اسامی دیگر
Microalbumin
ACR
UACR
اسم متعارف
Urine Albumin; Albumin-to-Creatinine Ratio
تاریخ آخرین بازبینیدر مورخه
تاریخ آخرین اصلاحدر مورخه July 1, 2018.
آزمایش در یک نگاه
علت انجام آزمایش؟

برای تشخیص سریع بیماری کلیوی در افراد مبتلا به دیابت یا سایر ریسک فاکتورها، مانند فشار خون بالا (پرفشاری خون)

زمان انجام آزمایش؟

به طور سالانه پس از تشخیص دیابت نوع 2؛ بطور سالانه از 5 سال پس از تشخیص دیابت نوع 1

 

نمونه مورد نیاز

نمونه ادرار تصادفی، زمانبندی شده، شبانه یا 24 ساعته

آمادگی‌های لازم پیش از نمونه‌گیری

آمادگی خاصی لازم نمی باشد.

نتایج آزمایش خود را می‌توانید در وب‌سایت آزمایشگاه یا در پورتال بیمار مشاهده کنید. در حال حاضر شما در وب‌سایت LabTests هستید که احتمالا به منظور دریافت اطلاعاتی در مورد آزمایش‌هایی که انجام داده‌اید، از طریق وب‌سایت آزمایشگاه خود به این وب‌سایت وارد شده‌اید. البته برای مشاهده‌ی نتایج آزمایش‌های خود، لازم است تا دوباره به وب‌سایت آزمایشگاه خود مراجعه کرده و یا با پزشک خود تماس بگیرید.

این وب‌سایت یک وب‌سایت آموزشی برای بیمار است و اطلاعاتی را در مورد آزمایش‌ها به بیمار ارائه می‌دهد. مطالب موجود در این سایت، که توسط متخصصین آزمایشگاهی و دیگر متخصصین حوزه‌ی پزشکی بررسی شده است، توضیحات کلی درباره تفسیرهای احتمالی نتایج آزمایش‌های ذکر شده در سایت می‌باشد. به عنوان مثال در صورت مقادیر بالا یا پایین نتایج آزمایش‌ها، اطلاعاتی در مورد وضعیت احتمالی سلامتی یا بیماری در اختیار پزشک قرار می‌گیرد.

محدوده‌ی مرجع این آزمایش را می‌توانید در برگه‌ی جواب آزمایش خود مشاهده نمایید. محدوده‌های مرجع، معمولا در سمت راست برگه‌ی آزمایش درج می‌شوند.

اگر به برگه‌ی جواب‌دهی دسترسی ندارید، برای دریافت محدوده‌ی مرجع، می‌توانید با پزشک خود یا با آزمایشگاهی که آزمایش را آن‌جا انجام داده‌اید، تماس بگیرید.

جهت تفسیر نتایج تست‌های آزمایشگاهی، می‌بایست این نتایج نسبت به محدوده‌ی مرجع مقایسه شوند. محدوده‌ی مرجع، نتایج مورد انتظار در یک فرد سالم می‌باشد. گاهی اوقات، به این محدوده، محدوده‌ی نرمال نیز گفته می‌شود. با مقایسه‌ی نتایج آزمایش خود با محدوده‌ی مرجع، می‌توان از غیرطبیعی بودن نتایج آزمایش خود نسبت به محدوده‌ی مورد انتظار آگاه شد. مقادیری که خارج از محدوده‌ی مورد انتظار هستند؛ می‌توانند سرنخ‌هایی برای شناسایی شرایط و بیماری‌های احتمالی باشند.

اگر‌چه در چند دهه‌ی گذشته، صحت تست‌های آزمایشگاهی به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است؛ اما به علت تفاوت در تجهیزات، معرف‌های شیمیایی و تکنیک‌ها، ممکن است بین آزمایشگاه‌های مختلف تفاوت‌هایی در نتایج آزمایش‌ها دیده شود و وجود محدوده‌‌های مرجع متفاوت در این سایت نیز به همین علت می‌باشد. این مهم است که بدانید، جهت مقایسه‌ی نتایج آزمایش خود با نتایج مورد انتظار، حتما از محدوده‌ی مرجعی که توسط آزمایشگاه انجام دهنده‌ی آزمایش شما ارائه شده است استفاده نمایید.

جهت اطلاعات بیشتر، به قسمت محدوده‌ی مرجع و تفسیر آن‌ها رجوع کنید.

