دلایل انجام آزمایش پری آلبومین ارزیابی مجدد می باشد. از نظر تاریخی این آزمایش برای کمک به شناسایی سوءتغذیه پروتئین-کالری و بررسی تاثیرگذاری تغذیه درون وریدی انجام شده است. شواهد و مدارک جدیدتر حاکی از آنست که دلایل تغییرات در سطوح پری آلبومین ممکن است پیچیده تر باشد و این آزمایش را نباید بعنوان نشانگر ساده وضعیت تغذیه تفسیر نمود.
Prealbumin
هیچ گونه توافقی در مورد زمان این آزمایش وجود ندارد با این حال ممکن است آزمایش پری آلبومین همراه با ارزیابی شرایط تغذیه انجام شود و این در صورتیست که پزشک در مورد شرایط سوءتغذیه شخص تردید دارد.
نمونه خونی بدست آمده از سیاهرگ بازو.
هیچ گونه آمادگی نیاز نیست.
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
تا به حال اعتقاد بر این بوده که آزمایش پری آلبومین یک نشانگر سودمند برای وضعیت تغذیه ای است و در تعیین و تشخیص سوءتغذیه پروتئین- کالری و نیز نظارت بر افرادی که تغذیه درون وریدی دارند (TPN، تغذیه از طریق مایع تزریق شده به رگ) مفید است. از این آزمایش همچنین برای نظارت بر تغییرات وضعیت تغذیه ای در شخصی که بعنوان بخشی از درمان بیماری کلیوی، دیالیز می شود، استفاده شده است.
برخی از پزشکان از این آزمایش به روش مذکور استفاده می کنند، با اینحال بحثهای زیادی در این رابطه وجود دارد زیرا تغییرات در پری آلبومین ممکن است شرایط دیگری همچون التهاب، عفونت یا آسیب را منعکس نماید. بدین صورت، برخی از متخصصین پیشنهاد داده اند که آزمایش پری آلبومین را نباید برای ارزیابی وضعیت تغذیه یا تشخیص سوءتغذیه استفاده کرد. با این حال برخی دیگر بر این باورند که این آزمایش میتواند در تشخیص و پیش بینی های اولیه برای افراد بیمار، بستری شده و شرایط مشابه سودمند باشد و می تواند نتایج و پیامدهایی برای بهبود وضعیت بیمار ارائه نماید.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
با توجه به نکات مذکور در بخش قبل، پزشکان می توانند برای افراد دارای علائم و نشانه های سوءتغذیه یا در معرض سوءتغذیه (مثل شرایط بیماری مزمن، بستری شدن، یا زمان دریافت تغذیه درون وریدی یا انجام دیالیز) درخواست کنند. این آزمایش همچنین در تعیین شدت بیماری یک بیمار درخواست می شود.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
سطوح طبیعی پری آلبومین طبق سن و جنسیت متغیر است.
سطح پایین پری آلبومین را می توان در شرایط زیر مشاهده کرد:
-سوءتغذیه
-بیماری شدید یا مزمن
-التهاب
-آسیبها مثل سوختگی
-پرکاری تیروئید
-بیماری کبد
-عفونتهای جدی
-اختلال هاضمه
با توجه به اینکه بحث های مرتبط بااستفاده مناسب از این آزمایش؛ محققین در پی بررسی نقش پری آلبومین در بدن و تغییرات آن هستند و هنوز تفسیر نتایج پری آلبومین چالش برانگیز است. برخی پیشنهاد می کنند که یک آزمایش منفرد پری آلبومین نسبت به برآوردهای انجام شده در زمانهای مختلف مفهوم و معنای ضعیفی دارد. برای مثال برآوردهای التهاب مثل پروتئین واکنش گر C در کمک به تفسیر نتایج پری آلبومین انجام خواهد شد.
سطح بالایی از پری آلبومین را می توان در شرایط خاصی مشاهده کرد اما این آزمایش برای تشخیص و بررسی در شرایط مذکور مورد استفاده قرار نمی گیرد.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
داروهایی مثل آمیودارون (amiodarone)، استروژن ها و قرص های ضدبارداری می توانند سطح پری آلبومین را کاهش دهند. استروئیدهای آنابولیک، آندروژن ها، پریدنیزولون (prednisolone) و مقادیر بالای داروهای ضدالتهاب ضداستروئیدی میتوانند غلظت پری آلبومین را افزایش دهند.
سطوح پری آلبومین می تواند در بیماری هوجکین (Hodgkin)، بیماری کلیوی، کمبود آهن، بارداری و بیش فعالی غدد فوق کلیوی افزایش می یابد.
-
تفاوت بین آزمایشات پری آلبومین، آلبومین سرم/پلاسما و آلبومین ادرار چیست؟
با اینکه اسامی مشابه اند، اما پری آلبومین و آلبومین مولکول های کاملا متفاوتی هستند. آنها پروتئین هایی هستند که توسط کبد تولید می شوند و از نظر تاریخی نیز برای ارزیابی وضعیت تغذیه مورد استفاده بوده اند. آلبومین سرم/پلاسما (یا خون) هم اکنون بیشتر برای بررسی و کمک به تشخیص بیماری کبد یا کلیه مورد استفاده بوده و بر روی یک نمونه خون آزمایش می شوند. آزمایش آلبومین ادرار (در گذشته آزمایش میکروآلبومین نامیده می شد) آلبومین موجود در ادرار را بعنوان نشانگر اولیه آسیب به کلیه برآورد می کند.