آنفولانزا یک عفونت
ویروسی دستگاه تنفسی است که از طریق سرفه، عطسه و تماس با سطوح آلوده
از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.
در اقلیم های سرد، آنفولانزا به صورت فصلی می باشد. در آمریکا فصل
آنفولانزا در اول ماه اکتبر تا آخر ماه می است. در مناطق گرم تر جهان، ممکن
است در کل سال وجود داشته باشد. در طی هر فصل از بروز آنفولانزا، انواع
مختلفی از این ویروس یافت می شود اما معمولا یک یا دو نوع بعنوان
آنفولانزای فصلی آن سال وجود دارد.
آنفولانزا می تواند موجب طیف گسترده ای از بیماری های خفیف تا شدید شود و
گاها کشنده است. طبق گزارش CDC، میلیون ها آمریکایی هر سال در آمریکا مبتلا
به این ویروس می شوند و هزاران نفر نیز نیاز به بستری شدن دارند. برآورد
مرگ های مرتبط با آنفولانزای فصلی سخت است و سال به سال تغییر می کند. (برای
آخرین برآوردها به
بررسی آنفولانزا از نظر CDC مراجعه کنید.)
در آنفولانزای معمول فصلی، بیشترین میزان عفونت را در افراد جوان، زنان
باردار و افراد دارای سیستم
های ایمنی ضعیف یا بیماری ریوی
مشاهده می شود اما افراد مسن آسیب پذیری بیشتری دارند. بیشتر موارد مرگ های
مرتبط با آنفولانزا و بستری شدن در افراد بالای 65 سال رخ می دهد.
تخمین تعداد واقعی موارد آنفولانزا مشکل است زیرا بسیاری از افرادی که
مبتلا می شوند تحت درمان قرار نمی گیرند و افرادی که درمان می شوند، فقط
عده کمی تحت آزمایش قرار می گیرند. آزمایش برای افرادی که بستری می شود
رایج است اما در کل، موارد تایید شده توسط آزمایشگاها فقط بیانگر درصد کمی
از افراد مبتلا به آنفولانزا در جامعه است.
سه نوع از ویروس آنفولانزا می تواند انسانها را مبتلا کند. انواع A و B
موجب بیماری سالانه فراگیر و
مسری می شوند. نوع C می تواند موجب بیماری تنفسی خفیف شود و مسری نیست.
ویروس های A و B آنفولانزا در طی زمان تغییر می کنند؛ آنها می توانند به
انواع مختلفی تغییر کنند. انواع مختلف آنفولانزای فصلی می تواند دارای
تغییرات ژنتیکی باشد، بنابراین افراد دارای
ایمنی حاصل از عفونت های قبلی یا
واکسیناسیون نخواهند بود. اغلب یک نوع از ویروس A آنفولانزا در طی فصل
بیماری بروز می کند، با اینکه ممکن است ترکیبی از شیوع بیماری های A و B
بصورت همزمان وجود داشته باشد.
زمانیکه تعداد زیادی از افراد در برابر یک ویروس مستعد باشند، در این صورت
فراگیری آنفولانزا رخ خواهد داد. نگرانی عمده در مورد گسترش جهانی یک ویروس
که منجر به همه گیر شدن آن می شود. آنفولانزای A می تواند تغییرات ژنتیکی
عمده ای داشته باشد که موجب می شود این ویروس کشنده شده و یا به آسانی
انتقال یابد.
واکسن های آنفولانزا که هر سال برای پیشگیری از عفونت توسعه می یابند،
مبتنی بر اطلاعات شیوع نوع خاصی از ویروس در آن فصل می باشند. آنها اغلب
شامل شکل تضعیف شده ویروس یا حالت غیرفعال آن هستند که دو نوع از
آنفولانزای A و یک نوع آنفولانزی B را هدف قرار می دهند.
انواع مختلف ویروس های آنفولانزا موجب بیماری در انسانها و بسیاری از
حیوانات می شوند که شامل پرنده ها، خوک ها، وال ها، اسب ها و خوک آبی است.
آنفولانزای انسانی به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شود اما انواع
مختلف آنفولانزای حیوانی به ندرت موجب آلوده شدن انسان ها می شوند. اگر
عفونت از حیوان به انسان منتقل شود، منحصرا زمانیست که تماس نزدیک با حیوان
وجود داشته است، برای مثال یک فردی که مرغ یا خوک پرورش می دهد یا از آنها
در نمایشگاهها استفاده می کند. این عفونت ها دارای خطر انتقال از فردی به
فرد دیگر نیستند.
