برای تشخیص اینکه آیا سطوح آلدوسترون و رنین شما غیرطبیعی هستند، جهت کمک به تشخیص یک اختلال هورمونی (اندوکرین) مانند آلدوسترونیزم اولیه (سندرم PA, Conn)
Aldosterone and Renin
آلدوسترون و رنین
نمونه خونی به دست آمده از ورید بازوی شما یا نمونه ادرار 24 ساعته؛ گاهی اوقات در مراکز پزشکی تخصصی، خون از ورید کلیه یا آدرنال نیز جمع آوری می شود.
برای سنجش آلدوسترون و رنین خون، احتمالاً پزشک از شما بخواهد که پیش از خونگیری (مثلاً 15 تا 30 دقیقه)، به صورت ایستاده یا درازکش قرار گیرید.
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
آزمایشات آلدوسترون و رنین برای ارزیابی تولید به اندازه آلدوسترون توسط غدد فوق کلیوی و تشخیص بین علل بالقوه مازاد یا کمبود آن، مورد استفاده قرار می گیرند. آلدوسترون ممکن در خون یا در نمونه ادرار 24 ساعته که میزان آلدوسترون دفع شده در ادرار در روز را اندازه گیری می کند، سنجش شود. رنین همیشه در خون اندازه گیری می شود.
این آزمایشات در بررسی آلدوسترونیزم اولیه، همچنین با عوان سندرم Conn، که باعث فشار خون بالا میگردد، بسیار مفید هستند. اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، ممکن است تولید آلدوسترون همراه با آزمایش تحریک و سرکوب، مورد بررسی بیشتری قرار گیرد.
مقادیر هر دوی آلدوسترون و رنین در صبح در بالاترین میزان خود بوده و در سرتاسر روز متغیر هستند. اینها تحت تأثیر مکان، استرس و انواعی از داروهای از پیش تجویز شده قرار میگیرند.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده میشود؟
آزمایش آلدوسترون و رنین خون معمولاً زمانی که فرد دارای فشار خون بالا می باشد، بویژه اگر دارای پتاسیم پائین نیز باشد، درخواست می شود. حتی اگر پتاسیم نرمال باشد، اگر داروهای معمول، فشار بالای خون را کنترل نکنند یا اگر پرفشاری خون در سن پائین اتفاق بیفتد، آزمایش احتمالاً انجام شود. آلدوسترونیزم اولیه یک شکل بالقوه قابل درمان از پرفشاری خون است، از اینرو تشخیص و درمان صحیح آن مهم می باشد.
وقتی پزشک مشکوک می شود که فردی دارای نقص عملکرد آدرنال یا بیماری آدیسون می باشد، آزمایش سطوح آلدوسترون به صورت گهگاه درخواست می شوند. یکی از آن آزمایشات،تست تحریک آلدوسترون، که تحریک ACTH نیز گفته می شود، آلدوسترون و کورتیزول را برای مشخص کردن اینکه ایا فرد دارای بیماری آدیسون، عملکرد پائین غده هیپوفیز یا تومور غده هیپوفیز می باشد، مورد آزمایش قرار می دهد. نتیجه نرمال، افزایشی در کورتیزول و افزایش در آلدوسترون پس از تحریک با ACTH است.
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر میشود؟
جدول زیر نشان دهنده تغییرات در رنین، آلدوسترون و کورتیزول است که در اختلالات مختلف رخ میدهند.
بیماری آلدوسترون کورتیزول رنین آلدوسترونیزم اولیه (سندرم Conn( بالا نرمال پائین آلدوسترونیزم ثانویه بالا نرمال بالا نقص آدرنال (بیماری آدیسون) پائین پائین بالا سندرم کوشینگ پائین بالا پائین آلدوسترونیزم اولیه (سندرم Conn) در نتیجه تولید بیش از حد آلدوسترون توسط غدد فوق کلیوی، معمولاً توسط یک تومور خوش خیم یکی از غدد، ایجاد می شود. سطح بالای آلدوسترون، جذب مجدد سدیم (نمک) و از دست رفتگی پتاسیم توسط کلیه ها را افزایش داده که اغلب منتهی به عدم تعادل الکترولیت می شود. علائم و نشانه ها شامل فشار خون بالا، سردرد و ضعف در ماهیچه هستند بویژه اگر سطوح پتاسیم بسیار پائین باشند.
