برای تشخیص عفونت سرخک یا اوریون؛ برای تعیین این که آیا شخص در برابر سرخک یا اوریون بدلیل عفونت یا قبلی یا واکسیناسیون دارای ایمنی است یا خیر؛ برای تایید سرخک یا اوریون و تحقیق و بررسی در مورد منشا آن
Measles and Mumps Tests
زمانیکه شخص دارای نشانه ها یا عوارضی در بدن خود باشد که یک پزشک در مورد عفونت سرخک یا اوریون در وی مردد باشد؛ هر زمان در صورت نیاز برای تعیین ایمنی نسبت به سرخک یا اوریون؛ برای بررسی و به حداقل رساندن شیوع سرخک یا اوریون
نمونه خون گرفته شده از سیاهرگ بازو برای آزمایش آنتی بادی سرخک یا اوریون؛ برای شناسایی ویروس، نمونه ممکن است خون، ادرار، مایع بینی و گلو، نمونه گیری از گلو، نمونه گیری از داخل گونه صورت، مایع مغزی-نخاعی یا بافت دیگر بدن باشد
قبل از نمونه گیری دهانی برای اوریون، غده بزاقی موجود در بهش جلو و زیر گوش (غده پاروتید) باید ماساژ داده شود. برای نمونه گیری های دیگر، آمادگی نیاز نیست.
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
آزمایشات سرخک و اوریون در موارد زیر کاربرد دارند:
-تایید اینکه شخص به دلیل عفونت های قبلی یا واکسیناسیون نسبت به ویروس ها ایمن است
-تشخیص حالت فعال سرخک و اوریون
-شناسایی، نظارت و تعیین شیوع بیماری برای اهداف سلامت عمومی
(برای اطلاعات بیشتر در مورد عفونت های سرخک و اوریون به بخش "هدف از انجام این آزمایش چیست؟" مراجعه کنید.)
روش های دیگری نیز برای بررسی سرخک و اوریون وجود دارد:
آزمایش آنتی بادی (خون شناسی)
آزمایش آنتی بادی را می توان برای تایید ایمنی، تشخیص یک بیماری فعال یا تعیین شیوع بیماری استفاده کرد. آنتی بادی های سرخک و اوریون پروتئین های مختص ویروس هستند که توسط سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت ناشی از ویروس سرخک یا اوریون یا در پاسخ به واکسیناسیون تولید می شوند. دو نوع از آنتی بادی های تولید شده وجود دارد: IgM و IgG. اولین موردی که بعد از قرارگیری در معرض ویروس یا بعد از واکسیناسیون ایجاد می شوند، آنتی بادی های IgM است. سطوح این آنتی بادی به مدت چند روز تا بیشترین حد تولید می شود و سپس در در چند هفته آتی افت می کند. آنتی بادی های IgG در مدت زمان زیادی توسعه می یابند اما بعد از افزایش آنها، در کل دوره حیات مثبت خواهند بود و در برابر عفونت های مجدد محافظت خواهند کرد. گاها، آزمایش دو نمونه خونی بدست آمده در چند هفته (حاد و عادی) برای تفکیک مابین عفونت فعال و قبلی استفاده می شود و این عمل با مقایسه سطح آنتی بادی در این دو نمونه انجام می شود.
تشخیص مستقیم ویروس
تشخیص مستقیم می تواند شامل کشت ویروس یا روش های مولکولی دیگری مثل PCR باشد و ممکن است بر روی نمونه های مختلفی انجام شود. این روش ها فقط عفونت های فعال را شناسایی می کنند و نمی توانند سطح ایمنی را تایید نمایند.
آزمایش ژنتیک ویروسی (RT-PCR) زنجیره ژنتیکی ویروس را تعیین و شناسایی می کند. بیشتر آزمایشات RT-PCR توسط آزمایشگاهای عمومی سلامت و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) انجام می شوند.