نگرانی جوامع پزشکی جهان اینست که نوع آنفولانزایی که حیوانات را آلوده می
کند (مثل پرندگان و خوک ها) به حدی تغییر می کنند که در نهایت موجب بیماری
خطرناک و مرگ در انسان ها می شوند (که نسبت به آن هیچ
آنتی بادی ندارند) و این تبدیل به نوعی از ویروس می شود که به راحتی از
فردی به فرد دیگر منتقل خواهد شد.
برای مثال در طی فصل آنفولانزای سال 2009-2010، یک نوع از آنفولانزای A
فصلی و نیز یک نوع جدید شناسایی شده 2009 H1N1 از این نوع وجود داشت (گاها
آنفولانزای خوکی نامیده می شود). طبق گزارش CDC، این نوع جدید موجب عفونت
های عمده در سال 2009-2010 شد و سازمان بهداشت جهانی (WHO) ویروس 2009 H1N1
را همه گیر اعلام کرد زیرا موجب شیوع بیماری بصورت همزمان در کل جهان شده
بود.
Influenza
-
انواع
همانگونه که در بخش قبل بیان شد، دو نوع از ویروس آنفولانزای A و B بر انسانها تاثیرگذارند و به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شده و موجب فراگیری آنفولانزای سالانه می شوند. برخی از ویروس های آنفولانزا بر حیواناتی مثل پرندگان و خوک ها اثرگذارند اما اینها به ندرت موجب آلوده شدن انسان می شوند و به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شوند. اغلب، باید تماس نزدیکی با ویروس جهت انتقال از حیوان به انسان وجود داشته باشد
ویروس های آنفولانزای نوع A به انواع مختلفی تقسیم شده اند و با استفاده از عناوین H و N و بر اساس دو آنتی ژن پروتئینی بر سطح ویروس نام گذاری می شوند: هماگلوتینین (H) و نورامینیداز (N). رایج ترین ویروس های آنفولانزای A که انسانها را آلوده می کنند دارای زیرگروه H1N1 و H3N2 هستند.
در بسیاری از موارد، نام ویژ] ویروس آنفولانزا فقط مرتبط با جامعه پزشکی و افراد مسئول و ناظر بر بیماری است. با این حال در سال های اخیر اخبار و تمرکز بر آنفولانزای پرندگان و سپس آنفولانزای H1N1 (خوکی) بوده است.
بخش های دیگر نام آنفولانزا شامل نوع آنفولانزا، اولین محل شناسایی، عدد زنجیره ویروسی و اولین سال کشف آن می باشد. برای مثل نوع ویروس غالب در طی سالهای 2003-2004 ، آنفولانزی A/Fujian/411/2002 (H3N2) می باشد.
آنفولانزای پرندگان
انواع آنفولانزای A در پرندگان آبی مثل مرغ دریایی و اردک ها در سرتاسر جهان رخ می دهد. آنها می توانند بر غازها و مرغ های محلی نیز تاثیرگذار باشند. آنها عمدتا انسانها را آلوده نمی کنند اما در برخی موارد نیز گزارشی از این وضعیت شده است. مسئولین بهداشت عمومی نگران این مسئله هستند که ویروس ها می توانند تغییر کنند و توانایی آلوده کردن انسانها را توسعه دهند و در بین مردم گسترش یافته و موجب همه گیر شدن آنها شوند.
-آنفولانزای نوع A پرندگان آسیایی با بیماری زایی بالا (HPAI) با زیرگروه H5N1 اولین بار در غازهای کشور چین در سال 1996 شناسایی شد و برای اولین بار در سال 1997 در شیوع بیماری در هنک کنگ در انسانها یافت شد. این بیماری به آفریقا، آسیا، خاورمیانه و اروپا گسترش یافته است. در سال 2014، کانادا اولین مورد انسانی عفونت H5N1 را گزارش کرد. این بیماری هنوز در پرندگان یا انسان ها در آمریکا کشف نشده است. تا به حال، این نوع از آنفولانزا یک عفونت پرنده به انسان بوده اما میزان کشندگی آن در انسانها بیشتر از آنفولانزای فصلی بوده است.
