Acid-Fast Bacillus (AFB) Testing
هنگامیکه شما دارای علائم و نشانه های یک عفونت ریه، مانند سرفه مزمن، کاهش وزن، تب و لرز و احساس ضعف هستید که میتواند بعلت عفونت با TB یا یک عفونت مایکوباکتریایی غیر-سلی باشد؛ زمانی که شما با یک نتیجه مثبت تست غربالگری سل مواجه شده و در گروه با ریسک-بالا برای پیشرفت به بیماری فعال قرار گرفته اید؛ موقعیکه عفونت پوستی یا محل دیگری از بدن را دارید که میتواند بعلت مایکوباکتری ها باشد؛ زمانی که تحت درمان سل (TB) قرار میگیرید
برای موارد مشکوک به عفونت های ریوی سل، معمولاً سه نمونه خلط در اول صبح به روش های مختلفی جمع آوری می شود. اگر فرد خلط نداشته باشد، یک برونشوسکوپ میتواند برای جمع آوری مایعات در طی روشی بعنوان برونشوسکوپی مورد استفاده قرار گیرد. در بچه ها، محتویات حاصل از شستشوی معده و آسپیره میتوانند جمع آوری شوند. بسته به علائم، ادرار، آسپیره از محل مشکوک به عفونت، مایع مغزی نخاعی (CSF)، بقیه مایعات بدن یا نمونه های بافتی برداشته شده میتوانند برای اسمیر و کشت در نظر گرفته شوند.
آمادگی لازم ندارد
-
این آزمایش در چه مواردی کاربرد دارد؟
تست AFB میتواند برای تشخیص انواع مختلف باسیل های اسید-فست مورد استفاده قرار گیرد، اما اغلب برای شناسایی یک عفونت سل فعال ایجاد شده توسط مهمترین AFB از نظر پزشکی، Mycobacterium tuberculosis بکار می رود.
مایکوباکتری ها بعنوان باسیل های اسید-فست شناخته می شوند زیرا اینها باکتری های میله ای-شکل (باسیل) هستند که پس از یک روش رنگ آمیزی که در آن باکتری ها پس از شستشو با اسید آن رنگ را حفظ می کنند (اسید-فست)، میتوان آنها را زیر میکروسکوپ مشاهده کرد.
تعدادی تست مختلف را میتوان برای کمک به شناسایی AFB بعنوان علت عفونت مورد استفاده قرار داد:
- اسمیر AFB میتواند به عنوان یک تست سریع برای تشخیص مایکوباکتری هایی بکار رود که باعث عفونتی مانند سل می شوند. نمونه به صورت یک لایه نازک بر روی یک اسلاید شیشه ای پخش شده و با یک رنگ خاص رنگ آمیزی شده و زیر میکروسکوپ برای باکتری های "اسید-فست" مورد بررسی قرار میگیرد. این روشی نسبتاً سریع برای دانستن این است که آیا عفونت میتواند بعلت یکی از مایکوباکتری هایی مانند M.tuberculosis باشد. اسمیرهای AFB میتوانند نتایج احتمالی و مفروضی را در طی چندین ساعت ارائه داده و در کمک به اتخاذ تصمیمات درباره درمان در حالیکه نتایج کشت هنوز آماده نشده اند، باارزش هستند. اگرچه، این تست سریع برای تشخیص یک عفونت باکتریایی از حساسیت کمتری نسبت به کشت برخوردار می باشد.
- یک تست مولکولی برای TB با عنوان آزمایش تکثیر اسید نوکلئیک (NAAT) را می
توان بهمراه اسمیر AFB انجام داد. NAAT اجزاء ژنتیکی مایکوباکتری ها را با
تکثیر و همانندسازی قطعات ماده ژنتیکی میکروارگانیزم، شناسایی می کند. این تست
ها میتوانند در کاهش میزان زمان لازم برای یک تشخیص احتمالی سل به کمتر از 24
ساعت، مفید باشند. این تست میتواند شناسایی را به مجموعه ای از مایکوباکتری ها
(ترکیبی که M. tuberculosis شایعترین آنها می باشد)، محدود کند. زمانی که این
تست ها بر نمونه هایی انجام شوند که در آنها باکتری های اسید-فست بر روی اسمیر
دیده شده اند، کاملاً حساس و اختصاصی
می باشند. زمانیکه آنها بر نمونه هایی انجام شوند که بر اساس اسمیر، AFB منفی
هستند، دارای حساسیت کمتری می باشند. روش های تست برای نمونه های تنفسی تأئید
شده اند اما باید با کشت AFB تأئید شوند. اینها پاسخی سریع را برای پزشک فراهم
کرده و به او اجازه می دهند تا افراد بالقوه عفونی را جدا کرده و گسترش بیماری
را به حداقل برساند. دستورالعمل های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری توصیه می
کنند که افرادی که علائم و نشانه های TB را دارند حداقل یک نمونه را با استفاده
از تکثیر اسید نوکلئیک به همراه اسمیر و کشت AFB مورد آزمایش قرار دهند.