پتاسیم کمتر از نرمال خون (هایپوکالمی) در فردی که مبتلا به پرفشاری خون است، نشاندهنده این است که باید به دنبال تشخیص آلدوسترونیزم باشیم. گاهی اوقات، برای درک اینکه آیا یک یا هر دوی غدد فوق کلیوی تحت تأثیر قرار گرفته اند، ممکن است خون از هر دو ورید فوق کلیوی گرفته شده و آزمایش برای تعیین اینکه آیا تفاوتی در میزان آلدوسترون (و گاهی کورتیزول) تولید شده توسط هر کدام از غدد فوق کلیوی وجود دارد یا نه، انجام می شود.
آلدوسترونیزم ثانویه که نسبت به آلدوسترونیزم اولیه شایعتر است، با هر عاملی غیر از اختلال در غدد فوق کلیوی ایجاد می شود که منتهی به آلدوسترون اضافی می گردد. این میتواند در نتیجه شرایطی ایجاد گردد که باعث کاهش جریان خون به کلیه ها شده، فشار خون را کاهش داده یا سطوح سدیم را پائین می آورد. آلدوسترونزیم ثانویه ممکن است همراه با نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی، بیماری کلیوی و توکسمی آبستنی (پره اکلمپسی) دیده شود. این عارضه همچنین در دهیدراسیون شایع است. در این شرایط، علت آلدوسترونیزم معمولاً آشکار و مشخص است.
مهمترین علت آلدوسترونیزم ثانویه، تنگ شدن عروق خونی است که کلیه را تغذیه می کنند. نام این عارضه، استنوزیس شریان کلیه میباشد.این باعث افزایش در فشار خون بعلت رنین و آلدوسترون بالا گشته و میتوان آن را با جراحی یا آنژیوپلاستی درمان کرد. گاهی اوقات برای دانستن اینکه آیا فقط یک کلیه مبتلا گشته است، یک کاتتر از طریق کشاله ران وارد شده و خون مستقیماً از وریدهای کلیه جمع آوری می شود (سطوح رنین ورید کلیوی). اگر مقدار آن به طور قابل ملاحظه ای در یک جهت بالاتر باشد، این نشاندهنده محلی است که در آن تنگ شدن شریان وجود دارد.
آلدوسترون پائین (هایپوآلدوسترونیزم) معمولاً بعنوان بخشی از نقص آدرنال رخ می دهد. این باعث دهیدراسیون، فشار خون پائین، سطح پائین سدیم خون و سطحی بالا از پتاسیم می شود. وقتی نوزادان فاقد آنزیم لازم برای تولید کورتیزول هستند، یک عارضه با عنوان هایپرپلازی مادرزادی آدرنال، این می تواند تولید آلدوسترون را در مواردی کاهش دهد.
-
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
میزان نمک در رژیم غذایی شما و داروها،مانند تسکین دهنده های درد از دسته غیراستروئیدی، داروهای ادرارآور، بتابلاکرها، استروئیدها، بازدارنده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتنسین (ACE) و داروهای ضدبارداری خوراکی میتوانند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند. برخی از این داروها برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. استرس، ورزش و بارداری نیز میتوانند بر نتایج آزمایش تأثیر داشته باشند. در صورت لزوم تغییر میزان سدیم (نمک) در رژیم غذایی شما، استفاده از داروهای ادرارآور یا بقیه داروها یا برنامه ورزشی تان پیش از آزمایش آلدوسترون، پزشک این مورد را به شما خواهد گفت.
لیکوریک ممکن است ویژگی های آلدوسترون را تقلید کرده و باید حداقل به مدت دو هفته پیش از آزمایش اجتناب شود زیرا میتواند نتایج آلدوسترون را کاهش دهد. این فقط اشاره بر محصولات واقعی گیاه لیکوریک (لیکوریک سخت) دارد؛ بیشتر لیکوریک نرم و بقیه اشکال لیکوریک فروخته شده در آمریکای شمالی در حقیت حاوی لیکوریک نیستند. در صورت عدم اطمینان، برچسب بسته را بررسی کنید یا آن را به پزشک خود نشان دهید.
در زمان ابتلا به بیماری شدید، مقادیر آلدوسترون بسیار پائین می آیند، از اینرو در زمان هایی که فرد بسیار بیمار است، این آزمایش نباید صورت گیرد.
