اسامی دیگر
Plasma Cell Myeloma
Plasma Cell Dyscrasia
Plasmacytoma
Plasmacytoma of Bone
Plasma Cell Neoplasm
Extraosseous Plasmacytoma
تاریخ آخرین بازبینیدر مورخه
تاریخ آخرین اصلاحدر مورخه May 3, 2018.
میلومای متعدد چیست؟

میلومای چندگانه سرطان سلول های پلاسما می باشد. سلول های پلاسما از یک نوع گلبول های سفید به نام لنفوسیت B توسعه می یابند و بخش مهمی از سیستم ایمنی هستند. کارکرد اصلی آنها تولید آنتی بادی (پروتئین های ایمونوگلوبولین که از بدن در برابر عفونت ها محافظت می کنند) می باشد. بطور نرمال، سلول های پلاسما در صورت نیاز تولید می شوند. زمانیکه سیستم ایمنی در معرض باکتری ها و ویروس های عامل بیماری (بیماریزا) قرار بگیرند، برخی از سلول های B تبدیل به سلول های پلاسما می شوند و شروع به تولید آنتی بادی می کنند. سلول های پلاسما را میتوان در مغز استخوان، بافت های لنفوئید (مثل گره های لنفاوی) و مجاری تنفسی اغلب به تعداد کمتر مشاهده کرد.
با این حال، گاها یک سلول پلاسما ممکن است بدخیم باشد. در این صورت به شکل غیرقابل کنترلی رشد می کند و موجب تولید نسخه های متعددی از خود (کلونی) می شود که منجر به تشکیل تومور در مغز استخوان شده و تعداد آن از سلول های نرمال دیگر افزایش می یابد. در این زمان، تومورها با تولید سلول طبیعی تداخل ایجاد می کنند و موجب ساییده شدن استخوان اطراف و تولید نقاط و منافذی می شوند. بر اساس تعداد تومورها، این وضعیت نام های مختلفی دارد:
-پلاسماسیتوم- یک تومور سلول پلاسما که در استخوان یا جای دیگری از بدن تشکیل می شود
-میلومای متعدد- بیش از یک تومور سلول پلاسما در استخوان تشکیل می شود
بدلیل آنکه سلول های بدخیم بصورت کلونی بوده و از یک سلول پلاسما بوجود می آیند، همه آنها آنتی بادی های یکسانی بنام ایمونوگلوبولین های مونوکلونی (پروتئین های M) تولید می کنند که در خون و گاها در ادرار وجود دارند.
بطور طبیعی، بدن پنج نوع مختلف از ایمونوگلوبولین ها را تولید می کند- IgG، IgM, IgA, IgE و IgD. هر کدام از آنها دارای کارکردهای ایمنی متفاوتی هستند. هر نوع ایمونوگلوبولین متشکل از چهار زنجیره پروتئینی است- دو زنجیره پروتئینی سنگین و یکسان و دو زنجیره پروتئین سبک و یکسان.
-زنجیره های سنگین ممکن است متشکل از پنج نوع مختلف باشد که منطبق بر نوع ایمونوگلوبولین تولید شده است: گاما (IgG) و mu(IgM) و alpha (IgA), epsilon (IgE) و delta (IgD)
-زنجیره های سبک متشکل از یکی از دو نوع متفاوت کاپا و لامبدا هستند.
درون یک سلول پلاسما، دو زنجیره سنگین از یک نوه و دو زنجیره سبک از یک نوع به هم متصل می شوند تا یک مولکول ایمونوگلوبولین را بسازند. هر سلول پلاسما فقط یک نوع ایمونوگلوبولین تولید خواهد کرد.
در افراد مبتلا به میلومای متعدد، سلول های پلاسمای بدخیم فقط یک نوع ایمونوگلوبولین را به مقدار زیاد تولید خواهند کرد و یا مقدار اضافی از یک نوع زنجیره سبک یا در موارد نادر زنجیره های سنگین تولید می کنند. این ایمونوگلوبولین های یکسان یا زنجیره های سبک به عنوان پروتئین های مونوکلونی یا پروتئین های M شناخته می شوند. با اینکه نوع پروتئین M تولید شده توسط سلول های بدخیم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، در هر فرد همیشه یکسان است زیرا توسط سلولهای پلاسمای یا کلونی یکسان تولید می شود.
نوع میلومای هر شخص مرتبط با نوع پروتئین M تولید شده است، خواه ایمونوگلوبولین سالم باشد یا زنجیره سبک.
-ایمونوگلوبولین سالم- افراد به احتمال زیاد دارای میلومای IgG و IgA هستند که نوع IgG در حدود 60 درصد از میلوما را تشکیل داده و نوع IgA در حدود 20 درصد را تشکیل می دهد. موارد IgE و IgD به ندرت گزارش می شوند. برخی افرادی که IgM مونوکلونی را تولید می کنند، ممکن است دارای وضعیت مرتبط اما متفاوتی با عنوان Waldenström macroglobulinemia باشند. (برای اطلاعات بیشتر، به صفحه انجمن سرطان آمریکا و سایت انجمن بین المللی Waldenström macroglobulinemia مراجعه نمایید.)
-زنجیره سبک- آندسته از بیماران مبتلا به میلوما که مقادیر غیرطبیعی از زنجیره های سبک را تولید می کنند، دراقلیت هستند. آنها حدود 20 درصد از موارد را تشکیل می دهند. پروتئین های M که آنها تولید می کنند به عنوان پروتئین های زنجیره سبک آزاد نامیده می شود. زنجیره های سبک اضافی به جریان خون آزاد می شوند و بدلیل اینکه نسبتا مولکول های کوچکی هستند، توسط کلیه ها تصفیه شده و به ادرار ترشح می شوند. زنجیره های سبک آزاد معمولا در مقادیر کم در خون و مقادیر زیاد آن در ادرار یافت می شود.