- کشت های AFB برای تشخیص عفونت های M.tuberculosis فعال، عفونت های مایکوباکتری های غیرسلی یا برای تعیین اینکه آیا علائم شبه-سل بعلت دیگری می باشند، مورد استفاده قرار می گیرند. آنها جهت کمک به تشخیص این بکار می روند که آیا TB محدود به ریه هاست (بیماری ریوی) یا به اعضایی خارج از ریه ها گسترش یافته است (بیماری خارج ریوی). کشت های AFB همچنین میتوانند برای نظارت بر تأثیر درمان استفاده شده و در فهمیدن اینکه فرد دیگر عفونت ندارد، بکار روند. با توجه به اینکه این تست نسبت به اسمیر AFB حساستر است، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا نتایج آماده شوند. مایکوباکتری ها نسبت به بقیه انواع باکتری ها رشد آهسته تری دارند از اینرو شناسایی مثبت آنها ممکن است از چندین روز تا چندین هفته طول بکشد، در حالیکه تأئید نتایج منفی (بدون رشد مایکوباکتریومی) میتواند 6 تا 8 هفته بطول بیانجامد.
- تست حساسیت معمولاً به همراه کشت AFB برای تعیین موثرترین آنتی بیوتیک برای درمان عفونت مایکوباکتریایی توصیه می شود. M.tuberculosis ممکن است به یک یا چند دارو که معمولاً برای درمان TB استفاده می شوند، مقاوم باشد. علاوه بر تست حساسیت روتین، در حال حاضر برخی تست های ملکولی موجود بوده که میتوانند ژن هایی را در باکتری ها شناسایی کنند که نسبت به اغلب داروهایی که معمولاً تجویز می گردند، مقاومت ایجاد می کنند.
-
این آزمایش در چه زمانی درخواست داده می‌شود؟
تست AFB در مواقع زیر تجویز می شود:
- فردی که علائمی دارد که نشاندهنده
سل ریوی یا بقیه عفونت های
مایکوباکتریایی ریه می باشد، مانند:
- فرد علائمی دارد که مرتبط با TB یا دیگر عفونت های مایکوباکتریایی است که در خارج از ریه ها ایجاد شده اند (خارج ریوی)؛ علائم بسته به بخشی از بدن که تحت تأثیر قرار گرفته، متفاوت می باشند. برخی از مثال ها شامل درد پشت و فلجی کامل (سل نخاعی)، ضعف بعلت کم خونی (سل در مغز استخوان)، تغییر وضعیت روانی، سردرد و کما (مننژیت سلی)، درد مفاصل یا درد شکمی می باشند.
- تست غربالگری سل مثبت بوده و فرد در معرض ریسک بالای بیماری فعال است و علائم مشخصه در عکسبرداری اشعه ایکس ریه مشاهده می شوند.
- فردی که در تماس نزدیک با فرد مبتلا به سل تشخیص داده شده بوده و فرد در معرض یا دارای علائم است یا وضعیت یا بیماری دارد که او را در ریسک بسیار بالاتر برای ابتلا به این بیماری قرار می دهد، مانند ایدز. (آنهایی که مبتلا به ایدز هستند، شانس بالاتری در داشتن سل خارج ریوی با علائم محدود و مبهم، نسبت به بقیه افراد دارند.)
- فرد تحت درمان سل می باشد؛ تست AFB در مقاطعی هم برای ارزیابی اثربخشی درمان و برای دانستن اینکه فرد هنوز مبتلا به عفونت می باشد یا خیر، تجویز می شود.
- فرد دارای یک عفونت پوستی مزمن بوده که به آنتی بیوتیک های معمولی که برای یک عفونت باکتریایی داده می شوند، پاسخ نمی دهد؛ NTM میتواند علت عفونت باشد از آنجائیکه آنها به همان آنتی بیوتیک هایی که برای درمان عفونت استافیلوکوکی یا استرپتوکوکی استفاده می شوند، پاسخ نمی دهند.