یک آنفولانزای نوع A پرندگان H7N9 که پرندگان و انسانها را آلوده می کند در فصل بهار سال 2013 در چین گزارش شد. این بیماری موجب 135 مورد عفونت و 44 مورد مرگ شد. تا به حال هیچ گونه گزارشی از انتقال فرد به فرد از H7N9 گزارش نشده، با اینکه برخی از موارد بیماری تحت شرایط نادر رخ داده است. این عفونت هنوز در پرندگان و انسان ها در آمریکا شناسایی نشده است.
آنفولانزای خوکی (ویروس های متغیر)
آنفولانزای خوکی یک نوع از ویروس آنفولانزای A است که موجب عفونت دستگاه تنفسی در خوک ها می شود. گاها این نوع از ویروس ممکن است موجب عفونت در انسانها شود. بسیاری از موارد در کودکان و نوجوانان کمتر از 18 سال رخ می دهد (گزارش CDC) و اغلب با تماس مستقیم یا غیرمستقیم با خوک ها اتفاق می افتد. این ها موراد تغییریافته ویروسی هستند که با حرف v بعد از اسم نوع ویروس مشخص می شوند. برخی از انواع این ویروس که موجب عفونت در انسانها شده اند، شامل H1N1v، H3N2v و H1n2v می باشد.
-در بهار سال 2009، یک آنفولانزای A جدید (H1N1) بوجود آمد و موجب اولین آنفولانزای همه گیر در 40 سال گذشته شد، این بدان معنی است که بصورت جهانی گسترش یافته و بسیاری از انسانها را آلوده کرده است. ویروس H1N1 2009 با عنوان آنفولانزای خوکی نامیده می شود زیرا شبیه ویروس یافت شده در خوک ها است. هم اکنون این ویروس بعنوان ترکیبی از ژن های آنفولانزای انسانی، خوکی و پرندگان شناخته شده و می تواند موجب عفونت های آنفولانزای فصلی در سرتاسر جهان شود. این مورد اولین بار در مکزیک و آمریکا بعنوان یک ویروس جدید آنفولانزای A H1N1 گزارش شده است.
فصل آنفولانزای 2009-2010 فراگیرترین فصل در تاریخ بوده و تاثیر زیادی بر افراد کمتر از 65 سال داشته است. در آوریل و دسامبر 2009، در حدود 90 درصد از بستری های مرتبط با آنفولانزا و 88 درصد از مرگ ها در افراد کمتر از 65 سال بود. CDC برآورد می نماید که در بین ماههای آوریل 2009 و 13 فوریه 2010، در حدود 42 میلیون و 86 میلیون H1N1 2009 در آمریکا رخ داد که 188 هزار تا 389 هزار مورد بستری مرتبط با H1N1 و 8520 تا 17.620 مورد مرگ ناشی از H1N1 بوده است.
در شرایط مقایسه، ویروس آنفولانزای نوع A H1N1 در سالهای 1918-1919 در حدود یک سوم جمعیت جهان (در حدود 500 میلیون نفر) را آلوده کرده و موجب مرگ 20 تا 50 میلیون نفر شده که بیش از 500 هزار مرگ فقط در آمریکا بوده است.
-ویروس آنفولانزای خوکی دیگر H3N2v یک عفونت رایج دستگاه تنفسی در خوک ها می باشد. در سال 2012، افزایش تعداد انسانی بویژه در منطقه باختر میانه رخ داد و موجب شد تا CDC به پزشکان در مورد این تعداد روبه افزایش هشدار دهد. بسیاری از این موراد در بین کودکان با تماس مستقیم با خوک ها در مزارع و نمایشگاههای محلی بود.
نوع ویروسی که در بین جوامع در حال گسترش بود، یک ژن به نام ماتریکس (M) را از ویروس H1N1 دریافت کرده که موجب فراگیری در سال 2009 در بین انسانها شده است. وجود این ژن M در ماده ژنتیکی ویروس H3N2v از آنفولانزای نوع A، موجب نگرانی متخصصین بیماری های مسری شده (طبق گزارش CDC)، زیرا می تواند قابلیت انتقال ویروس از خوک ها به انسان و در بین انسان ها را افزایش دهد. -
نشانه ها و علائم
برای بیشتر افراد، آنفولانزای فصلی یک بیماری متوسطی است که موجب علائم زیر می شود:
-خستگی
-تب و لرز
-بینی پر
-گلودرد
-سردرد
-درد عضلانی
-ضعف
-سرفه
-در برخی از انواع ویروس، اسهال و استفراغ
این علائم را می توان در بیماری ها و عفونت های ویروسی فصلی دیگر نیز مشاهده کرد.