ریسک ها
میلومای متعدد نسبتا نادر بوده و 1 درصد از سرطان ها را تشکیل می دهد. انجمن سرطان آمریکا تخمین می زند که در حدود 30 هزار مورد جدید از میلومای متعدد هر ساله در آمریکا تشخیص داده می شود و 12500 نفر در اثر ابتلا به آن جان خود را از دست می دهند.
علت میلومای متعدد هنوز شناخته شده نیست. ریسک توسعه آن با افزایش سن، زیاد می شود که اکثر موارد این بیماری در افراد حداقل 65 سال مشاهده شده است. در حالیکه خانواده های کمتری وجود دارد که میلومای متعدد در آنها رخ می دهد، بیشتر افراد دارای خویشاوند بیمار نیستند. عقیده عموم بر این است که این بیماری با کاهش عملکرد سیستم ایمنی، قرارگیری در معرض مواد سمی و یا مواد حلال، عوامل ژنتیکی، ویروس های خاص و قرارگیری در معرض پرتوها مرتبط باشد.

Monoclonal Gammopathy of Undetermined Significance (MGUS)
گاها افراد مقادیر کمی از نسخه های یکسانی از یک نوع ایمونوگلوبولین را تولید می کنند (monoclonal gammopathy) اما دارای نشانه ها، علائم یا عوارض میلومای متعدد نیستند. این وضعیت با عنوان گاموپاتی مونوکلونی با اهمیت ناشناخته یا MGUS شناخته می شود. معمولا این وضعیت صرفا زمانی شناسایی می شود که آزمایشات مقادیر غیرطبیعی از پروتئین را در خون شناسایی کنند. در حدود 1 درصد از این افراد سالانه به وضعیت میلومای متعدد یا بیماری مرتبط دیگری مثل لنفوم، پیشروی می کنند. عموما این افراد نیاز به درمان ندارند اما به دقت تحت نظارت قرار می گیرند. برخی از آزمایشات تشخیصی و یا پیگیری میلومای متعدد برای نظارت بر افراد مبتلا به MGUS استفاده می شود.

