اسامی دیگر
Post-infectious Arthritis
Reiter Syndrome (formerly known as)
تاریخ آخرین بازبینیدر مورخه
تاریخ آخرین اصلاحدر مورخه June 7, 2018.
آرتریت واکنشی چیست؟

آرتریت واکنشی یک بیماری خودایمنی است که به خاطر این واقعیت که معمولا به‌عنوان یک واکنش به عفونت در جایی در بدن اتفاق می‌افتد، نامیده می‌شود. این یک شکل غیرمعمول، اما دردناک از آرتریت التهابی است که بر پاشنه پا، انگشتان پا، انگشتان دست، کمر و مفاصل، مانند زانو و مچ پا تاثیر می‌گذارد. همچنین با التهاب مجرای ادرار، چشم و گاهی پوست و غشاهای مخاطی همراه است.

دو نوع باکتری وجود دارد که شایع‌ترین علت آرتریت واکنشی است – باکتری‌های مرتبط با عفونت‌های روده و باکتری‌های مربوط به عفونت‌های دستگاه تناسلی. کلامیدیا تراکوماتیس، باکتری که باعث عفونت کلامیدیا شناخته شده است، باعث ایجاد آرتریت واکنشی می‌شود. ولی این بیماری می‌تواند توسط دیگر بیماری‌های منتقله از راه جنسی و همچنین عفونت‌های خاص روده‌ای ایجاد شود. پاتوژن‌های رایج روده شامل کمپیلوباکتر، شیگلا، سالمونلا و یرسینیا هستند که اغلب علت آلودگی مواد غذایی هستند.  

آرتریت واکنشی غیرمعمول است و همه کسانی که به یکی از این عفونت‌ها مبتلا می‌شوند، آرتریت واکنشی ایجاد می‌کنند. عوامل خطر برای آرتریت واکنشی عبارتند از جنسیت و استعداد ژنتیکی. این اختلال معمولا در مردان بین 20 تا 50 ساله مشاهده می‌شود، هرچند که در هر سنی ممکن است رخ دهد. به میزان کمتر، زنان نیز ممکن است به آرتریت واکنشی دچار شوند.

برخی از افراد در معرض خطر بالایی هستند زیرا آنها برای HLA-B27، یک پروتئین خاص (به‌نام آنتی‌ژن لکوسیت انسان یا HLA) که در سطوح سلولی یافت می‌شود، مثبت هستند. ژنی که برای HLA-B27 کد زده شده است، تخمین زده شده که درحدود 65٪ تا 96٪ افراد مبتلا به آرتریت واکنشی وجود دارد، در حالی‌که HLA-B27 تنها در حدود 6٪ از جمعیت عمومی ایالات متحده یافت می‌شود. با وجود اینکه داشتن HLA-B27 عامل خطر برای آرتریت واکنشی است، هنوز هم برای افرادی که HLA-B27 منفی هستند، ممکن است منجر به ایجاد آرتریت واکنشی شود، و ممکن است که دیگر عوامل ژنتیکی درگیر شوند.

Accordion عنوان
درباره آرتریت روماتوئید
  • علائم و نشانه‌ها

    علائم و نشانه‌های آرتریت واکنشی ممکن است شامل درد و تورم در چندین مفصل باشد که به‌طور ناگهانی 1 تا 4 هفته پس از عفونت ایجاد می‌شود. التهاب غیرمفصلی ممکن است در چشم به‌صورت ورم ملتحمه، دستگاه ادراری (غده پروستات، مجرای ادرار، مثانه)، پوست، دهان، و یا اندام‌های تناسلی رخ دهد. علائم ممکن است خودبه‌خود رفع شوند و هرگز دوباره بروز نکنند، یا این وضعیت می‌تواند مداوم باشد.

     تقریبا یک سوم از افرادی که به آرتریت واکنشی دچار می‌شوند، موارد زیر را تجربه خواهد کرد:

    • اورتریت - التهاب لوله که مثانه را به خارج از بدن متصل می‌کند (مجرای ادرار). این بیماری باعث ترشحاتی از سر آلت تناسلی یا در ناحیه واژن می‌شود. همچنین باعث درد یا سوزش در زمان دفع ادرار می‌شود. مردان همچنین ممکن است به التهاب غده پروستات (پروستاتیت) دچار شوند و زنان ممکن است التهاب گردن رحم (سرویکس) را داشته باشند، اگر چه در اغلب موارد اورتریت در زنان وجود ندارد.
    • ورم ملتحمه یا یووئیت - التهاب غشای نازکی است که چشم و پلک‌ها (ملتحمه) و یا چشم داخلی (یووییت) را پوشش می‌دهد. ورم ملتحمه باعث ایجاد قرمزی و خارش می‌شود درحالی‌که یووئیت جدی‌تر است و باعث درد، تاری دید و حساسیت به نور و همچنین قرمزی چشم می‌شود.
    • آرتریت - درد، قرمزی و تورم معمولا زانو، مچ پا و پاها را درگیر می‌کند. اغلب باعث درد پاشنه، تورم انگشتان دست و پا؛ اغلب همراه با درد کمر و باسن همراه است؛ و اسپوندیلیت (التهاب مفاصل مهره‌ها در ستون فقرات) را ایجاد کند.


     آرتریت واکنشی همچنین می‌تواند با علائم پوستی، از جمله زخم‌های دهانی، بثورات یا برجستگی بر روی کف پاها یا کف دست و ضایعات ناحیه تناسلی بدون درد همراه باشد.