آزمایشات شناسایی ویروس ممکن است گاها برای تعیین علت عوارض شدید انجام شود که می تواند مرتبط با عفونت ویروس سرخک یا اوریون باشد. از آنجاییکه افراد با سیستم ایمنی ضعیف نمی توانند پاسخ عادی به آنتی بادی داشته باشند، کشت ویروسی یا آزمایش تشخیص ماده ژنتیک ویروس را می توان برای تایید تشخیص بیماری عفونت سرخک یا اوریون استفاده کرد، بویژه اگر نتایج با یافته های بالینی یا تردیدات پزشک هم خوانی نداشته باشند. -
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
آزمایش آنتی بادی IgG برای سرخک و اوریون را زمانی می توان درخواست داد که پزشک بخواهد اطلاعاتی را در مورد ایمنی یک شخص در برابر یک ویروس یا هر دوی آنها (بدلیل عفونت قبلی یا واکسیناسیون) کسب نماید.
آزمایشات آنتی بادی IgM و IgG سرخک و اوریون، کشت ویروس یا PCR را زمانی می توان درخواست داد که شخص دارای علائم و نشانه های بیماری سرخک یا اوریون بوده یا در معرض شخصی با این ویروس بوده و هم اکنون دارای تب و برخی از علائمی باشد که بتوان به سرخک یا اوریون نسبت داد. این آزمایشات معمولا در ابتدای دوره عفونت درخواست می شوند.
علائم و نشانه های سرخک در طی 7 تا 18 روز بعد از قرارگیری در معرض ویروس بروز کرده و اغلب شامل یک یا چند مورد از علائم زیر است:
-جوش مشخص که اغلب بر روی صورت شروع شده و به اندام های پایین بدن و پاها گسترش می یابد
-تب شدید
-سرفه خشک
-چشم های قرمز، آبدار و همراه با خارش
-حساسیت به نور
-آبریزش بینی
-گلودرد
-جوش ها یا خال های ریز سفید درون دهان
علائم و نشانه های اوریون معمولا بعد از 2 تا 3 هفته از دوره نهفتگی بروز کرده و گاها مشابه با علائم آنفولانزا می باشد، مثل:
-سردرد
-درد عضلانی
-تب
-این موارد به دنبال التهاب غدد بزاق در زیر یک یا هر دو گوش بروز می کند (التهاب غده بزاقی)
آزمایش را می توان همچنین در طی شیوع مشکوک یا تایید شده بیماری و زمانی که چند نفر در معرض بیماری بوده و دارای علائم و نشانه های مذکور باشند، درخواست داد. -
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
آزمایش آنتی بادی
زمانی که آنتی بادی های IgM سرخک یا اوریون در شخصی که قبلا واکسینه نشده، وجود داشته باشد، در این حالت احتمالا آن فرد دارای عفونت سرخک یا اوریون شده است. زمانی که هر دوی آنتی بادی های IgM و IgG وجود داشته باشند یا افزایش عمده ای در غلظتهای آزمایشات آنتی بادی IgG حاد و عادی وجود داشته باشد، در این حالت احتمالا آن شخص دارای عفونت سرخک یا اوریون بوده یا قبلا به آن مبتلا شده است.
زمانی که آنتی بادی های IgG سرخک یا اوریون در شخصی که واکسینه شده و یا بیمار نباشد، وجود داشته باشد، در این وضعیت آن شخص در برابر عفونت ایمن شده است (ایمنی). اگر شخصی دارای آنتی بادی های IgG سرخک یا اوریون نباشد، آن شخص در برابر این ویروس ها ایمن نیست. این می تواند به این دلیل باشد که شخص در معرض ویروس قرار نگرفته، یا اینکه زمان کافی برای تولید IgG نبوده و یا اینکه شخص پاسخ آنتی بادی نرمالی نداشته است.
جدول زیر نتایج آزمایشات آنتی بادی را بیان کرده است:IgM IgG تفسیر وضعیت مثبت منفی عفونت اولیه مثبت مثبت (با افزایش در سطوح مابین نمونه های حاد و عادی؛ این را صرفا زمانی می توان انجام داد که آزمایش IgM در دسترس نباشد) عفونت اخیر یا قبلی منفی مثبت ایمنی ناشی از عفونت قبلی یا واکسیناسیون منفی منفی فاقد عفونت اخیر یا قبلی؛ غیر ایمن؛ فاقد پاسخ ایمنی یا پاسخ در سطح پایین بدلیل سیستم ایمنی تضعیف شده جداسازی ویروس (تشخیص)
کشت سرخک یا کشت اوریون مثبت یا آزمایش PCR مثبت برای تشخیص ماده ژنتیکی ویروس بدین معنی است که شخص دارای عفونت ویروسی است.