مشاهده بیشتر
مشاهده کمتر
درباره میلومای متعدد
  • نشانه ها و علائم

    بسیاری از افراد مبتلا به میلومای متعدد سالها هیچ گونه علائمی را بروز نمی دهند (میلومای فاقد علائم). در نهایت بیشتر آنا برخی از علائم و نشانه های بیماری را بروز می دهند. این نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
    -استخوان های تضعیف شده و درد استخوان؛ با تضعیف استخوان ها، نقاط نرم و شکستگی ها بوجود می آیند.
    -سندرم کانال کارپال یک عارضه شایع است.
    -تخریب استخوان ها که بطور مکرر سطح کلسیم را در خون افزایش می دهد و موجب علائم افزایش کلسیم مثل کاهش اشتها، تهوع، تشنگی، خستگی، یبوست و سرگیجه می شود.
    -افزایش سلولهای غیرطبیعی پلاسما که موجب کاهش تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها شده و گاها منجر به کم خونی، عود عفونت ها و خونریزی شدید می شود.
    -بیماری کلیه ممکن است ایجاد شود. پروتئین های Bence Jones می توانند بر کلیه ها اثرگذار باشند و به آنها آسیب وارد کنند.
    -دربرخی موارد، افزایش غلظت خون (ویسکوزیته) می تواند موجب سردرد یا مشکلات بینایی شود. سندرم افزایش غلظت خون ناشی از افزایش تعداد پروتئین ها ایمونوگلوبولین خون شده یا سلول های خونی موجب غلظت غیرطبیعی خون می شوند. این وضعیت ممکن است موجب علائم سیستم عصبی، مشکلات بینایی و یا خونریزی شدید از لثه ها یا خونریزی بینی شود. تا 10 درصد از افراد مبتلا به میلومای متعدد و 10 تا 30 درصد از بیماران مبتلا به Waldenstrom macroglobulinemia ممکن است غلظت خون بالایی را نشان دهند.