  • آزمایشات

    آزمایش‌های آزمایشگاهی

     از آنجایی که هیچ آزمایشی برای تشخیص آرتریت واکنشی وجود ندارد، تشخیص بیشتر براساس علائم و نشانه‌های فرد مانند درد یا تورم در مفاصل آسیب‌دیده و شواهد عفونت فعلی یا گذشته است. پزشکان بهداشت ممکن است آزمایش‌های زیر را برای تایید تشخیص برای شما تجویز کنند:


     متخصصان بهداشت و درمان همچنین ممکن است آزمایش‌هایی را برای شناسایی عفونت‌هایی که موجب واکنش می‌شوند را تجویز کنند، نظیر:


     ممکن است چند آزمایش برای رد علل دیگر علائم تجویز شود:


    آزمایشات غیرآزمایشگاهی
     

    آزمایش‌های غیرآزمایشگاهی شامل اشعه‌هایی است که ممکن است برای بررسی مفصل از نظر هرگونه آسیب یا التهاب یا برای جلوگیری از انواع دیگر آرتریت انجام شود.

  • درمان

    درمان آرتریت واکنشی شامل درمان هرگونه عفونت با آنتی‌بیوتیک‌ها و استفاده از داروهایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن برای از بین بردن علائم است.

    التهاب مفاصل می‌تواند با کورتیکواستروئیدها یا پردنیزون تزریق شود که ممکن است اگر به‌صورت خوراکی مصرف شود کمک‌کننده باشد. گاهی اوقات مایع را می‌توان تخلیه کرد، فشار را کاهش و درد را تسکین می‌دهد. اگر بیماری شدید باشد و بیش از چند ماه طول بکشد، ممکن است از داروهای ضدروماتیسمی (DMARDs) مانند سولفاسالازین و متوترکسات استفاده شود. مهارکننده‌های TNF نیز ممکن است مؤثر باشند.

     کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است برای درمان ضایعات پوستی و التهاب موضعی مفید باشد.

     اغلب استراحت در ابتدا برای کنترل درد ضروری است فیزیوتراپی همچنین برای حفظ طیف گسترده‌ای از حرکت مفاصل استفاده می‌شود.

مشاهده منابع
منابع مورد استفاده در این مطلب

American College of Rheumatology. 2017. Reactive Arthritis. Available online at https://www.rheumatology.org/I-Am-A/Patient-Caregiver/Diseases-Conditions/Reactive-Arthritis. Accessed July 23, 2017.

Lazada, Carlos J. 2017. Reactive Arthritis Workup. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/331347-workup#c6. Accessed July 23, 2017.

National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases. 2016. Questions and Answers about Reactive Arthritis. Available online at https://www.niams.nih.gov/health_info/Reactive_Arthritis/default.asp#g. Accessed July 23, 2017.

Yu, David T. 2016. Patient education: Reactive arthritis. Beyond the Basics. Available online at http://www.uptodate.com/contents/reactive-arthritis-beyond-the-basics?source=search_result&search=reactive+arthritis&selectedTitle=1%7E4. Accessed July 23, 2017.

Sources Used in Previous Reviews

MedlinePlus Medical Encyclopedia. Reactive arthritis. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000440.htm. Accessed September 2013.

FamilyDoctor.org. Reactive Arthritis. Available online at http://familydoctor.org/familydoctor/en/diseases-conditions/reactive-arthritis.printerview.all.html. Accessed September 2013.

MayoClinic.com. Reactive arthritis. Available online at http://www.mayoclinic.com/health/reactive-arthritis/DS00486. Accessed September 2013.

Arthritis Foundation. Reactive Arthritis. Available online at http://www.arthritis.org/conditions-treatments/disease-center/reactive-arthritis/. Accessed September 2013.

American College of Rheumatology. Reactive Arthritis. Available online at http://www.rheumatology.org/Practice/Clinical/Patients/Diseases_And_Conditions/Reactive_Arthritis/. Accessed September 2013.

Spondylitis Association of America. Medications For Ankylosing Spondylitis & Related Disorders. Available online at http://www.spondylitis.org/about/medications.aspx. Accessed September 2013.

Lozada CJ et al. Reactive Arthritis. Medscape. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/331347-overview. Accessed September 2013.

Reveille JD, Hirsch R, Dillon CF, Carroll MD, Weisman MH. The prevalence of HLA-B27 in the US: data from the US National Health and Nutrition Examination Survey, 2009. Arthritis Rheum 2012 May;64(5):1407-11. Available online at http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22139851. Accessed September 2013.

Yu DT. Reactive arthritis (formerly Reiter syndrome). UpToDate. Available online at http://www.uptodate.com/contents/reactive-arthritis-formerly-reiter-syndrome. Accessed September 2013.

MedlinePlus Medical Encyclopedia. Reactive arthritis. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000440.htm. Accessed September 2010.

Arthritis Foundation. Reactive Arthritis. Available online at http://www.arthritis.org/disease-center.php?disease_id=23. Accessed September 2010.

NIAMS. Questions and Answers about Reactive Arthritis. Available online at http://www.niams.nih.gov/Health_Info/Reactive_Arthritis/default.asp. Accessed September 2010.

FamilyDoctor.org. Reactive Arthritis. Available online at http://familydoctor.org/online/famdocen/home/common/sexinfections/sti/448.printerview.html. Accessed September 2010.

MayoClinic.com. Reactive arthritis. Available online at http://www.mayoclinic.com/health/reactive-arthritis/DS00486. Accessed September 2010.