برای تعیین اینکه آیا علائمی مانند حساسیت اندام به سرما به علت وجود پروتئین های غیرطبیعی به نام کریگوگلوبولین ها در خون است که می تواند با انواع بیماری ها مرتبط باشد
Cryoglobulins کرایوگلوبولین
هنگامی که علائمی مانند بثور، کبودی، درد، ضعف، درد مفاصل و یا رنگ پریدگی و خنکی اندام هایی که در دماهای پایین رخ می دهد، رخ می دهد.
یک نمونه خون با قرار دادن یک سوزن در ورید بازو و جمع آوری خون در لولۀ از پیش گرم شده بدست می آید. نمونه در هنگام تهیه نمونه در دمای بدن یا نزدیک آن نگهداری می شود.
آماده سازی آزمایش معمولا مورد نیاز نیست.ممکن است قبل از جمع آوری نمونه برای کم کردن احتمال کدر شدن (ابری) در نمونه به علت تری گلیسیرید 8 ساعت ناشتایی تجویز شود.
-
از نتایج آزمایش چگونه استفاده میشود؟
برای کمک به تشخیص حضور و مقدار نسبی کرایوگلوبولین در خون، از یک آزمایش کرایوگلوبولین استفاده می شود. ممکن است به همراه سایر آزمایشات برای کمک به تعیین یا رد کردن علل بالقوۀ کرایوگلوبولین تجویز شود. آزمایشات به شرایط یا نوع بیماری بستگی دارد.
نمونه در هنگام تهیه نمونه در دمای بدن یا نزدیک آن نگهداری می شود. سرم فرد به مدت 72 ساعت سرد می شود و روزانه (تا 7 روز) برای رسوبات بررسی می شود. اگر رسوب وجود داشته باشد، مقدار آن تخمین زده می شود و نمونه برای تعیین اینکه آیا رسوب حل می شود، گرم می شود. اگر حل شدند، پس کریگوگلوبولین ها وجود دارند.
اگر آزمایش کریووگلوبولین مثبت باشد، آن را با الکتروفورز پروتئین و الکتروفورز ایمونوفیکس (IFE) برای تعیین نوع پروتئین موجود در کریووگلوبولین ها و نوع کریگولووبولینمی شخص بررسی می کنند.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست میشود؟
آزمایش کرایوگلوبولین ها هر وقت که فرد علائمی دارد که ممکن است با کریوگلوبولینمی مرتبط باشد، تجویز می شود. برخی از این موارد ممکن است عبارتند از:
- کبودی
- بثورات، پورپورا (تکه های بنفش)
- درد مفاصل، عضلات
- ضعف، خستگی
- سندرم رینود, رینود پدیده ای است که با درد، رنگ پریدگی، نیلی شدن، بی حسی، سوزن شدن و سردی در انگشتان دست و با با قرار گرفتن در معرض سرما مشخص می شود.
- زخم های پوستی
- مرگ پوست،قانقاریا
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
تست کرایوگلوبین (عدم کرایوگلوبین ها) در اکثر افراد سالم منفی است و برای افراد بدون علائم به طور مرتب تجویز نمی شود.
هنگامی که تست مثبت است، به این معنی است که کرایوگلوبین ها وجود دارند و احتمالا بخاطر سرما رسوب کنند. علائم ناشی از این اتفاق می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، و ممکن است با قرار گرفتن در هر موقعیتی متفاوت باشد و لزوما با مقدار کرایوگلوبین مرتبط نباشد.آزمایش مثبت برای کرایوگلوبولین ها ممکن است در شرایط متعدد دیده شود. بعضی از نمونه ها عبارتند از:
- عفونت هایی مانند بیماری لایم، مونونوکلئوز عفونی (مونو)، هپاتیت C و اچ آی وی / ایدز
- بیماری کلیه
- بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتیک سیستمیک، آرتریت روماتوئید و سندرم Sjögren
- بیماری هایی که با افزایش لنفوسیت ها مانند میلوما، لنفوم و لوسمی لنفوئیدی مشخص می شود
- بیماری های مرتبط با التهاب عروقی(واسکولیت)
آزمایش کرایوگلوبولین نشان می دهد که کدام نوع کرایوگلوبولین وجود دارد و تشخیص بیماری خاصی نیست.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
-
آیا کسی می تواند علائم مرتبط با کرایوگلوبولین را از بین ببرد؟
اجتناب از تماس با اشیای سرد و قرار گرفتن در معرض هوای سرد می تواند به جلوگیری یا به حداقل رساندن علائم کمک کند.
-
آیا برای رهایی از کرایوگلوبولین می توان کاری کرد؟
به طور کلی، خیر. اگر آن ها به علت شرایط موقت، مانند یک عفونت باکتریایی باشند، پس از آنکه عفونت برطرف شد، ممکن است از بین برود. اگر آن ها به علت یک بیماری مزمن مانند یک اختلال خودایمن باشند، احتمال دارد که همچنان ادامه داشته باشند. در بعضی موارد ممکن است آفرسیس برای حذف کرایوگلوبولین ها از خون و تسکین علائم به کار رود، اما این ممکن است به طور موقت کمک کند.
-
برخی از آزمایش های دیگر که ممکن است برای تعیین علت زمینه ای کرایوگلوبینمی انجام شود چیست؟
علاوه بر الكتروفورز پروتئین و بسته به شرایط مشكوك اساسی، سایر آزمایش ها شامل هپاتیت C، ANA، تست مونو و فاكتور روماتوئید می باشند، به چند مورد اشاره می شود.
-
درمان کرایوگلوبولینمی چگونه است؟
با توجه به شرایط اساسی، این بیماری به طور عمده درمان می شود. بعضی از داروها مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، کورتیکواستروئیدها و دیگر مهارکننده های ایمنی برای کمک به کاهش علائم و به حداقل رساندن عوارض ممکن است مورد نیاز باشند. اگر علائم شدید باشد، ممکن است پلاسمافرسیس برای کاهش میزان کریگوگلوبولین در خون با تغییر پلاسمای خون برای پلاسمای داوطلب انجام شود. درمان دائمی یا درمان خاصی برای کریگوگلوبولین وجود ندارد