  • آزمایش و تعیین مراحل

    اهداف آزمایش و بررسی میلومای متعدد، تشخیص بیماری، تعیین شدت و گسترش آن، نظارت بر پیشروی، شناسایی عوارض و نظارت بر اثرگذاری درمان است.
    هیچ آزمایش منفردی وجود ندارد که بتواند میلومای متعدد را تشخیص دهد. معمولا این بیماری با استفاده از ترکیبی از نشانه ها و علائم شخص، پیشینه پزشکی، بررسی فیزیکی، بررسی های آزمایشگاهی و یا تصویربرداری مشخص می شود.
    بررسی های آزمایشگاهی
    میلومای متعدد را در ابتدا می توان با آزمایشات معمول شناسایی کرد. این بیماری زمانی مورد تردید است که فرد دارای علائم زیر باشد:
    -افزایش پروتئین
    -افزایش کلسیم
    -تعداد پایین گلبول سفید یا قرمز خون
    -مقادیر متوسط یا بالای پروتئین در ادرار
    یافته های مثل این موارد ممکن است موجب بروز تردید شود اما موجب تشخیص وضعیت نخواهد شد. در موارد نادر، این یافته ها ممکن است حاکی از نیاز به آزمایشات دیگر باشد.
    آزمایشات مورد استفاده بعد از آزمایشات پیگیری و برای کمک به تشخیص بیماری بوده و ممکن است شامل یک یا چند مورد زیر باشد:
    -الکتروفورز پروتئین و تثبیت ایمنی. این آزمایشات برای کمک به تشخیص و نظارت بر میلومای متعدد استفاده می شوند. الکتروفورز پروتئین موجب جداسازی پروتئین های خون یا ادرار بر اساس بار الکتریکی و اندازه به گروههای مختلف می شود. در بیشتر افراد مبتلا به میلومای متعدد، مقادیر زیادی از پروتئین ایمونوگلوبولین غیرطبیعی (پروتئین M) ممکن است نشانگر افزایش در اسکن الکتروفورز باشد (اسپایک M). مقدار ایمونوگلوبولین های طبیعی در نمونه ممکن است کاهش یافته باشد. اغلب هر دوی نمونه های خون و ادرار را می توان برای شناسایی زنجیره های سبک و ایمونوگلوبولین های سالم بررسی کرد. الکتروفورز تثبیت ایمنی برای تشخیص نوع خاص پروتئین تولید شده توسط سلول های بدخیم پلاسما انجام می شود. مقدار پروتئین تولید شده ممکن است در کل دوره بیماری متفاوت باشد اما نوع آن یکسان باقی می ماند.
    -زنجیره های سبک آزاد ادرار (پروتئین های Bence Jones). این موارد را می توان را در ادرار افراد مبتلا به میلومای متعدد شناسایی کرد. نمونه آزمایش شده اغلب نمونه ادرار 24 ساعته است (جمع آوری کل مقادیر ادرار در طی دوره 24 ساعته) زیرا مقدار کل زنجیره سبک آزاد در 24 ساعت مرتبط با مقدار تومور موجود است. هر دوی زنجیره های سبک کاپا یا لامبدا (اما نه در یک شخص) را می توان برای کمک به تشخیص میلومای متعدد و نظارت بر اثرگذاری درمان استفاده کرد.
    -زنجیره های سبک آزاد خون (SFLC)- این آزمایش مقدار زنجیره های سبک آزاد در خون را اندازه گیری می کند. حتی در شرایط غیرطبیعی (و بنا به دلایل نامعلوم)، سلول های پلاسما مقدار اضافی از زنجیره های سبک را در مقایسه با زنجیره های سنگین تولید می کنند و اغلب مقدار کمی از زنجیره های سبک وجود دارد که در ایمونوگلوبولین های سالم وجود ندارد. این ها بعنوان زنجیره های سبک آزاد باقی می مانند و به جریان خون ترشح می شوند. بیشتر افراد مبتلا به میلومای متعدد مقادیر زیادی از زنجیره های سبک کاپا یا لامبدا تولید می کنند، که می توان در خون اندازه گیری کرد. در نتیجه، نسبت زنجیره های سبک کاپا به لامبدا غیرطبیعی بوده و نشانگر حساس نسبت به این بیماری است. این آزمایش را می توان برای تشخیص و نظارت بر پیشروی بیماری و یا درمان استفاده کرد.
    -ایمونوگلوبولین های کمی. هر کدام از این آزمایشات، مقادیر نوع متفاوتی از ایمونوگلوبولین یا آنتی بادی را در خون اندازه می گیرد. پروتئین میلومای متعدد ممکن است ایمونوگلوبولین IgG، IgA یا در موارد نادر IgD یا IgE باشد. افراد دارای ایمونوگلوبولین IgM مونوکلونی ممکن است دارای بیماری مرتبط اما متفاوتی باشد (Waldenstrom macroglobulinemia). آزمایشات IgG, IgA, و IgM را می توان برای تشخیص میلومای متعدد و نظارت بر دوره بیماری و تاثیرات آن بر تولید ایمونوگلوبولین های طبیعی درخواست داد. دقت کنید که این آزمایش مابین ایمونوگلوبولین غیرطبیعی تولید شده توسط سلول های میلوما و ایمونوگلوبولین طبیعی از همان نوع تولید شده توسط سلول های پلاسمای طبیعی تفکیک و تمایز ایجاد نمی کند.