هدف از آزمایش؟

آلبومین پروتئین عمده موجود در خون می باشد. آزمایش آلبومین ادرار، میزان آلبومین را در ادرار اندازه گیری می کند. وجود مقدار کمی از آلبومین در ادرار میتواند یک شاخص اولیه از بیماری کلیوی باشد. مقدار کم آلبومین در ادرار، گاهی اوقات با عنوان میکروآلبومین ادرار یا میکروآلبومینوری نامیده می شود. "میکروآلبومینوری"، در حال جایگزینی با اصطلاح "آلبومینوری" بوده که به معنای هر گونه افزایش در آلبومین ادرار است.

پلاسما، بخش مایع خون، حاوی بسیاری از پروتئین های مختلف، از جمله آلبومین می باشد. یکی از عملکردهای کلیه ها، حفاظت پروتئین های پلاسما می باشد بطوریکه همراه با مواد زائد در هنگام تولید ادرار، دفع نشوند. دو مکانیزم وجود دارد که معمولاً از انتقال پروتئین به ادرار، جلوگیری می کند: (1) گلومرول ها که مانعی را ایجاد می کنند که بیشتر پروتئین های بزرگ پلاسما را درون عروق خونی حفظ می کنند و (2) پروتئین های کوچکتر که تقریباً به طور کامل توسط توبول ها، بازجذب می شوند.

وجود پروتئین در ادرار (پروتئینوری) بیشتر در مواقعی رخ می دهد که گلومرول ها یا توبول های کلیه دچار آسیب شده باشند. التهاب و یا زخم گلومرول ها میتواند اجازه دهد تا مقادیر رو به افزایش پروتئین به درون ادرار نشت کنند. آسیب به توبول ها میتواند از بازجذب پروتئین، جلوگیری کند.

آلبومین یک پروتئین پلاسما است که در غلظت های بالا در خون موجود می باشد و زمانی که کلیه ها درست کار می کنند، هیچ آلبومینی در ادرار وجود ندارد. اگرچه، کلیه ها در صورت آسیب یا بیمار شدن، توانایی خود را در حفظ آلبومین و سایر پروتئین ها، از دست می دهند. این معمولاً در بیماری های مزمن مانند دیابت و پرفشاری خون دیده شده که مقادیر رو به افزایش پروتئین در ادرار، منعکس کننده نقص عملکرد رو به افزایش کلیه می باشند.

آلبومین یکی از اولین پروتئین هایی است که هنگام آسیب به کلیه در ادرار تشخیص داده می شود. افرادی که به طور دائم مقادیر قابل تشخیص از آلبومین را در ادرار خود نشان میدهند (آلبومینوری)، دارای ریسک بالایی در ابتلا به نارسایی پیشرونده کلیه و بیماری قلبی عروقی در آینده می باشند.

آزمایش آلبومین ادرار برای غربالگری بیماری کلیه در افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت و فشار بالای خون مورد استفاده قرار می گیرد. این ازمایش میتواند مقادیر کم آلبومین را که از خون از طریق کلیه ها به ادرار وارد می شود، چندین سال پیش از اینکه آسیب چشمگیر به کلیه ظاهر شود تشخیص دهد. در بیشتر اوقات، آزمایشات آلبومین و کراتینین بر یک نمونه ادرار که به صورت تصادفی (زمانبندی نشده) جمع آوری شده، انجام می شوند و یک نسبت آلبومین به کراتینین، محاسبه می شود. این برای ارائه یک شاخص صحیحتر از میزان آلبومین آزاد شده در ادرار، انجام می شود. (برای کسب اطلاعات بیشتر، قسمت "آزمایش" را ببینید.)

نحوه جمع‌آوری نمونه برای انجام آزمایش؟

یک نمونه تصادفی ادرار، نمونه زمانبندی شده ادرار (مانند 4 ساعته یا شبانه) یا یک نمونه ادرار 24 ساعته، در یک ظرف تمیز جمع آوری می شود. پزشک یا آزمایشگاه، ظروف و دستورالعمل برای جمع آوری مناسب نمونه مورد نیاز را فراهم می کنند.

برای تهیه نمونه مناسب رعایت چه شرایطی الزامی می‌باشد؟

هیچ نوع آمادگی خاصی لازم نیست.

مشاهده بیشتر
مشاهده کمتر
سوالات رایج
  • این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟

    آزمایش آلبومین ادرار یا نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) برای غربالگری افراد مبتلا به عوارض مزمن مانند دیابت و پرفشاری خون که آنها را در معرض ریسک بالای ابتلا به بیماری کلیوی قرار می دهند، مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعات نشان داده اند که شناسایی افرادی که در مراحل بسیار اولیه بیماری کلیه می باشند به افراد و پزشک کمک میکند که نوع درمان را مشخص کنند. کنترل دیابت و فشار خون با کنترل دقیق قند خون و کاهش فشار خون، از پیشرفت بیماری کلیه پیشگیری کرده یا آن را به تأخیر خواهد انداخت.

