• اسهال مسافرتی توسط انواع باکتری‌، ویروس‌ و انگل‌ در سراسر جهان یافت شود. این میکروب‌ها می‌توانند در آب و غذا در هر کجا که بهداشت و درمان و شیوه‌های مدیریت مواد غذایی ضعیف یا نامناسب است پیدا شوند. بعضی از اسهال‌های ناشی از ویروس‌ یا باکتری‌ ممکن است طی چند ساعت پس از عفونت ایجاد شوند و بدون درمان خودبه خود برطرف شوند. بیماری‌های دیگر ناشی از باکتری‌های خاصی نظیر سالمونلا و شیگلا، دوره انکوباسیون 48 تا 72 ساعت (زمان مواجهه تا بروز علائم و نشانه‌ها) دارند. اسهال ناشی از انگل‌ها، مانند ژیاردیا، زمان انکوباسیون بیشتری دارد و بدون درمان است و ممکن است در بعضی افراد بیماری مزمن ایجاد کند.
• ویروس هپاتیت A یا (HAV) باعث التهاب کبد و زردی می‌شود. واکسنی که در برابر هپاتیت A محافظت می‌کند در دسترس است و در 2 دوز داده می‌شود. اولین تزریق پس از 4 هفته حفاظت ایجاد می‌کند. تزریق دوم، که حدود 6 ماه پس از اولین تزریق است، حفاظت پایدار را فراهم می‌کند.
• وبا در ایالات متحده بسیار نادر است، اما در سایر نقاط دنیا مانند هائیتی و جمهوری دومینیکن و همچنین در مناطق آفریقا (مانند بوروندی، کامرون) و آسیا (به‌عنوان مثال، افغانستان، هند) وجود دارد. افرادی که به مناطقی سفر می‌کنند که در آن خطر وبا وجود دارد، به‌ندرت آلوده می‌شوند، زیرا معمولا به غذاهای سالم و آب دسترسی پیدا می‌کنند و از مناطقی که بیماری شایع است بازدید نمی‌کنند. واکسنی در دسترس است و برای مسافرانی که قصد سفر به مناطقی دارند که بیماری وبا فعال است توصیه می‌شود.
• تب تیفوئید (حصبه) بیماری است که توسط باکتری سالمونلا تیفی ایجاد می‌شود که می‌تواند تهدید کننده حیات باشد. این بیماری باعث تب بالا، درد معده، ضعف، کاهش اشتها و سردرد می‌شود. اگر چه در ایالات متحده نادر است، هنوز در کشورهای درحال توسعه، به‌ویژه جنوب آسیا، رایج است. اکثر موارد (تا 75٪) که در آمریکا اتفاق می‌افتد، در افرادی است که اخیرا سفر بین‌المللی داشته‌اند. واکسن برای افرادی که به مناطق خطرناک مسافرت می‌کنند در دسترس است.

• مالاریا یک بیماری عفونی ناشی از انگل‌های پلاسمودیوم است که عمدتا توسط نیش پشه آنوفل ماده آلوده گسترش می‌یابد. موارد مالاریا در ایالات متحده نادر هستند؛ آنها اغلب در میان کسانی که به نقاط مختلف جهان سفر کرده‌اند که عفونت‌های مالاریا شایع هستند (بومی). بیشترین عفونت در آفریقا رخ می‌دهد، اما مالاریا نیز در مناطق آمریکای مرکزی و جنوبی، بخش‌هایی از کارائیب، آسیا (از جمله جنوب آسیا، آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه)، اروپای شرقی و جنوب اقیانوس آرام وجود دارد. داروهای پیشگیرانه برای مالاریا در دسترس هستند. باید روزانه در طول سفر و برای زمان معین پس از بازگشت، مصرف شود.
• عفونت‌های دیگر مسافران مربوط به گزش حشرات شامل ویروس‌هایی مانند تب دنگی، چیکگونونی، ویروس غرب نیل و تب زرد است. واکسن برای تب زرد در دسترس است و برای ورود به برخی کشورها ممکن است مدارک واکسیناسیون مورد نیاز باشد. تب دنگی متداول‌تر است اپیدمی‌های بزرگ رو به گسترش است. ویروس زیکا به‌تازگی توجهات را به خود جلب کرده است و می‌تواند نقایص جدی زایمان و سایر مشکلات سلامتی نوزادانی را مادران آنها در دوران بارداری آلوده شده‌اند، ایجاد کند. زنان باردار باید از مناطقی که خطر زیکا را دارند، اجتناب کنند. اگر آنها باید به چنین مناطقی سفر کنند، باید اقدامات احتیاطی در برابر نیش‌ پشه انجام دهند.