    -زنجیره های سبک/سنگین ایمونوگلوبولین خون. این آزمایشات می توانند به طور متمایز انواع زنجیره های سبک هر مورد از ایمونوگلوبولین را که شامل IgG-kappa, IgG-lambda, IgA-kappa, IgA-lambda, IgM-kappa, و IgM-lambda می باشد، تعیین کند. این مولکولها سپس به صورت جفت (مثل IgG-kappa / IgG-lambda) برای محاسبه میزان ایمونوگلوبولین های مونوکلونی اندازه گیری می شوند. این آزمایشات را می توان برای نظارت بر افراد مبتلا به میلومای متعدد استفاده کرد.
    -نمونه برداری و آسپیراسیون مغز استخوان. میلومای متعدد یکی از بیماری های مغز استخوان است. افراد اغلب نیاز به ارزیابی مغز استخوان در جهت تایید تشخیص، ارزیابی تعداد سلول های پلاسمای بدخیم موجود در بافت و تعیین تاثیرگذاری آنها بر تولید گلبول های سفید طبیعی، گلبول های قرمز و پلاکت ها خواهند داشت.
    -تحلیل سیتوژنتیک. در این آزمایشات که شامل تعیین کاریوتایپ و هیبریدیزاسیون فلوئورسانس (FISH) است، سلول ها زیر میکروسکوپ و بر اساس کروموزوم های غیرطبیعی مورد بررسی قرار می گیرند. ناهنجاری ها مثل جابجایی کرموزومی (بخش های جابجا) یا حذفیات گاها مرتبط با میلومای متعدد هستند. یافتن این ناهنجاری می تواند اطلاعاتی را درباره پیش بینی بیماری در یک فرد ارائه نماید.
    بررسی های آزمایشگاهی دیگر
    آزمایشات دیگر را که می توان بعنوان بخشی از بررسی تشخیصی اولیه، نظارت بر پیشرفت بیماری و شناسایی و بررسی عوارض استفاده کرد، شامل موارد زیر است:
    -پنل سوخت و ساز جامع (CMP)، گروهی از آزمایشات برای ارزیابی عملکرد کلیه و اندام های دیگر، وضعیت الکترولیت و تعیین و تعیین کلسیم، آلبومین و پروتئین کلی استفاده می شود.
    -سنجش تعداد کل سلول های خون (CBC)، که تعداد گلبول های سفید، قرمز و پلاکت ها را شمرده و میزان کم خونی (بررسی هموگلوبین) را تعیین می کند
    -سطوح اسید اوریک ممکن است بعنوان عارضه میلومای متعدد افزایش یابد.
    -میکروگلوبولین بتا-2، پروتئین موجود بر سطح سلول میلوما و سلول های دیگر؛ سطوح افزایش یافته ممکن است نشانگر پیش بینی ضعیف باشد؛ این آزمایش را می توان برای کمک به مرحله بندی بیماری استفاده کرد.
    -ویسکوزیته خون، برآورد غلظت بخش مایع خون؛ زمانی که سطوح پروتئین های غیرطبیعی بالا می رود، ویسکوزیته خون ممکن است افزایش یابد و موجب بروز علائم شود.
    بررسی های غیرآزمایشگاهی
    -اشعه ایکس، برای تشخیص، تعیین مراحل و نظارت؛ می تواند منافذ استخوانی، میزان آسیب به استخوان و تعداد و اندازه تومورهای استخوانی را شناسایی کند.
    -MRI ممکن است برای ارزیابی تخریب استخوان، حساس تر از اشعه ایکس باشد.
    -CT یا PET را زمانیکه نتیجه اشعه ایکس منفی باشد اما فرد دارای درد استخوانی باشد، درخواست کرد.
    تعیین مراحل
    تعیین مراحل مختلف به پیش بینی بیماری در فرد کمک کرده و موجب می شود تا فرد و پزشک نظارت انفرادی و برنامه درمانی را مهیا سازند. تعیین مراحل، موارد زیر را مورد ارزیابی قرار می دهد:
    -مقدار ایمونوگلوبولین غیرطبیعی تولید شده
    -مقدار کلسیم موجود در خون
    -میزان و شدت آسیب به استخوان
    -میزان کم خونی
    سیستم های تعیین مراحل مختلفی برای ارزیابی مقدار تومور و سوءکارکرد اندام وجود دارند. برخی از نتایج آزمایش مثل سطوح میکروگلوبولین بتا-2 و آلبومین در خون در تعیین مراحل میلوما دارای اهمیت هستند.