    آلبومین، پروتئینی است که در مقادیر بالا در خون موجود می باشد. در صورت عملکرد صحیح کلیه ها، هیچ میزان آلبومین در ادرار وجود ندارد. اگرچه، ممکن است حتی در اولین مراحل بیماری کلیوی، آلبومین در ادرار تشخیص داده شود. (بخش "هدف از انجام این آزمایش چیست؟" را برای کسب اطلاعات بیشتر ببینید.)

    در صورتی که آلبومین در نمونه ادرار تصادفی، بیشتر از 4 ساعت یا شبانه، تشخیص داده شود ممکن است این نتایج با ادراری که طی دوره 24 ساعته (ادرار 24 ساعته) جمع آوری شده است، تأئید گردد.

    بیشتر مواقع، هر دوی آلبومین یا کراتینین در یک نمونه ادرار تصادفی اندازه گیری شده و یک نسبت آلبومین به کراتینین (ACR)، محاسبه می شود. این ممکن است برای تعیین دقیقتر میزان آلبومین آزاد شده از کلیه ها به داخل ادرار، انجام شود. بعلت متغیر بودن میزان مایعات آزاد شده در ادرار به علاوه مواد زائد بدن، غلظت (یا رقت) ادرار در طول روز تغییر می کند. از اینرو، غلظت آلبومین موجود در ادرار نیز ممکن است تغییر کند.

    کراتینین، یک محصول جانبی از متابولیسم ماهیچه، معمولاً با یک نرخ ثابتی در ادرار آزاد شده و سطح آن در ادرار نشانه ای از غلظت ادرار می باشد.این ویژگی کراتینین، امکان می دهد که سنجش آن برای تصحیح غلظت ادرار در یک نمونه ادرار تصادفی، بکار رود. انجمن دیابت آمریکا، اولویتی را برای ACR جهت غربالگری آلبومینوری که نشاندهنده اوایل بیماری کلیوی می باشد، اعلام کرده است. از آنجائیکه غلظت آلبومین در ادرار ممکن است به میزان قابل ملاحظه ای متغیر باشد، در صورت بالا بودن ACR، آزمایش باید طی 3 تا 6 ماه برای تأئید نتایج، دو مرتبه تکرار شود.

  • این آزمایش در چه زمانی درخواست داده می‌شود؟

    مطابق با انجمن دیابت آمریکا و بنیاد ملی کلیه، هر فرد مبتلا به دیابت نوع 1 باید از 5 سال پس از بروز بیماری، به طور سالانه آزمایش را انجام دهد و همه افراد مبتلا به دیابت نوع 2، باید از زمان تشخیص، به صورت سالانه مورد آزمایش قرار گیرند. اگر آلبومین در ادرار (آلبومینوری) تشخیص داده شود، باید با دو بار آزمایش مجدد طی یک دوره 3 تا 6 ماه، تأئید گردد. افراد مبتلا به فشار خون بالا ممکن است در فواصل زمانی مورد آزمایش قرار گیرند و تعداد آزمایشات توسط پزشک آنها تعیین می شود.

     

  • نتایج این آزمایش چگونه تفسیر می‌شود؟

    افزایش متوسط آلبومین در هر دوی آزمایشات اولیه و تکرار، نشاندهنده این است که فرد احتمالاً در مراحل اولیه بیماری کلیوی است. مقادیر بسیار بالاتر، نشانه ای از این هستند که بیماری در مرحله شدیدتری می باشد. در صورت عدم شناسایی آلبومین در ادرار، عملکرد کلیه نرمال است.

     

    وجود خون در ادرار، عفونت مجاری ادراری، تمرینات ورزشی سنگین و سایر بیماری های حاد نیز ممکن است باعث نتیجه مثبت شده که مرتبط با بیماری کلیوی نیستند. پس از اینکه این شرایط برطرف گردیدند، آزمایش باید تکرار شود.

  • آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟

    تحقیقات نشان داده اند که افزایش سطوح آلبومین موجود در ادرار در افراد مبتلا به دیابت یا پرفشاری خون، همراه با افزایش ریسک ابتلا به بیماری های قلبی عروقی (CVD) هستند. بتازگی، تحقیقات، متمرکز بر تلاش برای مشخص کردن این موضوع بوده اند که آیا افزایش سطوح آلبومین در ادرار در افرادی که دیابت یا پرفشاری خون ندارند نیز، نشاندهنده ریسک CVD می باشد.