• سل (TB) - سل یک بیماری عفونی ناشی از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است که عمدتا بر ریه تاثیر می‌گذارد (سل ریوی). وقتی فردی با بیماری فعال، TB عفونی، سرفه، عطسه یا بزاق را آزاد می‌کند، قطره‌های حاوی باکتری‌های TB را به داخل هوا منتشر شده و پس از آن توسط شخص دیگری استنشاق می‌شوند. اگر چه تعداد موارد در آمریکا به‌طور چشمگیری کاهش یافته است، مسافران بین‌المللی در معرض خطر ابتلا به سل هستند.
• سرخک، اوریون و سرخجه - این ویروس‌ها در ایالات متحده به‌علت برنامه‌های واکسیناسیون کمتر شایع هستند. آنها در سایر نقاط جهان شایع‌تر هستند و اگر شما واکسینه نشده‌اید و یا واکسینه شده‌اید اما ایمنی شما از بین رفته است ممکن است آلوده شوید.
• آنفلوآنزا - CDC توصیه می‌کند که همه‌ی افراد 6 ماهه و بیشتر هر فصل واکسن آنفلوانزا تزریق کند. به‌ویژه، افرادی که در معرض خطر عوارض ناشی از آنفولانزا هستند، باید واکسن دریافت کنند. این افراد شامل کودکان، سالمندان، ساکنان خانه سالمندان و سایر مراکز درمانی بلندمدت، زنان باردار و افرادی هستند که به بیماری‌های از پیش موجود مانند آسم، COPD (بیماری مزمن انسدادی ریه)، بیماری‌های قلبی و اختلالات کبد یا کلیه دچار هستند.

گاهی اوقات مهم است که علت بیماری را در مسافران شناسایی کنیم، نه تنها برای درمان فرد، بلکه برای جلوگیری از انتقال بیماری و ثبت شیوع بیماری خاص، هم در مسافران بازگشتی و هم در کشورهای بازدید کننده.

آزمایشات انجام شده به علائم و نشانه‌ها و بیماری مشکوک بستگی دارد. افرادی که با شرایط حاد یا مزمن از سفر باز می‌گردند باید با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود مشورت کنند، که ممکن است مشاوره‌ای با متخصص بیماری عفونی و یا متخصص طب گرمسیری داشته باشد.