اگر نوع خاصی از ویروس سرخک یا اوریون شناسایی شود، در این حالت این زنجیره ژنتیکی علت عفونت بوده و اطلاعات ژنتیکی را می توان برای کمک به تشخیص منشا عفونت سرخک یا اوریون (مثل مسافرت به یک کشور خاص یا قرارگیری در معرض شخص دیگر دارای عفونت فعال) استفاده کرد. نتیحه آزمایش ژنتیکی سرخک یا اوریون توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) برای نظارت بر توسعه ویروس، تشخیص شیوع آن و پیشگیری از انتقال بعدی استفاده می شود.
اگر کشت سرخک یا اوریون یا آزمایش PCR منفی باشد، ممکن است به این معنی باشد که شخص دارای عفونت نیست و علائم و نشانه ها بدلیل دیگری است. با این حال نتیجه منفی ضرورتا وجود عفونت فعال را رد نمی کند زیرا ویروس ممکن است به تعداد خیلی کم و غیر قابل تشخیص وجود داشته یا در نمونه آزمایش وجود نداشته باشد. اگر وجود یک عفونت بعد از نتیجه منفی قویا مورد تردید باشد، تکرار آزمایش انجام می پذیرد. -
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
بیشتر افراد در طی دو هفته بهبود می یابند اما تا 20 درصد از افراد عوارضی را توسعه می دهند که ممکن است شامل عفونت گوش، برونشیت، ذات الریه، اسهال یا در شرایط نادر آنسفالیت یا نابینایی باشد.
اوریون اغلب یک بیماری خفیف و محدودی است، اما برخی افراد ممکن است عوارضی مثل ناشنوایی، التهاب بیضه ها یا تخمدان، التهاب پانکراس، مننژیت یا آنسفالیت داشته باشند.
واکسن سرخک، اوریون، سرخچه (MMR) حاوی یک شکل زنده و ضعیف از ویروس ها می باشد. افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف و افراد باردار یا افرادی که قصد بارداری درماه آتی را داشته باشند، نباید این واکسن دریافت نمایند. مقدار اولیه واکسن برای نوزادان در سن 12 تا 15 ماهگی و مقدار ثانویه در 4 تا 6 سالگی توصیه شده است. -
اگر من مبتلا به سرخک یا اوریون باشم و عوارضی هم در من وجود داشته باشد، آیا این عوارض با مرتفع شدن بیماری از بین خواهند رفت؟در بیشتر موارد از بین می روند اما برخی از عوارض مانند نابینایی، ناشنوایی و در شرایط نادر آسیب به بافت یا اندام ممکن است دائمی باشد. التهاب بیضه ها که گاها در اوریون دیده می شود می تواند در برخی موارد موجب عقیم شدن گردد.
-
معمولا چه زمانی واکسیناسیون سرخک و اوریون انجام می شود؟
دو دوز مصرفی از واکسن MMR برای حفاظت کامل نیاز است. کودکان اولین دوز را در 12 تا 15 ماهگی و دریافت کرده و ایمنی تقویت شده معمولا قبل از شروع مهدکودک و در سنین 4 تا 6 سال ارائه می شود.
-
آیا همه افراد باید در مورد ایمنی در برابر سرخک و اوریون تحت آزمایش قرار گیرند؟
آزمایش بررسی پاسخ ایمنی به واکسن MMR توصیه نمی شود زیرا بیشتر افراد دارای پاسخ ایمنی به ویروس های واکسن هستند. وضعیتهای رایج مختلفی وجود دارد، مثل ورود به دانشگاه یا استخدام در یک مرکز مراقبت از سلامت، که در آنجا شما نیاز به اثبات عفونت قبلی سرخک و اوریون را داشته یا اثبات اینکه شما دو بار واکسن MMR را دریافت کرده و یا در برابر عفونت سرخک یا اوریون ایمن هستید.