-
اگر وضعیت قرارگیری بدن من در نتایج آزمایش تأثیرگذار است، چگونه می توانم آن را کنترل کنم؟ممکن است از شما درخواست شود تا بموقع در محل حاضر شوید تا باندازه کافی در وضعیت درازکش یا ایستاده قرار گیرید که آن وضعیت بعنوان حالت اصلی آزمایش شما تثبیت شود. -
نسبت آلدوسترون\رنین (ARR)، چه می باشد؟
نسبت آلدوسترون\رنین (ARR)، یک تست غربالگری برای تشخیص آلدوسترونیزم اولیه در افراد مبتلا به فشار خون در گروه پرخطر می باشد. برای تعیین این نسبت، سطوح خونی آلدوسترون و رنین اندازه گیری شده و یک محاسبه با تفسیم کردن نتیحه آلدوسترون بر رنین، انجام می شود. ARR، مطمئن ترین غربالگری برای آلدوسترونیزم اولیه می باشد، با وجود آنکه تفسیر آن آسان نمی باشد. برای جلوگیری از ایجاد نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب، لازم است هر چیری که بتواند با تست تداخل داشته باشد، مانند داروها، وضعیت قرارگیری بدن، جذب سدیم و پتاسیم پلاسما، پیش از آزمایش مدنظر قرار گیرد. بقیه آزمایشات، مانند آزمایشات بازداری برای تأئید تشخیص پس از غربالگری مورد استفاده قرار می گیرند.
-
آزمایشات تحریک و سرکوب آلدوسترون چه می باشند؟
آزمایشات بازداری آلدوسترون برای تأئید تشخیص آلدوسترونیزم اولیه، مورد استفاده قرار می گیرند. چندین نوع از آزمایشات بازداری وجود دارد:
- شاید به شما گفته شود که یک رژیم غذایی با میزان نمک بالا را به مدت سه روز دنبال کنید و سپس آلدوسترون و رنین را در ادرار خود اندازه گیری کنید
- ممکن است شما محلول سالین (نمک) را از طریق ورید دریافت کرده (درون وریدی، IV) و سپس میزان آلدوسترون را اندازه گیری کنید
- ممکن است که یک رژیم غذایی با نمک بالا داشته باشید و سپس یک کورتیکواستروئید مصنوعی با عنوان فلودروکورتیزون را استعمال کرده و پس از آن میزان آلدوسترون را اندازه گیری کنید
در افراد سالمی که رژیم غذایی با نمک بالا دارند یا کسانی که سالین یا فلودروکورتیزون را مصرف می کنند، سطح آلدوسترون آنها سرکوب می شود.
آزمایش تحریک آلدوسنرون، که تحریک CTH نیز نامیده می شود، میزان آلدوسترون و کورتیزول را برای مشخص کردن اینکه آیا فرد بیماری آدیسون، کاهش عملکرد غده هیپوفیز یا یک تومور هیپوفیز را دارد یا خیر، آزمایش می کند. این آزمایش، شامل اندازه گیری آلدوسترون و کورتیزول، پیش و پس از تزریق ACTH مصنوعی می باشد. نتیجه مثبت، افزایش در میزان آلدوسترون و کورتیزول پس از تحریک توسط ACTH می باشد.
-
سندرم بارتر چیست؟سندرم بارتر، گروهی از اختلالات نادر مادرزای بوده که بر قابلیت کلیه در بازجذب سدیم تأثیر می گذارند. افراد مبتلا به سندرم بارتتر، سدیم زیادی را از طریق ادرار از دست می دهند. این باعث افزایش در میزان آلدوسترون شده و یاعث می شوند تا کلیه ها مقدار زیادی از پتاسیم را از بدن خارج کنند. از اینرو، این سندرم همراه با مقادیر بالایی از رنین و آلدوسترون در خون، افزایش pH خون (آلکالوزیس) و مقادیر بالایی از پتاسیم، کلسیم و کلرید در ادرار می باشد.
این سندرم، که معمولاً در اوایل سنین کودکی تشخیص داده می شود، بر اثر جهش هایی در حداقل یکی از پنج ژن بوجود آمده و آزمایش ژنتیک میتواند تشخیص را تأئید کند. بر اساس ژنی که عامل این عارضه است، پنج نوع مختلف از سندرم بارتر وجود دارد.
بسته به نوع سندرم بارتر، علائم و نشانه ها متغیر هستند. نوع پیش از تولد میتواند کشنده باشد. نوع کلاسیک که در نوزادان و بچه های کوچک یافت می شود، معمولاً باعث عدم پیشرفت، یبوست، گرفتگی عضلات و ضعف همچنین دهیدراسیون، افزایش تولید ادرار و استخوان های ضعیف می شود. ،
این بیماری قابل علاج نیست، اما یکسری درمان در دسترس هستند مانند جلوگیری از پائین رفتن غیر عادی پتاسیم خون فرد از طریق یک رژیم غذایی غنی از پتاسیم یا مصرف مکمل ها. در حالیکه در کنار درمان، پیش آگاهی نیز خوب می باشد، افرادی که مبتلا هستند باید احتیاط کنند که مایعات و الکترولیت را در تعادل نگه دارند. نارسایی کلیوی یک عارضه محتمل از سندرم بارتتر است.برای اطلاعات بیشتر، سایت بارتتر را مشاهده کنید.