• آزمایش‌های مولکولی ممکن است برای شناسایی مواد ژنتیکی (DNA ، RNA) میکروب‌هایی آلوده‌کننده دستگاه گوارش استفاده شود. این نوع آزمایش‌ها در حال استفاده است اما ممکن است در همه جا در دسترس نباشد. پانل پاتوژن‌های GI (دستگاه گوارش) به‌طور همزمان حضور چند میکروب بیماری‌زا (پاتوژنیک) در نمونه مدفوع را آزمایش می‌کند. پانل آزمایشات مواد ژنتیکی (RNA یا DNA) برخی از پاتوژن‌های رایج‌تر را تشخیص می‌دهد. این می‌تواند عفونت‌های مشترک (بیش از یک میکروب عامل عفونت) و میکروب‌هایی که ممکن است با آزمایش سنتی از دست رفته باشد را شناسایی کند.
• اگرچه در حال حاضر کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، برای تشخیص علل اسهال باکتریایی، می‌توان از کشت مدفوع استفاده کرد.
• علل انگلی اسهال را می‌توان از طریق آزمایش مدفوع O & P (انگل و تخم انگل) شناسایی کرد. این تست برای شناسایی انگل‌ها و تخم‌های آنها در نمونه مدفوع تازه یا نمونه‌ای که به‌طور ویژه محافظت شده است، به‌کار می‌رود. برای برخی از انگل‌ها مانند اینتستینالیس ژیاردیا (لامبلیا)، انتامبا هیستولیتیکا و آزمایشات آنتی‌ژن کریپتوسپوریدیوم، که پروتئین‌های مرتبط با انگل را شناسایی می‌کنند، توسعه یافته‌اند.
• از آنجایی که شناسایی علت اسهال ویروسی پیچیده است، علل ویروسی اسهال ممكن است مورد آزمایش قرار نگیرند مگر اینكه ویروس افراد زیادی را تهدید كند، مانند شیوع نوروویروس در کشتی كروز.

• انگل عامل مالاریا (گونه‌های پلاسمودیوم) گلبول‌های قرمز خون را آلوده می‌کند. می‌توان آن را با جمع‌آوری نمونه خون و بررسی اسمیرهای "ضخیم و نازک" مخصوص بر روی اسلاید زیر میکروسکوپ بررسی کرد. آزمایش آنتی‌ژن سریع برای تشخیص انگل مالاریا از نمونه خون بدون بررسی میکروسکوپی صورت گرفته است.
• بسته به تاریخچه سفر شخص، ممکن است یک یا چند ویروس آزمایش شوند مانند:
  • ویروس نیل غربی
  • تب دنگی
  • ویروس زیکا
  • دیگر اربوویروس‌ها

• آزمایشات سل (TB) - آزمایش غربالگری سل ممکن است برای تعیین مواجهه انجام می‌شود. اگر عفونت فعال مشکوک باشد، ممکن است آزمایش‌های AFB انجام شود.
• چندین عفونت از طریق واکسیناسیون پیشگیری می‌شود، اما اگر مشکوک به عدم‌ایمنی هستید یا علائم و نشانه‌ها را دارید ممکن است تست انجام شود. مثال‌ها عبارتند از:
  • تست سرخک و سرخجه
  • سرخجه
  • آزمایش آنفولانزا

برنامه‌ریزی پیشرفته می‌تواند به جلوگیری از بیماری‌های بسیاری از مسافران کمک کند. قبل از سفر، باید با ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی مشورت کنید تا برنامه سفر خود را مورد بحث قرار دهید، مطمئن شوید که در صورت نیاز واکسینه شده‌اید و مطمئن شوید که آیا نیاز به واکسن‌های تقویت‌کننده برای حفظ سطح حفاظت خود دارید. از آنجا که بسیاری از واکسن‌ها برای اثربخشی به زمان نیاز دارند یا ممکن است به بیش از یک دوز نیاز داشته باشند، توصیه می‌شود که 4 تا 6 هفته قبل از سفر با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید. بسیاری از مراکز پزشکی وابسته به دانشکده‌های پزشکی یک کلینیک مسافرتی دارند که در آن افرادی که آماده رفتن به خارج هستند می‌توانند مشاوره تخصصی را کسب کنند. وب‌سایت CDC دارای صفحه‌ای است که در یافتن یک کلینیک به شما کمک خواهد کرد. 

 واکسن‌هایی که ممکن است مورد نیاز باشند عبارتند از:

• هپاتیت A
• هپاتیت B
• آنفلوآنزا
• آنسفالیت ژاپنی
• سرخک، سرخجه و اوریون
• مننژیت مننژیکوکال
• پنوموکوک
• فلج اطفال
• هاری
• کزاز و دیفتری
• تب تیفوئید
• واریسلا (آبله‌مرغان)
• تب زرد
• وبا

اطلاعات بیشتر را در صفحه وب تعاملی سلامت مسافران مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) بخوانید.