  • درمان

    در حال حاضر میلومای متعدد قابل درمان نیست، با این حال درمان های فعلی ممکن است موجب بهبودی کامل (از بین رفتن علائم و نه درمان بیماری) در برخی افراد شود. اهداف درمانی، تسکین درد و علائم دیگر، کاهش مقدار سرطان یا از بین بردن آن، کاهش پیشروی بیماری و یا شناسایی و کاهش عوارض است.
    افرادی که دارای علائم عمده ای نیستند نیز تحت نظارت قرار می گیرند اما ممکن است تحت درمان قرار نگیرند. پزشکان عموما توصیه می نمایند که افراد مبتلا به میلومای متعدد فعالیت بیشتری برای حفظ کلسیم در استخوان هایشان داشته باشند و مقادیر زیادی از مایعات را برای کمک به عملکرد کلیه بنوشند.
    عوارضی مثل عفونت ها، کم خونی و خونریزی باید با اقداماتی مثل آنتی بیوتیک ها و در زمان نیاز با انتقال خون فورا مورد بررسی و درمان قرار بگیرد. درمان های مراقبتی دیگر می تواند شامل تزریق ایمونوگلوبولین ها برای مقابله با عفونت ها و پلاسمافرزیس برای حذف پروتئین M اضافی از خون باشد. پلاسمافرزیس به کاهش غلظت (ویسکوزیته) خون کمک می کند.
    اگر درمان ضرورت داشته باشد، ترکیبی از موارد زیر را می توان استفاده کرد:
    -بیسفوفنات ها- داروهایی که تضعیف استخوان ها را کند می کند
    -شیمی درمانی- داروهای مورد استفاده برای کنترل یا تخریب سلولهای پلاسمای سرطان زا
    -درمان هدفمند- داروهایی که سلولهای سرطانی خاص، ژن ها یا پروتئین ها را هدف قرار می دهند
    -درمان با پرتو- را می توان برای درمان بخش هایی از استخوان که به درمان پاسخ نداده اند، استفاده کرد
    -پیوند سلول بنیادین- این روش شامل از بین بردن سلول های درون مغز استخوان است که شامل سلول های میلوما و ارائه سلول های بنیادین سالم است
    برای اطلاعات بیشتر درباره درمان، به وبسایت موسسه ملی سرطان در مورد گزینه های درمانی نئوپلاسم سلول پلاسما مراجعه کنید.

مطالب مرتبط

در این سایت


آزمایش‌ها: Complete Blood Count, Comprehensive Metabolic Panel, BUN, Creatinine, Tumor Markers, Protein Electrophoresis, Uric Acid, Calcium, Bone Marrow Aspiration and Biopsy, Beta-2 Microglobulin, Quantitative Immunoglobulins, Serum Free Light Chains
بیماری‌ها: Bone Marrow Disorders (اختلالات مغز استخوان), Proteinuria (پروتئینوریا)

در جای دیگری در وب


Myeloma
FamilyDoctor.org: Multiple Myeloma
Multiple Myeloma Research Foundation
International Waldenstrom's Macroglobulinemia Foundation
International Myeloma Foundation
National Cancer Institute: Plasma Cell Neoplasms (Including Multiple Myeloma)
American Cancer Society: Multiple Myeloma
Mayo Clinic: Monoclonal gammopathy of undetermined significance (MGUS)
National Comprehensive Cancer Network: Multiple Myeloma Guidelines for Patients
Cancer.Net: Multiple Myeloma
Patient Power: Multiple Myeloma

مشاهده بیشتر
مشاهده کمتر
مشاهده منابع

NOTE: This article is based on research that utilizes the sources cited here as well as the collective experience of the Editorial Review Board. This article is periodically reviewed by the Editorial Board and may be updated as a result of the review. Any new sources cited will be added to the list and distinguished from the original sources used. To access online sources, copy and paste the URL into your browser.

منابع مورد استفاده در این مطلب

What is multiple myeloma? The Multiple Myeloma Research Foundation. Available online at https://www.themmrf.org/multiple-myeloma/. Accessed March 2017.