  • چه تفاوتی بین آزمایشات آلبومین سرم\پلاسما، پری آلبومین و آلبومین ادرار وجود دارد؟

    آلبومین و پری آلبومین با وجود آنکه نام های مشابهی دارند، کاملاً ملکول های متفاوتی هستند. اگرچه، هر دو پروتئین هایی هستند که توسط کبد ساخته شده و هر دو در گذشته برای سنجش وضعیت تغذیه ای،مورد استفاده بوده اند. آلبومین سرم\پلاسما (یا خون)، اغلب برای غربالگری و کمک به تشخیص بیماری کبد یا کلیه به کار رفته و در نمونه خون مورد آزمایش قرار می گیرد. آزمایش آلبومین ادرار (که آزمایش میکروآلبومین نیز نامیده می شود)، آلبومین موجود در ادرار را به عنوان اولین شاخص آسیب کلیوی، اندازه گیری می کند.

  • آیا میتوانم جهت پیشگیری از میکروآلبومینوری، اقدامی انجام دهم؟

    بله، اگر شما مبتلا به دیابت هستید، از دستورالعمل های پزشک برای حفظ دقیق سطح قند خون خود پیروی کنید. کنترل دقیق فشار خون نیز در پیشگیری از آسیب کلیوی که منتهی به میکروآلبومینوری می شود، مؤثر است. مطالعات نشان داده اند که آنهایی که آلبومینوری دارند، میتوانند با کنترل خوب قند و فشار خون یا با ترک سیگار، از وخیم تر شدن آن پیشگیری کرده یا اینکه آن را برطرف کنند.

  • آیا دلایل دیگری برای افزایش سطوح آلبومین در ادرار وجود دارد؟

    بله، آلبومینوری مختص دیابت نیست. ممکن است مرتبط با پرفشاری خون، برخی از ناهنجاری های چربی و بسیاری از اختلالات ایمنی نیز باشد. بالا بودن نتیجه تست آلبومین در ادرار، همچنین میتواند بر اثر تمرینات شدید ورزشی، وجود خون در ادرار، عفونت مجاری ادراری، دهیدراسیون و برخی داروها باشد.

مشاهده سوالات بیشتر مشاهده کمتر سوالات
مشاهده منابع
منابع مورد استفاده در این مطلب

Reviewer May 2015: Bridgit O. Crews, PhD, DABCC, Scientific Director, Northern California Kaiser Regional Laboratories.

National Kidney Foundation. KDOQITM Clinical Practice Guidelines and Clincal Practice Recommendations for Diabetes and Chronic Kidney Disease. Am J Kidney Dis 49:S1-S180, 2007 (suppl 2).

American Diabetes Association. Standards of Medical Care in Diabetes—2015. Diabetes Care 38:S1-S94, 2015 (suppl 1).

Mancia G, Fagard R, Narkiewicz K, et al. 2013 ESH/ESC guidelines for the management of arterial hypertension: the Task Force for the Management of Arterial Hypertension of the European Society of Hypertension (ESH) and of the European Society of Cardiology (ESC). Eur Heart J 28:2159-219 (2013).

Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO) CKD Work Group. KDIGO 2012 Clinical Practice Guideline for the Evaluation and Management of Chronic Kidney Disease. Kidney inter., Suppl. 2013; 3: 1-150.

منابع مورد استفاده در بررسی‌های قبلی

Corbett, JV. Laboratory Tests & Diagnostic Procedures with Nursing Diagnoses, 4th ed. Stamford, Conn.: Appleton & Lang, 1996. Pp. 73-74.

Thomas, Clayton L., Editor (1997). Taber's Cyclopedic Medical Dictionary. F.A. Davis Company, Philadelphia, PA [18th Edition].

Pagana, Kathleen D. & Pagana, Timothy J. (2001). Mosby's Diagnostic and Laboratory Test Reference 5th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO.

Nuovo, J. (1999 June). Albumin-to-Creatinine Ratio for Detection of Microalbuminuria. American Family Physician, Tips from other Journals [On-line journal]. Available online at http://www.aafp.org/afp/990600ap/tips.html#31 through http://www.aafp.org.

Fitz, M. (1999 February 2). Spot Urine Albumin to Creatinine Ratio. Loyola University Chicago Stritch School of Medicine. [On-line information, Medicine 1]. Available online at http://www.meddean.luc.edu/Lumen/meded/MEDICINE/medclerk/renal13.htm through http://www.meddean.luc.edu.

Ehrmeyer, S. (2003 January). Using a creatinine ratio in urinalysis to improve the reliability of protein and albumin results. Medical Laboratory Observer, Features 35 (1) [On-line journal]. Available online at http://www.mlo-online.com/articles/mlo0103cliniss.htm through http://www.mlo-online.com.