با این حال آنفولانزا می تواند شدید باشد و موجب عوارضی مثل ذات الریه ویروسی یا ذات الریه باکتریایی ثانویه (مراجعه کنید به ذات الریه) در افراد جوان، مسن و در افراد باردار و افراد مبتلا به بیماری هایی همچون آسم، بیماری ریه، بیماری قلب، دیابت، بیماری کلیه، بیماری کبد و نیز افراد دارای سیستم های ایمنی ضعیف مثل سرطان یا HIV یا ایدز شود.
زمان میانگین از اولین تماس با بیماری (دوره نهفتگی) برای آنفولانزا در حدود دو روز است و از یک تا چهار روز می تواند متغیر باشد. علائم ساده اغلب سه تا هفت روز به طول می انجامند. افراد یک روز قبل از بروز علائم، آلوده به عفونت شده اند و و تا 5 تا 10 روز یا 24 ساعت بعد از اتمام تب، این علائم باقی خواهد ماند. کودکان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف ممکن است به مدت طولانی این عفونت را داشته باشند. -
آزمایشات
بسیاری از افراد مبتلا به آنفولانزا تحت آزمایش قرار نمی گیرند. آنها نه به دنبال درمان پزشکی هستند و نه پزشک آنها تشخیصی بر اساس آنفولانزای احتمالی مبتنی بر علائم شخص، براساس آنفولانزای فصلی و وجود آنفولانزا در جامعه ارائه نمی کند. این تاحدودی به این دلیل است آزمایشات سریع آنفولانزا هر مورد از بیماری را شناسایی نمی کنند و نیز آزمایشات حساس تر مدت زمان زیادی برای جهت دهی به درمان نیاز دارند. اگر آزمایشات در تصمیم گیری پزشکان مفید باشد، باید 3 تا 4 روز بعد از بروز علائم انجام شوند.
آزمایش عمدتا برای افرادی انجام می شود که به شدت بیمارند (بستری شده اند) و نیز برای افرادی که در معرض خطر بیماری شدید آنفولانزا یا عوارض آن هستند.
بررسی های آزمایشگاهی
انواع مختلفی از آزمایشات آنفولانزا را می توان برای شناسایی عفونت استفاده کرد. اینها شامل موارد زیر هستند:
-آزمایشات سریع آنفولانزا- این موارد معمولا نتایج را نسبتا سریع ارائه می کنند. برخی از این آزمایشات در محل درمان و در مطب پزشک یا در بیمارستان انجام می شوند. برخی از انواع آزمایشات فقط می توانند آنفولانزای A را شناسایی کنند، و برخی دیگر هر دو مورد A و B را شناسایی می کنند بدون اینکه تفکیکی بین آنها به عمل آورند. برخی از آزمایشات میز آنفولانزای A و B را شناسایی و تفکیک می کنند و آزمایشاتی نیز وجود دارد که مابین انواع آنفولانزای A مثل H1N1 تفکیک حاصل می نمایند.
-آزمایش تشخیص سریع آنفولانزا برای شناسایی آنتی ژن- برای شناسایی آنتی ژن های آنفولانزا در نمونه سیستم تنفسی استفاده می شود. این موارد دارای حساسیت محدودی بوده و عموما 40 تا 70 درصد از موارد آنفولانزا را شناسایی می کنند.
-آزمایشات مولکولی (مثل Real-time Reverse Transcription Polymerase Chain Reaction RT-PCR)- این آزمایشات ماده ژنتیکی ویروس آنفولانزا (RNA) را در یک نمونه شناسایی می کنند. آنها عموما حساس تر و اختصاصی تر از آزمایشات آنتی ژن سریع هستند. آنها بسته به آزمایش مورد استفاده، 66 تا 100 درصد موارد آنفولانزا را شناسایی می کنند.