- فردی که علائمی دارد که نشاندهنده
سل ریوی یا بقیه عفونت های
مایکوباکتریایی ریه می باشد، مانند:
-
نتایج این آزمایش چگونه تفسیر می‌شود؟
اسمیر AFB و NAAT
یک نتیجه منفی برای اسمیر AFB احتمالاً به این معنی باشد که هیچ عفونتی وجود دارد، اینکه علائم توسط چیز دیگری غیر از مایکوباکتری ها ایجاد شده یا اینکه مایکوباکتری ها به تعداد کافی برای مشاهده شدن زیر میکروسکوپ وجود نداشته اند. معمولاً سه نمونه برای افزایش احتمال تشخیص ارگانیزم ها جمع آوری می گردد. با این حال، اگر اسمیرهای ABF منفی بوده و هنوز ظن قوی برای عفونت مایکوباکتریایی وجود داشته باشد، پس نمونه های بیشتری باید جمع آوری شده و به روش های مختلفی مورد آزمایش قرار گیرند. ممکن است در یک نمونه اسمیر منفی مایکوباکتری ها هنوز رشد داشته باشند از آنجائیکه محیط های کشت اجازه می دهند تا تعداد کمی از باکتری ها که در بررسی میکروسکوپی قابل مشاهده نیستند، تکثیر شده و شناسایی گردند.اسمیرهای AFB مثبت اشاره بر یک عفونت احتمالی مایکوباکتریایی دارند. اگرچه، برای تأئید تشخیص و شناسایی گونه های موجود مایکوباکتری ها، کشت باید صورت پذیرد.
بر اساس دستورالعمل های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، افرادی که دارای علائم و نشانه های یک عفونت فعال TB هستند، نتایج اسمیر AFB همراه با نتایج NAAT برای TB در نظر گرفته می شوند. با وجود آنکه، تشخیص قطعی نیاز به نتایج کشت دارد، نتایج اسمیر و NAAT میتوانند در تصمیم گیری برای اقدامات لازم، مفید باشند. بعنوان مثال، اگر یک تشخیص احتمالی از TB مبتنی بر نتایج تست سریع وجود داشته باشد، بیشتر پزشکان شروع به درمان می کنند.
تفسیر نتایج اسمیر و NAAT در جدول زیر خلاصه شده اند. مجدداً، همه نتایج باید بوسیله کشت تأئید شوند.
نتیجه اسمیر AFB نتایج NAAT برای TB تفسیر نتایج مثبت مثبت تشخیص احتمالی TB منفی مثبت NAAT نسبت به اسمیر حساستر می باشد، بنابراین میتواند در افرادی اتفاق افتد که واقعاً مبتلا به این بیماری هستند؛ هنگام استفاده از روش NAAT میتوان از نمونه های بیشتری استفاده کرد. اگر نتیجه NAAT برای بیش از یک نمونه مثبت باشد، این یک تشخیص احتمالی برای سل خواهد بود. مثبت منفی نتایج سؤال برانگیز برای TB؛ شاید یک بازدارنده در نمونه موجود بوده یا اینکه AFB مشاهده شده بر اسمیر، M.tuberculosis نباشد. میتوان آزمایشی را برای وجود آن بازدارنده انجام داد. منفی منفی احتمالاً علائم بعلت عفونت مایکوباکتریایی نباشند. کشت AFB
نتایج مثبت کشت های AFB، مایکوباکتریم خاصی را که باعث ایجاد علائم می گردد، شناسایی می کنند و تست حساسیت بر ارگانیزم شناسایی شده، اطلاعاتی را درباره اینکه این باکتری به چه میزان مقاوم بوده و درمان احتمالی آن، به پزشک می دهد.یک اسمیر یا کشت مثبت AFB چندین هفته پس از آغاز درمان دارویی میتواند به این معنی باشد که رژیم درمانی مؤثر نبوده و نیاز به تغییر دارد. این همچنین به این معنی بوده که هنوز احتمال عفونی بودن برای فرد وجود داشته و میتواند مایکوباکتری ها را از طریق سرفه یا عطسه به دیگران انتقال دهد.
یک کشت منفی اینطور تفسیر می گردد که فرد مورد آزمایش دارای عفونت فعال AFB نبوده یا اینکه مایکوباکتریومی در آن نمونه خاص وجود نداشته است (دلیل جمع آوری چندین نمونه) یا تعدادشان برای شناسایی خیلی کم می باشد. کشت ها پیش از اینکه بصورت منفی گزارش شوند، شش تا هشت هفته نگهداری می شوند. ممکن است فرد دارای یک عفونت نهان بوده که باعث مثبت شدن تست غربالگری TB شده اما دارای TB فعال نمی باشد.