Multiple myeloma stages. The Multiple Myeloma Research Foundation. Available online at https://www.themmrf.org/multiple-myeloma/prognosis/myeloma-stages/. Accessed March 2017.

Types of immunoglobulins in multiple myeloma. Multiple Myeloma Research Foundation. Available online at https://www.themmrf.org/multiple-myeloma/diagnosis/types-of-immunglobulin/. Accessed March 2017.

(2016). Multiple myeloma guidelines for patients. National Comprehensive Cancer Network. Available online at https://www.nccn.org/patients/guidelines/myeloma/. Accessed March 2017.

(Revised 2016 January 19). About multiple myeloma. American Cancer Society. Available online at https://www.cancer.org/content/dam/CRC/PDF/Public/8738.00.pdf. Accessed March 2017.

(Revised 2016 January 19). Causes risk factors and prevention. American Cancer Society. Available online at https://www.cancer.org/content/dam/CRC/PDF/Public/8739.00.pdf. Accessed March 2017.

(Revised 2016 January 19). Early detection, diagnosis, and staging. American Cancer Society. Available online at https://www.cancer.org/content/dam/CRC/PDF/Public/8740.00.pdf. Accessed March 2017.

Mulligan, M.E. (Updated 2016 September 12). Multiple myeloma imaging. Medscape. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/391742-overview#a6. Accessed March 2017.

Shah, D. (Updated 2016 December 8). Multiple myeloma. Medscape Reference. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/204369-overview. Accessed March 2017.

(2016 December). Laboratory screening tests for suspected multiple myeloma. Mayo Clinic. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/it-mmfiles/Laboratory_Screening_Tests_for_Suspected_Multiple_Myeloma.pdf. Accessed March 2017.

منابع مورد استفاده در بررسی‌های قبلی

Thomas, Clayton L., Editor (1997). Taber's Cyclopedic Medical Dictionary. F.A. Davis Company, Philadelphia, PA [18th Edition].

Pagana, Kathleen D. & Pagana, Timothy J. (2001). Mosby's Diagnostic and Laboratory Test Reference 5th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO.

(2003 April, Updated) Multiple Myeloma: What It Is and How It's Treated. Familydoctor.org [On-line information]. Available online at http://familydoctor.org/x2030.xml.

(2002 September 16, Updated). What you need to know about Multiple Myeloma. National Cancer Institute [On-line information]. Available online at http://www.nci.nih.gov/cancerinfo/wyntk/myeloma.

Plasma Cell Disorders, Introduction. The Merck Manual Second Home Edition, Section 14, Chapter 175: Plasma Cell Disorders [On-line information]. Available online at http://www.merck.com/mrkshared/mmanual_home2/sec14/ch175/ch175a.jsp.

(2003 June 11). Multiple Myeloma. American Cancer Society [On-line information]. PDF available for download at http://www.cancer.org/docroot/CRI/content/CRI_2_4_7x_CRC_Multiple_Myeloma_PDF.asp.

(© 2005) Bence-Jones Protein, Quantitative. ARUPs Guide to Clinical Laboratory Testing [On-line information]. Available online at http://www.aruplab.com/guides/clt/tests/clt_a111.jsp#1145216.

Lonial, S. (2005 September 9, Reviewed). About Myeloma, Diagnosis and Staging. Multiple Myeloma Research Foundation [On-line information]. Available online at http://www.multiplemyeloma.org/about_myeloma/2.05.asp.

Keren, D. (1999). Consensus Guidelines for Evaluating Monoclonal Gammopathies. Warde Report, 1999 v(10):1 [On-line information]. Available online at http://www.wardelab.com/arc_3.html.

(Reviewed Feb 13, 2009) American Cancer Society. Detailed Guide: Multiple Myeloma. Available online at http://www.cancer.org/docroot/CRI/CRI_2_3x.asp?rnav=cridg&dt=30. Accessed March 2009.