-کشت ویروسی- قابلیت دسترسی به کشت ویروسی با پیشرفت آزمایشات مولکولی برای شناسایی عفونت های ویروسی در حال کاهش است. کشت ویروسی پرهزینه بوده و انجام آن مشکل است و در حدود 3 تا 10 روز زمان برای مشخص شدن نتیجه به طول می انجامد که این باعث شده تا از نظر بالینی سودمندی کمتری برای ارزیابی یک فرد داشته باشند. کشت می تواند آنفولانزای A و B را شناسایی کند و نوع و زیرگروه آنفولانزا را میشخص نماید که برای تولید واکسن در سال های دیگر و تشخیص انواع ویروس های همه گیر جدید کمک کننده خواهد بود. کشت می تواند ویروس های تنفسی دیگر را نیز که موجب بروز علائم در شخص شده، شناسایی کند.
برای اطلاعات بیشتر در این مورد، به مقاله آزمایشات آنفولانزا مراجعه کنید.
پزشک می تواند آزمایشات دیگری را همراه با آزمایش آنفولانزا درخواست نماید:
-آزمایش Strep- برای بررسی گلو درد
-آزمایش آنتی ژن RSV- برای بررسی ویروس دستگاه تنفسی، ویروسی که اغلب بر کودکان و افراد مسن تاثیرگذار بوده و می تواند شبیه به آنفولانزا باشد
-کشت مایع خلط ریه- برای بررسی موارد باکتریایی و یا قارچی در عفونت دستگاه تنفسی
-آزمایشات خون- مثل پنل سوخت و ساز جامع یا CBC برای نظارت بر سلامت و عملکرد اندام ها مثل ریه ها و کلیه ها
بررسی های غیرآزمایشگاهی
-اشعه ایکس قفسه سینه- گاها برای ارزیابی ریه های شخص دارای علائم ذات الریه انجام می شود. -
درمان و پیشگیری
درمان
بسیاری از افرادی که مبتلا به آنفولانزا می شوند، بیماری خفیفی دارند و نیاز به درمان نخواهند داشت. آنها میتواند مراقبت حمایتی مثل نوشیدن مقادیر زیادی از مایعات، استراحت کافی و استفاده از داروهای فاقد نسخه و داروهای کاهنده تب استفاده کنند تا زمانیکه عفونت از بین برود.
با این حال، داروهای ضدویروسی نیز برای درمان افراد مبتلا به آنفولانزا موجود هستند. این داروها را باید به محض بروز علائم مصرف کرد. اگر این داروها در طی 48 ساعت اول از بروز علائم مصرف شوند، می تواند شدت و دوره بیماری را کاهش دهند.
CDC درمان افراد مبتلا به آنفولانزا یا مشکوک به ابتلا به بیماری را که دارای بیماری شدید، پیچیده یا پیش رونده هستند یا برای افراد بستری شده و افراد در معرض عوارض شدید توصیه می کند. افراد در معرض خطر بیشتر را می توان قبل از بیماری آنها درمان کرد و این در صورتیست که آنها در تماس نزدیک با فرد مبتلا قرار گرفته باشند.
افرادی که دارای عوارض ثانویه هستند (مثل ذات الریه باکتریایی)، نیز به آنتی بیوتیک ها نیاز خواهند داشت.پیشگیری
-مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه می کند که هر شخص هر 6 ماه یکبار واکسن آنفولانزا را دریافت نماید. بویژه، افرادی که در معرض ریسک بالایی از عوارض آنفولانزا هستند باید این واکسن را دریافت کنند. اینها شامل کودکان، افراد مسن، افراد مقیم در خانه سالمندان و موسسات مراقبت های طولانی مدت دیگر، زنان باردار و افراد دارای بیماری های دیگر مثل آسم، COPD، بیماری قلبی، اختلالات کبد یا کلیه است. برای اطلاعات بیشتر به صفحه حقایق کلیدی در مورد واکسن آنفولانزای فصلی در وبسایت CDC مراجعه نمایید.
-شما همجنین می توانید فعالیتهایی را برای کاهش گسترش آنفولانزا انجام دهید. شستن کامل و مکرر دست ها، تمیز کردن سطوح آلوده، سرفه و عطسه با دستمال و در زمان بیماری، ماندن در خانه و محدود کردن تماس ها با افراد دیگر، همگی جزو اقدامات مهمی است که می تواند به پیشگیری از گسترش آنفولانزا کمک نماید.
