه ای گزارش می شوند. از آوریل سال 2008،
اطلاعات 50 ایالت، منطقه کلمبیا و 5 ناحیه مستقل (ساموا، گوام، جزایر
ماریانای شمالی، پورتوریکو و جزایر ویرجین آمریکا) با استفاده از سیستم
گزارش مبتنی بر اسم جمع آوری شده اند.
گسترش ایدز
HIV در آغاز موجب بیماری
حاد با علائم غیر اختصاصی مثل آنفولانزا می شود. در طی این زمان، ویروس
در مقادیر زیادی موجود بوده و در کل بدن منتقل می شود. بعد از حدود 2 تا 8
هفته، سیستم ایمنی شخص با تولید آنتی
بادی ها علیه این ویروس پاسخ می دهد. با آلوده شدن سلول های ایمنی به
نام سلول های CD4 (که سلول ای T-helper نامیده می شوند)، تعداد آنها را
کاهش می دهد. شخص ممکن است برای مدت یک دهه یا بیشتر سالم به نظر بیاید،
اما بدون درمان، HIV شروع به تکثیر کرده و سلول های CD4 را از بین می برد.
این ویروس در موقعیت هایی مثل مغز و گره های لنفاوی باقی می ماند و حتی در
طی درمان دارویی در آنجا باقی می مانند.
اصطلاح ایدز در مورد مراحل پیشرفته عفونت HIV به کار می رود. طبق گزارش
CDC، ایدز زمانی در فرد تشخیص داده می شود که تعداد
سلول های CD4 T کمتر از 200 سلول در مترمکعب باشد. ایدز همچنین زمانی
قابل تشخیص است که فرد دارای HIV و یک بیماری مرتبط با ایدز مثل
توبرکلوزیس یا ذات الریه ناشی از
میکرو ارگانیزمی به نام Pneumocystis jirovecii (carinii) باشد.
در افراد مبتلا به ایدز، عفونت
های فرصت طلب شدید بوده و گاها کشنده هستند، زیرا سیستم ایمین توسط
HIV آسیب دیده و بدن نمی تواند در برابر
باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها
یا انگل ها مبارزه کند. افراد
مبتلا به HIV یا ایدز در معرض خطر سرطان های خاص، اختلالات عصبی و برخی از
بیماری های دیگر هستند.