Loghman-Adham, M. (1998 October 1). Evaluating Proteinuria in Children. American Family Physician [On-line journal]. Available online at http://www.aafp.org/afp/981001ap/loghman.html through http://www.aafp.org.

Virtual Hospital: University of Iowa Family Practice Handbook, 3rd Edition: Hematologic, Electrolyte, and Metabolic Disorders: Bibliography. Available online at http://www.vh.org/Providers/ClinRef/FPHandbook/Chapter05/Bibliography05.html through http://www.vh.org

ARUP Laboratory Guidebook. Available online at http://www.arpulab.com/guides/clt/ through http://www.arpulab.com. (Click on "microalbumin, urine")

American Diabetes Association: Community and Resources. Available online at http://www.diabetes.org.

National Kidney Foundation. Fact Sheet: Microalbuminuria In Diabetic Kidney Disease. Available online at http://www.kidney.org/news/newsroom/fs_new/microalbindbkd.cfm through http://www.kidney.org. Accessed December 2008.

MedlinePlus Medical Encyclopedia. Microalbuminuria test. Available online at http://www.nlm.nih.gov/MEDLINEPLUS/ency/article/003591.htm. Accessed December 2008.

US FDA. Diabetes Information, Glucose Meters & Diabetes Management. Available online at http://www.fda.gov/Diabetes/glucose.html#22 through http://www.fda.gov. Accessed December 2008.

American Diabetes Association. Clinical Practice Recommendations 2008. Diabetes Care. January 2008, Volume 31, Supplement 1. Available online at http://care.diabetesjournals.org/content/vol31/Supplement_1/ through http://care.diabetesjournals.org. Accessed December 2008.

Wang TJ, Gona P, Larson G, et al. Multiple biomarkers for the prediction of first major cardiovascular events and death. New England Journal of Medicine. 21 Dec 2006. 355;25:2631-2639.

High Levels Of Urinary Albumin In The Normal Range Predict Hypertension. ScienceDaily (June 25, 2008). Available online at http://www.sciencedaily.com/releases/2008/06/080625123002.htm through http://www.sciencedaily.com. Accessed December 2008.

Holly Kramer et al. Urine Albumin Excretion and Subclinical Cardiovascular Disease. Hypertension. 2005;46:38. Available online at http://hyper.ahajournals.org/cgi/content/abstract/46/1/38 through http://hyper.ahajournals.org. Accessed December 2008.

Lin, J. (Updated 2012 February 21) Microalbumin. Medscape Reference [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/2088184-overview#showall through http://emedicine.medscape.com. Accessed April 2012.

Khardori, R. (Updated 2012 April 4) Type 2 Diabetes Mellitus. Medscape Reference [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/117853-overview through http://emedicine.medscape.com. Accessed April 2012.

Mayo Clinic Staff (Updated 2010 July 31). Microalbumin test. Mayo Clinic [On-line information]. Available online at http://www.mayoclinic.com/print/microalbumin/MY00143/METHOD=print&DSECTION=all through http://www.mayoclinic.com. Accessed April 2012.

Durani, Y. (Reviewed 2012 March). Urine Test: Microalbumin-to-Creatinine Ratio. Nemours [On-line information]. Available online at http://kidshealth.org/parent/system/medical/test_mtc_ratio.html through http://kidshealth.org. Accessed April 2012.

Pagana, K. D. & Pagana, T. J. (© 2011). Mosby's Diagnostic and Laboratory Test Reference 10th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 678-679.

Clarke, W., Editor (© 2011). Contemporary Practice in Clinical Chemistry 2nd Edition: AACC Press, Washington, DC. Pp 368.

(© 2012) American Diabetes Association. Kidney Disease. Available online at http://www.diabetes.org/living-with-diabetes/complications/kidney-disease-nephropathy.html through http://www.diabetes.org. Acccessed April 2012.

(© 2012) National Kidney Foundation. Microalbuminuria in Diabetic Kidney Disease. Available online at http://www.kidney.org/news/newsroom/fs_new/microalbindbkd.cfm through http://www.kidney.org. Accessed April 2012.

Greg Miller, Ph.D. Professor of Pathology. Director of Clinical Chemistry. Director of Pathology Information Systems. Virginia Commonwealth University.

مشاهده بیشتر
مشاهده کمتر

از متخصصین آزمایشگاهی بپرسید

 

 

سوالات شما توسط همکاران ما به صورت یک خدمت داوطلبانه، پاسخ داده خواهد شد. برای این موضوع همواره می‌توانید بر روی کلید تماس با متخصصین کلیک کنید.