• پیراهن آستین بلند و شلوار بلند و مناسب بپوشید. هر دو باید رنگ روشن باشند. پاشنه پا را با جوراب بپوشانید.
• استفاده از دافع حشرات ثبت شده در EPA (آژانس حفاظت از محیط زیست) حاوی DEET (دی‌اتیل‌تولوآمید)، پیکاریدین، روغن اوکالیپتوس لیمو (OLE) یا IR3535 m را استفاده کنید. از این محصولات فقط به عنوان هدایتگر استفاده کنید و به دستورالعمل‌های آنها برای استفاده توسط زنان باردار و کودکان توجه ویژه‌ای داشته باشید.
• کفش، جوراب، شلوار، ملافه، و چادر با پرمترین دافع استفاده کنید.
• در اتاق‌هایی که از حشرات محافظت می‌شوند یا در زیر تورهایی پشه‌بند بخوابید.
• از نوشیدن آب از مکان‌هایی که پشه‌ها در آن رشد می‌کنند، مانند سطل(دلو)، گلدان یا لاستیک‌های قدیمی اجتناب کنید.
• پس از فعالیت‌ در فضای باز مو، پوست و لباس خود را بادقت بررسی کنید.

اگر در حال سفر به مناطقی هستید که مالاریا شایع است، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند داروهای پیشگیرانه مانند مفلوکین یا کلروکین را برای شروع مصرف قبل از عزیمت توصیه کند. این داروها باید به‌طور منظم در طول سفر و برای یک دوره زمانی خاص پس از بازگشت به خانه مورد نیاز باشد.

• اجتناب از شیر آب. این شامل امتناع از یخ در نوشیدنی است، زیرا آب مورد استفاده برای یخ ممکن است آلوده باشد. قبل از اینکه نوشیدنی‌ها را درون آنها بگذارید، لیوان‌ها را خشک کنید. دندان‌های خود را با آب شیرین نشویید. حین دوش یا حمام آب را نبلعید.
• نوشیدنی‌هایی مصرف کنید که با آبی که حداقل 1 دقیقه (اما ترجیحا 3 دقیقه) جوشانده شده تهیه شده باشد.
• از آبی استفاده کنید که با قرص‌های ید یا کلر با توجه به دستورالعمل‌ها ضدعفونی شده است.
• نوشیدنی‌های کنسرو و بطری بنوشید. اطمینان حاصل کنید که درب بطری نوشیدنی قبل از مصرف مهر و موم باشد. قبل از نوشیدن/ خالی کردن قوطی و بطری در صورتی‌که در هنگام دریافت خیس بودند آنها را پاک کنید.
• در آب شیرین آلوده، مانند حوضچه یا رودخانه‌ها، شنا نکنید. حتی استخرهای شنا با کلرزنی ناکافی خطرناکند. اگر سفر شما شامل فعالیت‌های مبتنی بر آب است، با پزشک خود مشورت کنید.
• اجتناب از میوه‌ها و سبزیجات خام. فقط غذای پخته‌ی تازه و داغ بخورید و یا میوه‌ای که می‌دانید در آب سالم و تصفیه‌ شسته شده و پوست آن را بگیرید.
• غذاهای دیگری که باید اجتناب کنید عبارتند از:
  • گوشت، مرغ، غذاهای دریایی و تخم‌مرغ خام یا نیم‌پز
  • شیر و محصولات شیر غیرپاستوریزه، به‌خصوص پنیرهای نرم
  • غذای آماده شده که به‌مدت چند ساعت در یخچال نگهداری نشده، به‌خصوص مواد غذایی حاوی گوشت، مرغ، تخم‌مرغ و محصولات لبنی
  • غذای تهیه شده توسط فروشندگان خیابانی