اگر فردی دارای عفونت TB در بخش دیگری از بدن باشد، شاید نوع متفاوتی از نمونه برای جمع آوری و تست جهت شناسایی عفونت لازم باشد.
نتیجه کشت منفی چندین هفته پس از درمان نشاندهنده این است که عفونت TB به درمان دارویی پاسخ داده و اینکه فرد دیگر مبتلا به عفونت نیست.
تست حساسیت
نتایج تست حساسیت، آنتی بیوتیک هایی را که احتمالاً در درمان عفونت مؤثر خواهند بود، مشخص می کند. ایزونیازید و ریفامپین دو دارویی هستند که معمولاً برای درمان TB استفاده می شوند. اگر باکتری ها به بیش از یک دارو یا داروهای اصلی مورد استفاده برای درمان مقاوم باشند، به این ارگانیزم ها TB مقاوم به چند دارو (MDR-TB) گفته می شود و اگر ارگانیزم ها به چندین دارو که برای خط اول و دوم درمان تأئید شده اند، مقاوم باشند، به آنها سل مقاوم به بسیاری از داروها (XDR-TB) اطلاق می گردد. -
آیا اطلاعات بیشتری برای بیمار مورد نیاز است؟
TB نیاز به دوره طولانی مدت درمان با آنتی بیوتیک های متعدد دارد که عفونت فعال را ریشه کن کنند. افرادی که مبتلا به عفونت های غیرفعال (نهان) هستند، با وجود این که بدون علامت می باشند، احتمالاً با یک دز منفرد برای کاهش ریسک عفونت در آینده، درمان گردند.
یک روش آزمایشگاهی سریعتر برای کشت Mycobacterium tuberculosis ایجاد شده است. کشت نمونه در یک محیط کشت مایع، امکان شناسایی سریعتر باکتری ها را فراهم می کند. برخی از کشت های مایع، نیاز به تجهیزات ماشینی برای تشخیص مایکوباکتری ها دارند، در حالیکه بقیه روش ها میتوانند به صورت دستی انجام شوند. یک روش کشت مایع، با عنوان سنش حساسیت-دارویی همراه با مشاهده-میکروسکوپی (MODS)، برای تشخیص TB و تعیین مقاومت دارویی به آنتی بیوتیک ها در یک زمان، فقط به 7 روز نیاز دارد. از آنجائیکه این روش میتواند وجود TB مقاوم به چند دارو (MDR-TB) را بسیار سریعتر از کشت سنتی تشخیص دهد، می تواند به پزشکان در تشخیص و درمان بیماری در مراحل اولیه کمک کرده و دارای پتانسیل کمک به کنترل انتشار سل عفونی می باشد. مزایا و محدودیت های این تست غیر-خودکار هنوز در کشورهای با منابع محدود با شیوع بالای TB، در حال ارزیابی می باشند.
در دسامبر 2010، سازمان بهداشت جهانی، استفاده از سنجش تکثیر اسید نوکلئیک بر پایه کارتریج را که میتواند به صورت همزمان سل و مقاومت به ریفامپین را مستقیماً از خلط در کمتر از دو ساعت تشخیص دهد، توصیه کرد. این روش در جولای 2013 برای ورود به بازار آمریکا تأئید شد و بتازگی توسط بسیاری از آزمایشگاه ها پذیرفته شده است. اگرچه، این تست NAAT جایگزین کشت های AFB نمی گردد. مطابق با مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، همه نمونه هایی که برای تست AFB ارائه می شوند، باید برای اطمینان از وجود هر گونه مایکوباکتریوم برای آزمایشات بیشتر، مورد کشت قرار گیرند.
-
ممکن است که من مبتلا به عفونت سل (TB) بوده ولی بیمار نباشم؟
بله. بسیاری مردم در ایالات متحده و در سرتاسر جهان وجود دارند که دارای شکلی نهان از عفونت سل می باشند. آنها در معرض باکتری ها قرار گرفته اند، اما سیستم ایمنی آنها باکتری را در یک ناحیه ریه شان به صورت شکل غیرفعال محدود کرده است. افرادی که عفونت های سلی پنهان را دارند، بیمار نبوده و عفونی نیستند، اما باکتری ها هنوز آنجا بوده و زنده می باشند. اگر آنهایی که دارای عفونت های نهان هستند، مورد آزمایش قرار گیرند، اغلب در تست پوستی سل، مثبت خواهند بود. اکثریت افرادی که دارای عفونت نهان سل می باشند، تقریباً 90%، هرگز به بیماری فعال پیشرفت نخواهند کرد.