Lonial S. Multiple Myeloma Research Foundation, Intro to Myeloma. Available online at http://www.multiplemyeloma.org/about_myeloma/index.php. Accessed March 2009.

(January 10, 2009) Mayo Clinic. Multiple Myeloma. Available online at http://www.mayoclinic.com/health/multiple-myeloma/DS00415. Accessed March 2009.

Henry's Clinical Diagnosis and Management by Laboratory Methods. 21st ed. McPherson RA and Pincus MR, eds. Philadelphia: 2007. P. 576.

(July 20, 2006) Hill P, Forsyth J, Rai B, Mayne S. Serum Free Light Chains: An Alternative to the Urine Bence Jones Proteins Screening Test for Monoclonal Gammopathies. Clinical Chemistry. 2006;52:1743-1748.

(2006) International Myeloma Foundation. Understanding Serum Free Light Chain Assays. PDF available for download at http://myeloma.org/pdfs/UnderstandingFreeLight.pdf. Accessed March 2009.

(October 31, 2006) van Hoeven K. Serum Free Light Chain Assays for the Diagnosis and Monitoring of Multiple Myeloma and Other Monoclonal Gammopathies. Presentation PDF available for download through http://www.aacc.org. Accessed March 2009.

Clarke, W. and Dufour, D. R., Editors (2006). Contemporary Practice in Clinical Chemistry. AACC Press, Washington, DC. P. 207-209.

Harrison's Principles of Internal Medicine. 16th ed. Kasper D, Braunwald E, Fauci A, Hauser S, Longo D, Jameson JL, eds. McGraw-Hill, 2005. Pp. 658-659.

Rajkumar S V. MGUS and Smoldering Multiple Myeloma: Update on Pathogenesis, Natural History, and Management. Hematology Jan 2005; 2005: 340-345. Available online at http://asheducationbook.hematologylibrary.org/cgi/content/full/2005/1/340#R6. Accessed May 2009.

Kyle, Robert A., Therneau, Terry M., Rajkumar, S. Vincent, Offord, Janice R., Larson, Dirk R., Plevak, Matthew F., Melton, L. Joseph, III. A Long-Term Study of Prognosis in Monoclonal Gammopathy of Undetermined Significance. N Engl J Med 2002 346: 564-569. Available online at http://content.nejm.org/cgi/content/full/346/8/564. Accessed May 2009.

(Reviewed January 15, 2013) American Cancer Society. Multiple Myeloma, Detailed Guide. Available online at http://www.cancer.org/cancer/multiplemyeloma/detailedguide/index. Accessed June 2013.

(Reviewed May 17, 2013) National Cancer Institute. Multiple Myeloma/Plasma Cell Dyscrasia. Available online at http://www.cancer.gov/cancertopics/types/myeloma. Accessed June 2013.

(January 31, 2012) American Cancer Society. Waldenstrom's Macroglobulinemia, Detailed Guide. Available online at http://www.cancer.org/cancer/waldenstrommacroglobulinemia/detailedguide/waldenstrom-macroglobulinemia-w-m. Accessed June 2013.

(Updated June 3, 2013) Seiter K. Multiple Myeloma. Medscape Reference. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/204369-overview. Accessed June 2013.

(©2013) The Multiple Myeloma Research Foundation. What is Multiple Myeloma? Available online at http://www.themmrf.org/living-with-multiple-myeloma/newly-diagnosed-patients/what-is-multiple-myeloma/. Accessed June 2013.

(May 20, 2013) Terpos E, et al. International Myeloma Working Group Recommendations for the Treatment of Multiple Myeloma–Related Bone Disease. Journal of Clinical Oncology. Published online before print May 20, 2013, doi: 10.1200/JCO.2012.47.7901.

(2012) National Comprehensive Cancer Network. Multiple Myeloma Guidelines for Patients. Available online at http://www.nccn.org/patients/patient_guidelines/myeloma/index.php#/12/. Accessed June 2013.

مشاهده بیشتر
مشاهده کمتر