آنهایی که سل فعال دارند، شاید در ابتدا احساس این بیماری را نداشته باشند. علائم اولیه شاید نامحسوس باشند و اگر سل به صورت خارج ریوی باشد (خارج از ریه در اعضایی مانند کلیه و استخوان)، تا زمان ایجاد علائم قابل ملاحظه، ممکن است کاملاً پیشرفت کرده باشد.
-
چه تفاوتی بین سل مقاوم به چند دارو (MDR-TB) و سل مقاوم به بسیاری از داروها (XDR-TB) وجود دارد؟
هر دو، استرین هایی از Mycobacterium tuberculosis را در بر دارند که درمان آنها مشکل می باشد، اما XDR-TB به بیشتر درمان های دارویی مقاوم است. MDR-TB به قوی ترین دو دارو، ایزونیازید و ریفامپین مقاوم می باشد. XDR-TB در حال حاضر توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها و سازمان بهداشت جهانی بعنوان مایکوباکتریوم توبرکلوزیسی تعریف می شود که به ایزونیازید و ریفامپین بعلاوه هرگونه فلوروکینولون و حداقل به یکی از سه داروی "خط-دوم" قابل تزریق (آمیکاسین، کانامایسین یا کاپرومایسین)، مقاوم است. ظهور XDR-TB تحت نظارت دقیق انجمن های پزشکی دنیا بوده و اقداماتی با امید محدود کردن انتشار آن در حال انجام می باشند.
-
به چه دلیل پزشک از من درخواست می کند که داروی TB خود را با حضور یک پرستار مصرف کنم؟
عمل مصرف داروهای سل در حضور یک پزشک بعنوان درمان تحت نظارت مستقیم (DOT) شناخته می شود. DOT تضمین می کند که افراد داروهای خود را مصرف کرده و درمان شان را در طول مدت زمان لازم ادامه می دهند. برخلاف بقیه عفونت های باکتریایی که طی 7 تا 10 روز قابل درمان هستند، سل باید با دو یا چند دارو طی چندین ماه درمان گردد. افراد وقتی احساس بهبود می کنند، فراموش می کنند که به مصرف دارویی خود ادامه دهند. از آنجائیکه درمان دارویی TB ماه ها زمان می برد، خطر عدم-ایجاب و مصرف نکردن داروها بالاست. اگر استعمال داروها توسط یک پزشک بصورت هفتگی انجام شود، احتمال تکمیل کل رژیم درمانی را بالا برده و شانس عود بیماری را در فرد توسط یک سویه مقاومتر TB کاهش می دهد.
-
علاوه بر سل، چه نوع دیگری از مایکوباکتریوم ها را میتوان با آزمایش AFB شناسایی کرد؟
انواع دیگر مایکوباکتریوم ها که میتوانند باعث عفونت شده و با استفاده از تست های AFB قابل شناسایی هستند، شامل موارد زیر می باشند:
- مجموعه Mycobacterium avium-intracellulare (MAC) - که میتواند باعث عفونت در افراد با سیستم ایمنی ضعیف گردد، مانند افرادی که مبتلا به ایدز هستند؛ این عفونت مسری نمی باشد اما درمان آن مشکل است زیرا نسبت به آنتی بیوتیک ها بسیار مقاوم می باشد.
- گونه های مایکوباکتریایی مانند Mycobacterium marinum، در آب رشد می کنند، مانند حوضچه های ماهی، و میتوانند باعث عفونت های پوستی گردند.
- Mycobacterium fortuitum و Mycobacterium chelonae و بقیه مایکوباکتریوم های با رشد سریع، پس از جراحی های زیبایی، کاشت ایمپلنت و رفتن به مکان های آرایش ناخن، باعث عفونت های پوستی و زخم می گردند.
- تعداد کمی از مایکوباکتری ها، مانند Mycobacteriu bovis، میتوانند گاهی
اوقات از حیوانات به انسان ها منتقل شوند.
برای مثال ها و توضیحات بیشتر، مقاله درباره مایکوباکتریوم های غیرسلی را ملاحظه کنید.
گونه های نوکاردیا، نوعی از مایکوباکتریوم ها نمی باشند اما با استفاده از تست های آزمایشگاهی AFB قابل شناسایی هستند. نوکاردیا میتواند باعث عفونت های ریه ها، مغز یا پوست گردد.
